Multilingual Scriptures Home » Latin Vulgate NT » 1 Samuel
| Latin Vulgate NT | ||
| Chapter # | Verse # | Verse Detail |
| 1 | 1 | fuit vir unus de Ramathaimsophim de monte Ephraim et nomen eius Helcana filius Hieroam filii Heliu filii Thau filii Suph Ephratheus |
| 1 | 2 | et habuit duas uxores nomen uni Anna et nomen secundae Fenenna fueruntque Fenennae filii Annae autem non erant liberi |
| 1 | 3 | et ascendebat vir ille de civitate sua statutis diebus ut adoraret et sacrificaret Domino exercituum in Silo erant autem ibi duo filii Heli Ofni et Finees sacerdotes Domini |
| 1 | 4 | venit ergo dies et immolavit Helcana deditque Fenennae uxori suae et cunctis filiis eius et filiabus partes |
| 1 | 5 | Annae autem dedit partem unam tristis quia Annam diligebat Dominus autem concluserat vulvam eius |
| 1 | 6 | adfligebat quoque eam aemula eius et vehementer angebat in tantum ut exprobraret quod conclusisset Dominus vulvam eius |
| 1 | 7 | sicque faciebat per singulos annos cum redeunte tempore ascenderent templum Domini et sic provocabat eam porro illa flebat et non capiebat cibum |
| 1 | 8 | dixit ergo ei Helcana vir suus Anna cur fles et quare non comedis et quam ob rem adfligitur cor tuum numquid non ego melior sum tibi quam decem filii |
| 1 | 9 | surrexit autem Anna postquam comederat in Silo et biberat et Heli sacerdote sedente super sellam ante postes templi Domini |
| 1 | 10 | cum esset amaro animo oravit Dominum flens largiter |
| 1 | 11 | et votum vovit dicens Domine exercituum si respiciens videris adflictionem famulae tuae et recordatus mei fueris nec oblitus ancillae tuae dederisque servae tuae sexum virilem dabo eum Domino omnes dies vitae eius et novacula non ascendet super caput eius |
| 1 | 12 | factum est ergo cum illa multiplicaret preces coram Domino ut Heli observaret os eius |
| 1 | 13 | porro Anna loquebatur in corde suo tantumque labia illius movebantur et vox penitus non audiebatur aestimavit igitur eam Heli temulentam |
| 1 | 14 | dixitque ei usquequo ebria eris digere paulisper vinum quo mades |
| 1 | 15 | respondens Anna nequaquam inquit domine mi nam mulier infelix nimis ego sum vinumque et omne quod inebriare potest non bibi sed effudi animam meam in conspectu Domini |
| 1 | 16 | ne reputes ancillam tuam quasi unam de filiabus Belial quia ex multitudine doloris et maeroris mei locuta sum usque in praesens |
| 1 | 17 | tunc Heli ait ei vade in pace et Deus Israhel det tibi petitionem quam rogasti eum |
| 1 | 18 | et illa dixit utinam inveniat ancilla tua gratiam in oculis tuis et abiit mulier in viam suam et comedit vultusque eius non sunt amplius in diversa mutati |
| 1 | 19 | et surrexerunt mane et adoraverunt coram Domino reversique sunt et venerunt in domum suam Ramatha cognovit autem Helcana Annam uxorem suam et recordatus est eius Dominus |
| 1 | 20 | et factum est post circulum dierum concepit Anna et peperit filium vocavitque nomen eius Samuhel eo quod a Domino postulasset eum |
| 1 | 21 | ascendit autem vir Helcana et omnis domus eius ut immolaret Domino hostiam sollemnem et votum suum |
| 1 | 22 | et Anna non ascendit dixit enim viro suo non vadam donec ablactetur infans et ducam eum et appareat ante conspectum Domini et maneat ibi iugiter |
| 1 | 23 | et ait ei Helcana vir suus fac quod bonum tibi videtur et mane donec ablactes eum precorque ut impleat Dominus verbum suum mansit ergo mulier et lactavit filium suum donec amoveret eum a lacte |
| 1 | 24 | et adduxit eum secum postquam ablactaverat in vitulis tribus et tribus modiis farinae et amphora vini et adduxit eum ad domum Domini in Silo puer autem erat adhuc infantulus |
| 1 | 25 | et immolaverunt vitulum et obtulerunt puerum Heli |
| 1 | 26 | et ait obsecro mi domine vivit anima tua domine ego sum illa mulier quae steti coram te hic orans Dominum |
| 1 | 27 | pro puero isto oravi et dedit Dominus mihi petitionem meam quam postulavi eum |
| 1 | 28 | idcirco et ego commodavi eum Domino cunctis diebus quibus fuerit accommodatus Domino et adoraverunt ibi Dominum et oravit Anna et ait |
| 2 | 1 | exultavit cor meum in Domino exaltatum est cornu meum in Domino dilatatum est os meum super inimicos meos quia laetata sum in salutari tuo |
| 2 | 2 | non est sanctus ut est Dominus neque enim est alius extra te et non est fortis sicut Deus noster |
| 2 | 3 | nolite multiplicare loqui sublimia gloriantes recedant vetera de ore vestro quoniam Deus scientiarum Dominus est et ipsi praeparantur cogitationes |
| 2 | 4 | arcus fortium superatus est et infirmi accincti sunt robore |
| 2 | 5 | saturati prius pro pane se locaverunt et famelici saturati sunt donec sterilis peperit plurimos et quae multos habebat filios infirmata est |
| 2 | 6 | Dominus mortificat et vivificat deducit ad infernum et reducit |
| 2 | 7 | Dominus pauperem facit et ditat humiliat et sublevat |
| 2 | 8 | suscitat de pulvere egenum et de stercore elevat pauperem ut sedeat cum principibus et solium gloriae teneat Domini enim sunt cardines terrae et posuit super eos orbem |
| 2 | 9 | pedes sanctorum suorum servabit et impii in tenebris conticescent quia non in fortitudine roborabitur vir |
| 2 | 10 | Dominum formidabunt adversarii eius super ipsos in caelis tonabit Dominus iudicabit fines terrae et dabit imperium regi suo et sublimabit cornu christi sui |
| 2 | 11 | et abiit Helcana Ramatha in domum suam puer autem erat minister in conspectu Domini ante faciem Heli sacerdotis |
| 2 | 12 | porro filii Heli filii Belial nescientes Dominum |
| 2 | 13 | neque officium sacerdotum ad populum sed quicumque immolasset victimam veniebat puer sacerdotis dum coquerentur carnes et habebat fuscinulam tridentem in manu sua |
| 2 | 14 | et mittebat eam in lebetem vel in caldariam aut in ollam sive in caccabum et omne quod levabat fuscinula tollebat sacerdos sibi sic faciebant universo Israheli venientium in Silo |
| 2 | 15 | etiam antequam adolerent adipem veniebat puer sacerdotis et dicebat immolanti da mihi carnem ut coquam sacerdoti non enim accipiam a te carnem coctam sed crudam |
| 2 | 16 | dicebatque illi immolans incendatur primum iuxta morem hodie adeps et tolle tibi quantumcumque desiderat anima tua qui respondens aiebat ei nequaquam nunc enim dabis alioquin tollam vi |
| 2 | 17 | erat ergo peccatum puerorum grande nimis coram Domino quia detrahebant homines sacrificio Domini |
| 2 | 18 | Samuhel autem ministrabat ante faciem Domini puer accinctus ephod lineo |
| 2 | 19 | et tunicam parvam faciebat ei mater sua quam adferebat statutis diebus ascendens cum viro suo ut immolaret hostiam sollemnem |
| 2 | 20 | et benedixit Heli Helcanae et uxori eius dixitque reddat Dominus tibi semen de muliere hac pro fenore quod commodasti Domino et abierunt in locum suum |
| 2 | 21 | visitavit ergo Dominus Annam et concepit et peperit tres filios et duas filias et magnificatus est puer Samuhel apud Dominum |
| 2 | 22 | Heli autem erat senex valde et audivit omnia quae faciebant filii sui universo Israheli et quomodo dormiebant cum mulieribus quae observabant ad ostium tabernaculi |
| 2 | 23 | et dixit eis quare facitis res huiuscemodi quas ego audio res pessimas ab omni populo |
| 2 | 24 | nolite filii mi non enim est bona fama quam ego audio ut transgredi faciatis populum Domini |
| 2 | 25 | si peccaverit vir in virum placari ei potest Deus si autem in Domino peccaverit vir quis orabit pro eo et non audierunt vocem patris sui quia voluit Dominus occidere eos |
| 2 | 26 | puer autem Samuhel proficiebat atque crescebat et placebat tam Deo quam hominibus |
| 2 | 27 | venit autem vir Dei ad Heli et ait ad eum haec dicit Dominus numquid non aperte revelatus sum domui patris tui cum essent in Aegypto in domo Pharaonis |
| 2 | 28 | et elegi eum ex omnibus tribubus Israhel mihi in sacerdotem ut ascenderet altare meum et adoleret mihi incensum et portaret ephod coram me et dedi domui patris tui omnia de sacrificiis filiorum Israhel |
| 2 | 29 | quare calce abicitis victimam meam et munera mea quae praecepi ut offerrentur in templo et magis honorasti filios tuos quam me ut comederetis primitias omnis sacrificii Israhel populi mei |
| 2 | 30 | propterea ait Dominus Deus Israhel loquens locutus sum ut domus tua et domus patris tui ministraret in conspectu meo usque in sempiternum nunc autem dicit Dominus absit hoc a me sed quicumque glorificaverit me glorificabo eum qui autem contemnunt me erunt ignobiles |
| 2 | 31 | ecce dies veniunt et praecidam brachium tuum et brachium domus patris tui ut non sit senex in domo tua |
| 2 | 32 | et videbis aemulum tuum in templo in universis prosperis Israhel et non erit senex in domo tua omnibus diebus |
| 2 | 33 | verumtamen non auferam penitus virum ex te ab altari meo sed ut deficiant oculi tui et tabescat anima tua et pars magna domus tuae morietur cum ad virilem aetatem venerit |
| 2 | 34 | hoc autem erit tibi signum quod venturum est duobus filiis tuis Ofni et Finees in die uno morientur ambo |
| 2 | 35 | et suscitabo mihi sacerdotem fidelem qui iuxta cor meum et animam meam faciat et aedificabo ei domum fidelem et ambulabit coram christo meo cunctis diebus |
| 2 | 36 | futurum est autem ut quicumque remanserit in domo tua veniat ut oretur pro eo et offerat nummum argenteum et tortam panis dicatque dimitte me obsecro ad unam partem sacerdotalem ut comedam buccellam panis |
| 3 | 1 | puer autem Samuhel ministrabat Domino coram Heli et sermo Domini erat pretiosus in diebus illis non erat visio manifesta |
| 3 | 2 | factum est ergo in die quadam Heli iacebat in loco suo et oculi eius caligaverant nec poterat videre |
| 3 | 3 | lucerna Dei antequam extingueretur Samuhel autem dormiebat in templo Domini ubi erat arca Dei |
| 3 | 4 | et vocavit Dominus Samuhel qui respondens ait ecce ego |
| 3 | 5 | et cucurrit ad Heli et dixit ecce ego vocasti enim me qui dixit non vocavi revertere dormi et abiit et dormivit |
| 3 | 6 | et adiecit Dominus vocare rursum Samuhel consurgensque Samuhel abiit ad Heli et dixit ecce ego quia vocasti me qui respondit non vocavi te fili mi revertere et dormi |
| 3 | 7 | porro Samuhel necdum sciebat Dominum neque revelatus fuerat ei sermo Domini |
| 3 | 8 | et adiecit Dominus et vocavit adhuc Samuhel tertio qui consurgens abiit ad Heli |
| 3 | 9 | et ait ecce ego quia vocasti me intellexit igitur Heli quia Dominus vocaret puerum et ait ad Samuhel vade et dormi et si deinceps vocaverit te dices loquere Domine quia audit servus tuus abiit ergo Samuhel et dormivit in loco suo |
| 3 | 10 | et venit Dominus et stetit et vocavit sicut vocaverat secundo Samuhel Samuhel et ait Samuhel loquere quia audit servus tuus |
| 3 | 11 | et dixit Dominus ad Samuhel ecce ego facio verbum in Israhel quod quicumque audierit tinnient ambae aures eius |
| 3 | 12 | in die illo suscitabo adversum Heli omnia quae locutus sum super domum eius incipiam et conplebo |
| 3 | 13 | praedixi enim ei quod iudicaturus essem domum eius in aeternum propter iniquitatem eo quod noverat indigne agere filios suos et non corripuit eos |
| 3 | 14 | idcirco iuravi domui Heli quod non expietur iniquitas domus eius victimis et muneribus usque in aeternum |
| 3 | 15 | dormivit autem Samuhel usque mane aperuitque ostia domus Domini et Samuhel timebat indicare visionem Heli |
| 3 | 16 | vocavit ergo Heli Samuhelem et dixit Samuhel fili mi qui respondens ait praesto sum |
| 3 | 17 | et interrogavit eum quis est sermo quem locutus est ad te oro te ne celaveris me haec faciat tibi Deus et haec addat si absconderis a me sermonem ex omnibus verbis quae dicta sunt tibi |
| 3 | 18 | indicavit itaque ei Samuhel universos sermones et non abscondit ab eo et ille respondit Dominus est quod bonum est in oculis suis faciat |
| 3 | 19 | crevit autem Samuhel et Dominus erat cum eo et non cecidit ex omnibus verbis eius in terram |
| 3 | 20 | et cognovit universus Israhel a Dan usque Bersabee quod fidelis Samuhel propheta esset Domini |
| 3 | 21 | et addidit Dominus ut appareret in Silo quoniam revelatus fuerat Dominus Samuheli in Silo iuxta verbum Domini et evenit sermo Samuhelis universo Israheli |
| 4 | 1 | egressus est namque Israhel obviam Philisthim in proelium et castrametatus est iuxta lapidem Adiutorii porro Philisthim venerunt in Afec |
| 4 | 2 | et instruxerunt aciem contra Israhel inito autem certamine terga vertit Israhel Philistheis et caesa sunt in illo certamine passim per agros quasi quattuor milia virorum |
| 4 | 3 | et reversus est populus ad castra dixeruntque maiores natu de Israhel quare percussit nos Dominus hodie coram Philisthim adferamus ad nos de Silo arcam foederis Domini et veniat in medium nostri ut salvet nos de manu inimicorum nostrorum |
| 4 | 4 | misit ergo populus in Silo et tulerunt inde arcam foederis Domini exercituum sedentis super cherubin erantque duo filii Heli cum arca foederis Domini Ofni et Finees |
| 4 | 5 | cumque venisset arca foederis Domini in castra vociferatus est omnis Israhel clamore grandi et personuit terra |
| 4 | 6 | et audierunt Philisthim vocem clamoris dixeruntque quaenam haec est vox clamoris magni in castris Hebraeorum et cognoverunt quod arca Domini venisset in castra |
| 4 | 7 | timueruntque Philisthim dicentes venit Deus in castra et ingemuerunt |
| 4 | 8 | vae nobis non enim fuit tanta exultatio heri et nudius tertius vae nobis quis nos servabit de manu deorum sublimium istorum hii sunt dii qui percusserunt Aegyptum omni plaga in deserto |
| 4 | 9 | confortamini et estote viri Philisthim ne serviatis Hebraeis sicut illi servierunt vobis confortamini et bellate |
| 4 | 10 | pugnaverunt ergo Philisthim et caesus est Israhel et fugit unusquisque in tabernaculum suum et facta est plaga magna nimis et ceciderunt de Israhel triginta milia peditum |
| 4 | 11 | et arca Dei capta est duoque filii Heli mortui sunt Ofni et Finees |
| 4 | 12 | currens autem vir de Beniamin ex acie venit in Silo in die illo scissa veste et conspersus pulvere caput |
| 4 | 13 | cumque ille venisset Heli sedebat super sellam contra viam aspectans erat enim cor eius pavens pro arca Domini vir autem ille postquam ingressus est nuntiavit urbi et ululavit omnis civitas |
| 4 | 14 | et audivit Heli sonitum clamoris dixitque quis est hic sonitus tumultus huius at ille festinavit et venit et adnuntiavit Heli |
| 4 | 15 | Heli autem erat nonaginta et octo annorum et oculi eius caligaverant et videre non poterat |
| 4 | 16 | et dixit ad Heli ego sum qui veni de proelio et ego qui de acie fugi hodie cui ille ait quid actum est fili mi |
| 4 | 17 | respondens autem qui nuntiabat fugit inquit Israhel coram Philisthim et ruina magna facta est in populo insuper et duo filii tui mortui sunt Ofni et Finees et arca Dei capta est |
| 4 | 18 | cumque ille nominasset arcam Dei cecidit de sella retrorsum iuxta ostium et fractis cervicibus mortuus est senex enim erat vir et grandevus et ipse iudicavit Israhel quadraginta annis |
| 4 | 19 | nurus autem eius uxor Finees praegnans erat vicinaque partui et audito nuntio quod capta esset arca Dei et mortuus socer suus et vir suus incurvavit se et peperit inruerant enim in eam dolores subiti |
| 4 | 20 | in ipso autem momento mortis eius dixerunt ei quae stabant circa eam ne timeas quia filium peperisti quae non respondit eis neque animadvertit |
| 4 | 21 | et vocavit puerum Hicabod dicens translata est gloria de Israhel quia capta est arca Dei et pro socero suo et pro viro suo |
| 4 | 22 | et ait translata est gloria ab Israhel eo quod capta esset arca Dei |
| 5 | 1 | Philisthim autem tulerunt arcam Dei et asportaverunt eam a lapide Adiutorii in Azotum |
| 5 | 2 | tulerunt Philisthim arcam Dei et intulerunt eam in templum Dagon et statuerunt eam iuxta Dagon |
| 5 | 3 | cumque surrexissent diluculo Azotii altera die ecce Dagon iacebat pronus in terram ante arcam Domini et tulerunt Dagon et restituerunt eum in loco suo |
| 5 | 4 | rursumque mane die alio consurgentes invenerunt Dagon iacentem super faciem suam in terram coram arca Domini caput autem Dagon et duae palmae manuum eius abscisae erant super limen |
| 5 | 5 | porro Dagon truncus solus remanserat in loco suo propter hanc causam non calcant sacerdotes Dagon et omnes qui ingrediuntur templum eius super limen Dagon in Azoto usque in hodiernum diem |
| 5 | 6 | adgravata autem est manus Domini super Azotios et demolitus est eos et percussit in secretiori parte natium Azotum et fines eius |
| 5 | 7 | videntes autem viri azotii huiuscemodi plagam dixerunt non maneat arca Dei Israhel apud nos quoniam dura est manus eius super nos et super Dagon deum nostrum |
| 5 | 8 | et mittentes congregaverunt omnes satrapas Philisthinorum ad se et dixerunt quid faciemus de arca Dei Israhel responderuntque Getthei circumducatur arca Dei Israhel et circumduxerunt arcam Dei Israhel |
| 5 | 9 | illis autem circumducentibus eam fiebat manus Dei per singulas civitates interfectionis magnae nimis et percutiebat viros uniuscuiusque urbis a parvo usque ad maiorem et conputrescebant prominentes extales eorum |
| 5 | 10 | miserunt ergo arcam Dei in Accaron cumque venisset arca Dei in Accaron exclamaverunt Accaronitae dicentes adduxerunt ad nos arcam Dei Israhel ut interficiat nos et populum nostrum |
| 5 | 11 | miserunt itaque et congregaverunt omnes satrapas Philisthinorum qui dixerunt dimittite arcam Dei Israhel et revertatur in locum suum et non interficiat nos cum populo nostro |
| 5 | 12 | fiebat enim pavor mortis in singulis urbibus et gravissima valde manus Dei viri quoque qui mortui non fuerant percutiebantur in secretiori parte natium et ascendebat ululatus uniuscuiusque civitatis in caelum |
| 6 | 1 | fuit ergo arca Domini in regione Philisthinorum septem mensibus |
| 6 | 2 | et vocaverunt Philisthim sacerdotes et divinos dicentes quid faciemus de arca Dei indicate nobis quomodo remittemus eam in locum suum qui dixerunt |
| 6 | 3 | si remittitis arcam Dei Israhel nolite dimittere eam vacuam sed quod debetis reddite ei pro peccato et tunc curabimini et scietis quare non recedat manus eius a vobis |
| 6 | 4 | qui dixerunt quid est quod pro delicto reddere debeamus ei responderuntque illi |
| 6 | 5 | iuxta numerum provinciarum Philisthim quinque anos aureos facietis et quinque mures aureos quia plaga una fuit omnibus vobis et satrapis vestris facietisque similitudines anorum vestrorum et similitudines murium qui demoliti sunt terram et dabitis Deo Israhel gloriam si forte relevet manum suam a vobis et a diis vestris et a terra vestra |
| 6 | 6 | quare gravatis corda vestra sicut adgravavit Aegyptus et Pharao cor suum nonne postquam percussus est tunc dimisit eos et abierunt |
| 6 | 7 | nunc ergo arripite et facite plaustrum novum unum et duas vaccas fetas quibus non est inpositum iugum iungite in plaustro et recludite vitulos earum domi |
| 6 | 8 | tolletisque arcam Domini et ponetis in plaustro et vasa aurea quae exsolvistis ei pro delicto ponetis in capsella ad latus eius et dimittite eam ut vadat |
| 6 | 9 | et aspicietis et si quidem per viam finium suorum ascenderit contra Bethsames ipse fecit nobis malum hoc grande sin autem minime sciemus quia nequaquam manus eius tetigit nos sed casu accidit |
| 6 | 10 | fecerunt ergo illi hoc modo et tollentes duas vaccas quae lactabant vitulos iunxerunt ad plaustrum vitulosque earum concluserunt domi |
| 6 | 11 | et posuerunt arcam Dei super plaustrum et capsellam quae habebat mures aureos et similitudinem anorum |
| 6 | 12 | ibant autem in directum vaccae per viam quae ducit Bethsames et itinere uno gradiebantur pergentes et mugientes et non declinabant neque ad dextram neque ad sinistram sed et satrapae Philisthinorum sequebantur usque ad terminos Bethsames |
| 6 | 13 | porro Bethsamitae metebant triticum in valle et elevantes oculos viderunt arcam et gavisi sunt cum vidissent |
| 6 | 14 | et plaustrum venit in agrum Iosue Bethsamitae et stetit ibi erat autem ibi lapis magnus et conciderunt ligna plaustri vaccasque inposuerunt super ea holocaustum Domino |
| 6 | 15 | Levitae autem deposuerunt arcam Dei et capsellam quae erat iuxta eam in qua erant vasa aurea et posuerunt super lapidem grandem viri autem bethsamitae obtulerunt holocausta et immolaverunt victimas in die illa Domino |
| 6 | 16 | et quinque satrapae Philisthinorum viderunt et reversi sunt in Accaron in die illa |
| 6 | 17 | hii sunt autem ani aurei quos reddiderunt Philisthim pro delicto Domino Azotus unum Gaza unum Ascalon unum Geth unum Accaron unum |
| 6 | 18 | et mures aureos secundum numerum urbium Philisthim quinque provinciarum ab urbe murata usque ad villam quae erat absque muro et usque ad Abel magnum super quem posuerunt arcam Domini quae erat usque in illa die in agro Iosue Bethsamitis |
| 6 | 19 | percussit autem de viris bethsamitibus eo quod vidissent arcam Domini et percussit de populo septuaginta viros et quinquaginta milia plebis luxitque populus quod percussisset Dominus plebem plaga magna |
| 6 | 20 | et dixerunt viri bethsamitae quis poterit stare in conspectu Domini Dei sancti huius et ad quem ascendet a nobis |
| 6 | 21 | miseruntque nuntios ad habitatores Cariathiarim dicentes reduxerunt Philisthim arcam Domini descendite et ducite eam ad vos |
| 7 | 1 | venerunt ergo viri Cariathiarim et duxerunt arcam Domini et intulerunt eam in domum Abinadab in Gabaa Eleazarum autem filium eius sanctificaverunt ut custodiret arcam Domini |
| 7 | 2 | et factum est ex qua die mansit arca in Cariathiarim multiplicati sunt dies erat quippe iam annus vicesimus et requievit omnis domus Israhel post Dominum |
| 7 | 3 | ait autem Samuhel ad universam domum Israhel dicens si in toto corde vestro revertimini ad Dominum auferte deos alienos de medio vestrum et Astharoth et praeparate corda vestra Domino et servite ei soli et eruet vos de manu Philisthim |
| 7 | 4 | abstulerunt ergo filii Israhel Baalim et Astharoth et servierunt Domino soli |
| 7 | 5 | dixit autem Samuhel congregate universum Israhel in Masphat ut orem pro vobis Dominum |
| 7 | 6 | et convenerunt in Masphat hauseruntque aquam et effuderunt in conspectu Domini et ieiunaverunt in die illa et dixerunt ibi peccavimus Domino iudicavitque Samuhel filios Israhel in Masphat |
| 7 | 7 | et audierunt Philisthim quod congregati essent filii Israhel in Masphat et ascenderunt satrapae Philisthinorum ad Israhel quod cum audissent filii Israhel timuerunt a facie Philisthinorum |
| 7 | 8 | dixeruntque ad Samuhel ne cesses pro nobis clamare ad Dominum Deum nostrum ut salvet nos de manu Philisthinorum |
| 7 | 9 | tulit autem Samuhel agnum lactantem unum et obtulit illum holocaustum integrum Domino et clamavit Samuhel ad Dominum pro Israhel et exaudivit eum Dominus |
| 7 | 10 | factum est ergo cum Samuhel offerret holocaustum Philistheos inire proelium contra Israhel intonuit autem Dominus fragore magno in die illa super Philisthim et exterruit eos et caesi sunt a filiis Israhel |
| 7 | 11 | egressique viri Israhel de Masphat persecuti sunt Philistheos et percusserunt eos usque ad locum qui erat subter Bethchar |
| 7 | 12 | tulit autem Samuhel lapidem unum et posuit eum inter Masphat et inter Sen et vocavit nomen eius lapis Adiutorii dixitque hucusque auxiliatus est nobis Dominus |
| 7 | 13 | et humiliati sunt Philisthim nec adposuerunt ultra ut venirent in terminos Israhel facta est itaque manus Domini super Philistheos cunctis diebus Samuhel |
| 7 | 14 | et redditae sunt urbes quas tulerant Philisthim ab Israhel Israheli ab Accaron usque Geth et terminos suos liberavit Israhel de manu Philisthinorum eratque pax inter Israhel et Amorreum |
| 7 | 15 | iudicabat quoque Samuhel Israhel cunctis diebus vitae suae |
| 7 | 16 | et ibat per singulos annos circumiens Bethel et Galgal et Masphat et iudicabat Israhelem in supradictis locis |
| 7 | 17 | revertebaturque in Ramatha ibi enim erat domus eius et ibi iudicabat Israhelem aedificavit etiam ibi altare Domino |
| 8 | 1 | factum est autem cum senuisset Samuhel posuit filios suos iudices Israhel |
| 8 | 2 | fuitque nomen filii eius primogeniti Iohel et nomen secundi Abia iudicum in Bersabee |
| 8 | 3 | et non ambulaverunt filii illius in viis eius sed declinaverunt post avaritiam acceperuntque munera et perverterunt iudicium |
| 8 | 4 | congregati ergo universi maiores natu Israhel venerunt ad Samuhel in Ramatha |
| 8 | 5 | dixeruntque ei ecce tu senuisti et filii tui non ambulant in viis tuis constitue nobis regem ut iudicet nos sicut universae habent nationes |
| 8 | 6 | displicuitque sermo in oculis Samuhelis eo quod dixissent da nobis regem ut iudicet nos et oravit Samuhel Dominum |
| 8 | 7 | dixit autem Dominus ad Samuhel audi vocem populi in omnibus quae loquuntur tibi non enim te abiecerunt sed me ne regnem super eos |
| 8 | 8 | iuxta omnia opera sua quae fecerunt a die qua eduxi eos de Aegypto usque ad diem hanc sicut dereliquerunt me et servierunt diis alienis sic faciunt etiam tibi |
| 8 | 9 | nunc ergo audi vocem eorum verumtamen contestare eos et praedic eis ius regis qui regnaturus est super eos |
| 8 | 10 | dixit itaque Samuhel omnia verba Domini ad populum qui petierat a se regem |
| 8 | 11 | et ait hoc erit ius regis qui imperaturus est vobis filios vestros tollet et ponet in curribus suis facietque sibi equites et praecursores quadrigarum suarum |
| 8 | 12 | et constituet sibi tribunos et centuriones et aratores agrorum suorum et messores segetum et fabros armorum et curruum suorum |
| 8 | 13 | filias quoque vestras faciet sibi unguentarias et focarias et panificas |
| 8 | 14 | agros quoque vestros et vineas et oliveta optima tollet et dabit servis suis |
| 8 | 15 | sed et segetes vestras et vinearum reditus addecimabit ut det eunuchis et famulis suis |
| 8 | 16 | servos etiam vestros et ancillas et iuvenes optimos et asinos auferet et ponet in opere suo |
| 8 | 17 | greges vestros addecimabit vosque eritis ei servi |
| 8 | 18 | et clamabitis in die illa a facie regis vestri quem elegistis vobis et non exaudiet vos Dominus in die illa |
| 8 | 19 | noluit autem populus audire vocem Samuhel sed dixerunt nequaquam rex enim erit super nos |
| 8 | 20 | et erimus nos quoque sicut omnes gentes et iudicabit nos rex noster et egredietur ante nos et pugnabit bella nostra pro nobis |
| 8 | 21 | et audivit Samuhel omnia verba populi et locutus est ea in auribus Domini |
| 8 | 22 | dixit autem Dominus ad Samuhel audi vocem eorum et constitue super eos regem et ait Samuhel ad viros Israhel vadat unusquisque in civitatem suam |
| 9 | 1 | et erat vir de Beniamin nomine Cis filius Abihel filii Seror filii Bechoreth filii Afia filii viri Iemini fortis robore |
| 9 | 2 | et erat ei filius vocabulo Saul electus et bonus et non erat vir de filiis Israhel melior illo ab umero et sursum eminebat super omnem populum |
| 9 | 3 | perierant autem asinae Cis patris Saul et dixit Cis ad Saul filium suum tolle tecum unum de pueris et consurgens vade et quaere asinas qui cum transissent per montem Ephraim |
| 9 | 4 | et per terram Salisa et non invenissent transierunt etiam per terram Salim et non erant sed et per terram Iemini et minime reppererunt |
| 9 | 5 | cum autem venissent in terram Suph dixit Saul ad puerum suum qui erat cum eo veni et revertamur ne forte dimiserit pater meus asinas et sollicitus sit pro nobis |
| 9 | 6 | qui ait ei ecce est vir Dei in civitate hac vir nobilis omne quod loquitur absque ambiguitate venit nunc ergo eamus illuc si forte indicet nobis de via nostra propter quam venimus |
| 9 | 7 | dixitque Saul ad puerum suum ecce ibimus quid feremus ad virum panis defecit in sitarciis nostris et sportulam non habemus ut demus homini Dei nec quicquam aliud |
| 9 | 8 | rursum puer respondit Sauli et ait ecce inventa est in manu mea quarta pars stateris argenti demus homini Dei ut indicet nobis viam nostram |
| 9 | 9 | olim in Israhel sic loquebatur unusquisque vadens consulere Deum venite et eamus ad videntem qui enim propheta dicitur hodie vocabatur olim videns |
| 9 | 10 | et dixit Saul ad puerum suum optimus sermo tuus veni eamus et ierunt in civitatem in qua erat vir Dei |
| 9 | 11 | cumque ascenderent clivum civitatis invenerunt puellas egredientes ad hauriendam aquam et dixerunt eis num hic est videns |
| 9 | 12 | quae respondentes dixerunt illis hic est ecce ante te festina nunc hodie enim venit in civitate quia sacrificium est hodie populo in excelso |
| 9 | 13 | ingredientes urbem statim invenietis eum antequam ascendat excelsum ad vescendum neque enim comesurus est populus donec ille veniat quia ipse benedicit hostiae et deinceps comedunt qui vocati sunt nunc ergo conscendite quia hodie repperietis eum |
| 9 | 14 | et ascenderunt in civitatem cumque illi ambularent in medio urbis apparuit Samuhel egrediens obviam eis ut ascenderet in excelsum |
| 9 | 15 | Dominus autem revelaverat auriculam Samuhel ante unam diem quam veniret Saul dicens |
| 9 | 16 | hac ipsa quae nunc est hora cras mittam ad te virum de terra Beniamin et ungues eum ducem super populum meum Israhel et salvabit populum meum de manu Philisthinorum quia respexi populum meum venit enim clamor eorum ad me |
| 9 | 17 | cumque aspexisset Samuhel Saulem Dominus ait ei ecce vir quem dixeram tibi iste dominabitur populo meo |
| 9 | 18 | accessit autem Saul ad Samuhelem in medio portae et ait indica oro mihi ubi est domus videntis |
| 9 | 19 | et respondit Samuhel Sauli dicens ego sum videns ascende ante me in excelsum ut comedatis mecum hodie et dimittam te mane et omnia quae sunt in corde tuo indicabo tibi |
| 9 | 20 | et de asinis quas perdidisti nudius tertius ne sollicitus sis quia inventae sunt et cuius erunt optima quaeque Israhel nonne tibi et omni domui patris tui |
| 9 | 21 | respondens autem Saul ait numquid non filius Iemini ego sum de minima tribu Israhel et cognatio mea novissima inter omnes familias de tribu Beniamin quare ergo locutus es mihi sermonem istum |
| 9 | 22 | adsumens itaque Samuhel Saulem et puerum eius introduxit eos in triclinium et dedit eis locum in capite eorum qui fuerant invitati erant enim quasi triginta viri |
| 9 | 23 | dixitque Samuhel coco da partem quam dedi tibi et praecepi ut reponeres seorsum apud te |
| 9 | 24 | levavit autem cocus armum et posuit ante Saul dixitque Samuhel ecce quod remansit pone ante te et comede quia de industria servatum est tibi quando populum vocavi et comedit Saul cum Samuhel in die illa |
| 9 | 25 | et descenderunt de excelso in oppidum et locutus est cum Saul in solario |
| 9 | 26 | cumque mane surrexissent et iam dilucesceret vocavit Samuhel Saul in solarium dicens surge ut dimittam te et surrexit Saul egressique sunt ambo ipse videlicet et Samuhel |
| 9 | 27 | cumque descenderent in extrema parte civitatis Samuhel dixit ad Saul dic puero ut antecedat nos et transeat tu autem subsiste paulisper ut indicem tibi verbum Domini |
| 10 | 1 | tulit autem Samuhel lenticulam olei et effudit super caput eius et deosculatus eum ait ecce unxit te Dominus super hereditatem suam in principem |
| 10 | 2 | cum abieris hodie a me invenies duos viros iuxta sepulchrum Rachel in finibus Beniamin in meridie dicentque tibi inventae sunt asinae ad quas ieras perquirendas et intermissis pater tuus asinis sollicitus est pro vobis et dicit quid faciam de filio meo |
| 10 | 3 | cumque abieris inde et ultra transieris et veneris ad quercum Thabor invenient te ibi tres viri ascendentes ad Deum in Bethel unus portans tres hedos et alius tres tortas panis et alius portans lagoenam vini |
| 10 | 4 | cumque te salutaverint dabunt tibi duos panes et accipies de manu eorum |
| 10 | 5 | post haec venies in collem Domini ubi est statio Philisthinorum et cum ingressus fueris ibi urbem obviam habebis gregem prophetarum descendentium de excelso et ante eos psalterium et tympanum et tibiam et citharam ipsosque prophetantes |
| 10 | 6 | et insiliet in te spiritus Domini et prophetabis cum eis et mutaberis in virum alium |
| 10 | 7 | quando ergo evenerint signa haec omnia tibi fac quaecumque invenerit manus tua quia Dominus tecum est |
| 10 | 8 | et descendes ante me in Galgala ego quippe descendam ad te ut offeras oblationem et immoles victimas pacificas septem diebus expectabis donec veniam ad te et ostendam tibi quae facias |
| 10 | 9 | itaque cum avertisset umerum suum ut abiret a Samuhele inmutavit ei Deus cor aliud et venerunt omnia signa haec in die illa |
| 10 | 10 | veneruntque ad praedictum collem et ecce cuneus prophetarum obvius ei et insilivit super eum spiritus Dei et prophetavit in medio eorum |
| 10 | 11 | videntes autem omnes qui noverant eum heri et nudius tertius quod esset cum prophetis et prophetaret dixerunt ad invicem quaenam res accidit filio Cis num et Saul in prophetis |
| 10 | 12 | responditque alius ad alterum dicens et quis pater eorum propterea versum est in proverbium num et Saul inter prophetas |
| 10 | 13 | cessavit autem prophetare et venit ad excelsum |
| 10 | 14 | dixitque patruus Saul ad eum et ad puerum eius quo abistis qui responderunt quaerere asinas quas cum non repperissemus venimus ad Samuhelem |
| 10 | 15 | et dixit ei patruus suus indica mihi quid dixerit tibi Samuhel |
| 10 | 16 | et ait Saul ad patruum suum indicavit nobis quia inventae essent asinae de sermone autem regni non indicavit ei quem locutus illi fuerat Samuhel |
| 10 | 17 | et convocavit Samuhel populum ad Dominum in Maspha |
| 10 | 18 | et ait ad filios Israhel haec dicit Dominus Deus Israhel ego eduxi Israhel de Aegypto et erui vos de manu Aegyptiorum et de manu omnium regum qui adfligebant vos |
| 10 | 19 | vos autem hodie proiecistis Deum vestrum qui solus salvavit vos de universis malis et tribulationibus vestris et dixistis nequaquam sed regem constitue super nos nunc ergo state coram Domino per tribus vestras et per familias |
| 10 | 20 | et adplicuit Samuhel omnes tribus Israhel et cecidit sors tribus Beniamin |
| 10 | 21 | et adplicuit tribum Beniamin et cognationes eius et cecidit cognatio Metri et pervenit usque ad Saul filium Cis quaesierunt ergo eum et non est inventus |
| 10 | 22 | et consuluerunt post haec Dominum utrumnam venturus esset illuc responditque Dominus ecce absconditus est domi |
| 10 | 23 | cucurrerunt itaque et tulerunt eum inde stetitque in medio populi et altior fuit universo populo ab umero et sursum |
| 10 | 24 | et ait Samuhel ad omnem populum certe videtis quem elegit Dominus quoniam non sit similis ei in omni populo et clamavit cunctus populus et ait vivat rex |
| 10 | 25 | locutus est autem Samuhel ad populum legem regni et scripsit in libro et reposuit coram Domino et dimisit Samuhel omnem populum singulos in domum suam |
| 10 | 26 | sed et Saul abiit in domum suam in Gabaath et abiit cum eo pars exercitus quorum tetigerat Deus corda |
| 10 | 27 | filii vero Belial dixerunt num salvare nos poterit iste et despexerunt eum et non adtulerunt ei munera ille vero dissimulabat se audire |
| 11 | 1 | ascendit autem Naas Ammonites et pugnare coepit adversus Iabesgalaad dixeruntque omnes viri Iabes ad Naas habeto nos foederatos et serviemus tibi |
| 11 | 2 | et respondit ad eos Naas Ammonites in hoc feriam vobiscum foedus ut eruam omnium vestrum oculos dextros ponamque vos obprobrium in universo Israhel |
| 11 | 3 | et dixerunt ad eum seniores Iabes concede nobis septem dies ut mittamus nuntios in universos terminos Israhel et si non fuerit qui defendat nos egrediemur ad te |
| 11 | 4 | venerunt ergo nuntii in Gabaath Saulis et locuti sunt verba audiente populo et levavit omnis populus vocem suam et flevit |
| 11 | 5 | et ecce Saul veniebat sequens boves de agro et ait quid habet populus quod plorat et narraverunt ei verba virorum Iabes |
| 11 | 6 | et insilivit spiritus Domini in Saul cum audisset verba haec et iratus est furor eius nimis |
| 11 | 7 | et adsumens utrumque bovem concidit in frusta misitque in omnes terminos Israhel per manum nuntiorum dicens quicumque non exierit secutusque fuerit Saul et Samuhelem sic fiet bubus eius invasit ergo timor Domini populum et egressi sunt quasi vir unus |
| 11 | 8 | et recensuit eos in Bezec fueruntque filiorum Israhel trecenta milia virorum autem Iuda triginta milia |
| 11 | 9 | et dixerunt nuntiis qui venerant sic dicetis viris qui sunt in Iabesgalaad cras erit vobis salus cum incaluerit sol venerunt ergo nuntii et adnuntiaverunt viris Iabes qui laetati sunt |
| 11 | 10 | et dixerunt mane exibimus ad vos et facietis nobis omne quod placuerit vobis |
| 11 | 11 | et factum est cum venisset dies crastinus constituit Saul populum in tres partes et ingressus est media castra in vigilia matutina et percussit Ammon usque dum incalesceret dies reliqui autem dispersi sunt ita ut non relinquerentur in eis duo pariter |
| 11 | 12 | et ait populus ad Samuhel quis est iste qui dixit Saul non regnabit super nos date viros et interficiemus eos |
| 11 | 13 | et ait Saul non occidetur quisquam in die hac quia hodie fecit Dominus salutem in Israhel |
| 11 | 14 | dixit autem Samuhel ad populum venite et eamus in Galgala et innovemus ibi regnum |
| 11 | 15 | et perrexit omnis populus in Galgala et fecerunt ibi regem Saul coram Domino in Galgala et immolaverunt ibi victimas pacificas coram Domino et laetatus est ibi Saul et cuncti viri Israhel nimis |
| 12 | 1 | dixit autem Samuhel ad universum Israhel ecce audivi vocem vestram iuxta omnia quae locuti estis ad me et constitui super vos regem |
| 12 | 2 | et nunc rex graditur ante vos ego autem senui et incanui porro filii mei vobiscum sunt itaque conversatus coram vobis ab adulescentia mea usque ad diem hanc ecce praesto sum |
| 12 | 3 | loquimini de me coram Domino et coram christo eius utrum bovem cuiusquam tulerim an asinum si quempiam calumniatus sum si oppressi aliquem si de manu cuiusquam munus accepi et contemnam illud hodie restituamque vobis |
| 12 | 4 | et dixerunt non es calumniatus nos neque oppressisti neque tulisti de manu alicuius quippiam |
| 12 | 5 | dixitque ad eos testis Dominus adversus vos et testis christus eius in die hac quia non inveneritis in manu mea quippiam et dixerunt testis |
| 12 | 6 | et ait Samuhel ad populum Dominus qui fecit Mosen et Aaron et eduxit patres nostros de terra Aegypti |
| 12 | 7 | nunc ergo state ut iudicio contendam adversum vos coram Domino de omnibus misericordiis Domini quas fecit vobiscum et cum patribus vestris |
| 12 | 8 | quomodo ingressus est Iacob in Aegyptum et clamaverunt patres vestri ad Dominum et misit Dominus Mosen et Aaron et eduxit patres vestros ex Aegypto et conlocavit eos in loco hoc |
| 12 | 9 | qui obliti sunt Domini Dei sui et tradidit eos in manu Sisarae magistri militiae Asor et in manu Philisthinorum et in manu regis Moab et pugnaverunt adversum eos |
| 12 | 10 | postea autem clamaverunt ad Dominum et dixerunt peccavimus quia dereliquimus Dominum et servivimus Baalim et Astharoth nunc ergo erue nos de manu inimicorum nostrorum et serviemus tibi |
| 12 | 11 | et misit Dominus Hierobaal et Bedan et Ieptha et Samuhel et eruit vos de manu inimicorum vestrorum per circuitum et habitastis confidenter |
| 12 | 12 | videntes autem quod Naas rex filiorum Ammon venisset adversum vos dixistis mihi nequaquam sed rex imperabit nobis cum Dominus Deus vester regnaret in vobis |
| 12 | 13 | nunc ergo praesto est rex vester quem elegistis et petistis ecce dedit vobis Dominus regem |
| 12 | 14 | si timueritis Dominum et servieritis ei et audieritis vocem eius et non exasperaveritis os Domini eritis et vos et rex qui imperat vobis sequentes Dominum Deum vestrum |
| 12 | 15 | si autem non audieritis vocem Domini sed exasperaveritis sermonem Domini erit manus Domini super vos et super patres vestros |
| 12 | 16 | sed et nunc state et videte rem istam grandem quam facturus est Dominus in conspectu vestro |
| 12 | 17 | numquid non messis tritici est hodie invocabo Dominum et dabit voces et pluvias et scietis et videbitis quia grande malum feceritis vobis in conspectu Domini petentes super vos regem |
| 12 | 18 | et clamavit Samuhel ad Dominum et dedit Dominus voces et pluviam in die illa |
| 12 | 19 | et timuit omnis populus nimis Dominum et Samuhelem dixitque universus populus ad Samuhel ora pro servis tuis ad Dominum Deum tuum ut non moriamur addidimus enim universis peccatis nostris malum ut peteremus nobis regem |
| 12 | 20 | dixit autem Samuhel ad populum nolite timere vos fecistis universum malum hoc verumtamen nolite recedere a tergo Domini et servite Domino in omni corde vestro |
| 12 | 21 | et nolite declinare post vana quae non proderunt vobis neque eruent vos quia vana sunt |
| 12 | 22 | et non derelinquet Dominus populum suum propter nomen suum magnum quia iuravit Dominus facere vos sibi populum |
| 12 | 23 | absit autem a me hoc peccatum in Domino ut cessem orare pro vobis et docebo vos viam bonam et rectam |
| 12 | 24 | igitur timete Dominum et servite ei in veritate et ex toto corde vestro vidistis enim magnifica quae in vobis gesserit |
| 12 | 25 | quod si perseveraveritis in malitia et vos et rex vester pariter peribitis |
| 13 | 1 | filius unius anni Saul cum regnare coepisset duobus autem annis regnavit super Israhel |
| 13 | 2 | et elegit sibi Saul tria milia de Israhel et erant cum Saul duo milia in Machmas et in monte Bethel mille autem cum Ionathan in Gabaath Beniamin porro ceterum populum remisit unumquemque in tabernacula sua |
| 13 | 3 | et percussit Ionathan stationem Philisthim quae erat in Gabaa quod cum audissent Philisthim Saul cecinit bucina in omni terra dicens audiant Hebraei |
| 13 | 4 | et universus Israhel audivit huiuscemodi famam percussit Saul stationem Philisthinorum et erexit se Israhel adversum Philisthim clamavit ergo populus post Saul in Galgala |
| 13 | 5 | et Philisthim congregati sunt ad proeliandum contra Israhel triginta milia curruum et sex milia equitum et reliquum vulgus sicut harena quae est in litore maris plurima et ascendentes castrametati sunt in Machmas ad orientem Bethaven |
| 13 | 6 | quod cum vidissent viri Israhel se in arto sitos adflictus est enim populus absconderunt se in speluncis et in abditis in petris quoque et in antris et in cisternis |
| 13 | 7 | Hebraei autem transierunt Iordanem terram Gad et Galaad cumque adhuc esset Saul in Galgal universus populus perterritus est qui sequebatur eum |
| 13 | 8 | et expectavit septem diebus iuxta placitum Samuhel et non venit Samuhel in Galgala dilapsusque est populus ab eo |
| 13 | 9 | ait ergo Saul adferte mihi holocaustum et pacifica et obtulit holocaustum |
| 13 | 10 | cumque conplesset offerens holocaustum ecce Samuhel veniebat et egressus est Saul obviam ei ut salutaret eum |
| 13 | 11 | locutusque est ad eum Samuhel quid fecisti respondit Saul quia vidi quod dilaberetur populus a me et tu non veneras iuxta placitos dies porro Philisthim congregati fuerant in Machmas |
| 13 | 12 | dixi nunc descendent Philisthim ad me in Galgala et faciem Domini non placavi necessitate conpulsus obtuli holocaustum |
| 13 | 13 | dixitque Samuhel ad Saul stulte egisti nec custodisti mandata Domini Dei tui quae praecepit tibi quod si non fecisses iam nunc praeparasset Dominus regnum tuum super Israhel in sempiternum |
| 13 | 14 | sed nequaquam regnum tuum ultra consurget quaesivit sibi Dominus virum iuxta cor suum et praecepit ei Dominus ut esset dux super populum suum eo quod non servaveris quae praecepit Dominus |
| 13 | 15 | surrexit autem Samuhel et ascendit de Galgalis in Gabaa Beniamin et recensuit Saul populum qui inventi fuerant cum eo quasi sescentos viros |
| 13 | 16 | et Saul et Ionathan filius eius populusque qui inventus fuerat cum eis erat in Gabaa Beniamin porro Philisthim consederant in Machmas |
| 13 | 17 | et egressi sunt ad praedandum de castris Philisthim tres cunei unus cuneus pergebat contra viam Ephra ad terram Saul |
| 13 | 18 | porro alius ingrediebatur per viam Bethoron tertius autem verterat se ad iter termini inminentis valli Seboim contra desertum |
| 13 | 19 | porro faber ferrarius non inveniebatur in omni terra Israhel caverant enim Philisthim ne forte facerent Hebraei gladium aut lanceam |
| 13 | 20 | descendebat ergo omnis Israhel ad Philisthim ut exacueret unusquisque vomerem suum et ligonem et securim et sarculum |
| 13 | 21 | retunsae itaque erant acies vomerum et ligonum et tridentum et securium usque ad stimulum corrigendum |
| 13 | 22 | cumque venisset dies proelii non est inventus ensis et lancea in manu totius populi qui erat cum Saul et cum Ionathan excepto Saul et Ionathan filio eius |
| 13 | 23 | egressa est autem statio Philisthim ut transcenderet in Machmas |
| 14 | 1 | et accidit quadam die ut diceret Ionathan filius Saul ad adulescentem armigerum suum veni et transeamus ad stationem Philisthim quae est trans locum illum patri autem suo hoc ipsum non indicavit |
| 14 | 2 | porro Saul morabatur in extrema parte Gabaa sub malogranato quae erat in Magron et erat populus cum eo quasi sescentorum virorum |
| 14 | 3 | et Ahias filius Achitob fratris Ichabod filii Finees qui ortus fuerat ex Heli sacerdote Domini in Silo portabat ephod sed et populus ignorabat quod isset Ionathan |
| 14 | 4 | erant autem inter ascensus per quos nitebatur Ionathan transire ad stationem Philisthinorum eminentes petrae ex utraque parte et quasi in modum dentium scopuli hinc inde praerupti nomen uni Boses et nomen alteri Sene |
| 14 | 5 | unus scopulus prominens ad aquilonem ex adverso Machmas et alter a meridie contra Gabaa |
| 14 | 6 | dixit autem Ionathan ad adulescentem armigerum suum veni transeamus ad stationem incircumcisorum horum si forte faciat Dominus pro nobis quia non est Domino difficile salvare vel in multitudine vel in paucis |
| 14 | 7 | dixitque ei armiger suus fac omnia quae placent animo tuo perge quo cupis ero tecum ubicumque volueris |
| 14 | 8 | et ait Ionathan ecce nos transimus ad viros istos cumque apparuerimus eis |
| 14 | 9 | si taliter locuti fuerint ad nos manete donec veniamus ad vos stemus in loco nostro nec ascendamus ad eos |
| 14 | 10 | si autem dixerint ascendite ad nos ascendamus quia tradidit eos Dominus in manibus nostris hoc erit nobis signum |
| 14 | 11 | apparuit igitur uterque stationi Philisthinorum dixeruntque Philisthim en Hebraei egrediuntur de cavernis in quibus absconditi fuerant |
| 14 | 12 | et locuti sunt viri de statione ad Ionathan et ad armigerum eius dixeruntque ascendite ad nos et ostendimus vobis rem et ait Ionathan ad armigerum suum ascendamus sequere me tradidit enim eos Dominus in manu Israhel |
| 14 | 13 | ascendit autem Ionathan reptans manibus et pedibus et armiger eius post eum itaque alii cadebant ante Ionathan alios armiger eius interficiebat sequens eum |
| 14 | 14 | et facta est plaga prima quam percussit Ionathan et armiger eius quasi viginti virorum in media parte iugeri quam par boum in die arare consuevit |
| 14 | 15 | et factum est miraculum in castris per agros sed et omnis populus stationis eorum qui ierant ad praedandum obstipuit et conturbata est terra et accidit quasi miraculum a Deo |
| 14 | 16 | et respexerunt speculatores Saul qui erant in Gabaa Beniamin et ecce multitudo prostrata et huc illucque diffugiens |
| 14 | 17 | et ait Saul populo qui erat cum eo requirite et videte quis abierit ex nobis cumque requisissent reppertum est non adesse Ionathan et armigerum eius |
| 14 | 18 | et ait Saul ad Ahiam adplica arcam Dei erat enim ibi arca Dei in die illa cum filiis Israhel |
| 14 | 19 | cumque loqueretur Saul ad sacerdotem tumultus magnus exortus est in castris Philisthinorum crescebatque paulatim et clarius reboabat et ait Saul ad sacerdotem contrahe manum tuam |
| 14 | 20 | conclamavit ergo Saul et omnis populus qui erat cum eo et venerunt usque ad locum certaminis et ecce versus fuerat gladius uniuscuiusque ad proximum suum et caedes magna nimis |
| 14 | 21 | sed et Hebraei qui fuerant cum Philisthim heri et nudius tertius ascenderantque cum eis in castris reversi sunt ut essent cum Israhele qui erant cum Saul et Ionathan |
| 14 | 22 | omnes quoque Israhelitae qui se absconderant in monte Ephraim audientes quod fugissent Philisthim sociaverunt se cum suis in proelio |
| 14 | 23 | et salvavit Dominus in die illa Israhel pugna autem pervenit usque Bethaven |
| 14 | 24 | et vir Israhel sociatus sibi est in die illa adiuravit autem Saul populum dicens maledictus vir qui comederit panem usque ad vesperam donec ulciscar de inimicis meis et non manducavit universus populus panem |
| 14 | 25 | omneque terrae vulgus venit in saltum in quo erat mel super faciem agri |
| 14 | 26 | ingressus est itaque populus saltum et apparuit fluens mel nullusque adplicuit manum ad os suum timebat enim populus iuramentum |
| 14 | 27 | porro Ionathan non audierat cum adiuraret pater eius populum extenditque summitatem virgae quam habebat in manu et intinxit in favo mellis et convertit manum suam ad os suum et inluminati sunt oculi eius |
| 14 | 28 | respondensque unus de populo ait iureiurando constrinxit pater tuus populum dicens maledictus qui comederit panem hodie defecerat autem populus |
| 14 | 29 | dixitque Ionathan turbavit pater meus terram vidistis ipsi quia inluminati sunt oculi mei eo quod gustaverim paululum de melle isto |
| 14 | 30 | quanto magis si comedisset populus de praeda inimicorum suorum quam repperit nonne maior facta fuisset plaga in Philisthim |
| 14 | 31 | percusserunt ergo in die illa Philistheos a Machmis usque in Ahialon defatigatus est autem populus nimis |
| 14 | 32 | et versus ad praedam tulit oves et boves et vitulos et mactaverunt in terra comeditque populus cum sanguine |
| 14 | 33 | nuntiaverunt autem Saul dicentes quod populus peccasset Domino comedens cum sanguine qui ait praevaricati estis volvite ad me iam nunc saxum grande |
| 14 | 34 | et dixit Saul dispergimini in vulgus et dicite eis ut adducat ad me unusquisque bovem suum et arietem et occidite super istud et vescimini et non peccabitis Domino comedentes cum sanguine adduxit itaque omnis populus unusquisque bovem in manu sua usque ad noctem et occiderunt ibi |
| 14 | 35 | aedificavit autem Saul altare Domini tuncque primum coepit aedificare altare Domini |
| 14 | 36 | et dixit Saul inruamus super Philisthim nocte et vastemus eos usque dum inlucescat mane nec relinquamus de eis virum dixitque populus omne quod bonum videtur in oculis tuis fac et ait sacerdos accedamus huc ad Deum |
| 14 | 37 | et consuluit Saul Deum num persequar Philisthim si trades eos in manu Israhel et non respondit ei in die illa |
| 14 | 38 | dixitque Saul adplicate huc universos angulos populi et scitote et videte per quem acciderit peccatum hoc hodie |
| 14 | 39 | vivit Dominus salvator Israhel quia si per Ionathan filium meum factum est absque retractatione morietur ad quod nullus contradixit ei de omni populo |
| 14 | 40 | et ait ad universum Israhel separamini vos in partem unam et ego cum Ionathan filio meo ero in parte una respondit populus ad Saul quod bonum videtur in oculis tuis fac |
| 14 | 41 | et dixit Saul ad Dominum Deum Israhel da indicium et deprehensus est Ionathan et Saul populus autem exivit |
| 14 | 42 | et ait Saul mittite sortem inter me et inter Ionathan filium meum et captus est Ionathan |
| 14 | 43 | dixit autem Saul ad Ionathan indica mihi quid feceris et indicavit ei Ionathan et ait gustans gustavi in summitate virgae quae erat in manu mea paululum mellis et ecce ego morior |
| 14 | 44 | et ait Saul haec faciat mihi Deus et haec addat quia morte morieris Ionathan |
| 14 | 45 | dixitque populus ad Saul ergone Ionathan morietur qui fecit salutem hanc magnam in Israhel hoc nefas est vivit Dominus si ceciderit capillus de capite eius in terram quia cum Deo operatus est hodie liberavit ergo populus Ionathan ut non moreretur |
| 14 | 46 | recessitque Saul nec persecutus est Philisthim porro Philisthim abierunt in loca sua |
| 14 | 47 | at Saul confirmato regno super Israhel pugnabat per circuitum adversum omnes inimicos eius contra Moab et filios Ammon et Edom et reges Suba et Philistheos et quocumque se verterat superabat |
| 14 | 48 | congregatoque exercitu percussit Amalech et eruit Israhel de manu vastatorum eius |
| 14 | 49 | fuerunt autem filii Saul Ionathan et Iesui et Melchisua nomina duarum filiarum eius nomen primogenitae Merob et nomen minoris Michol |
| 14 | 50 | et nomen uxoris Saul Ahinoem filia Ahimaas et nomina principum militiae eius Abner filius Ner patruelis Saul |
| 14 | 51 | Cis fuerat pater Saul et Ner pater Abner filius Abihel |
| 14 | 52 | erat autem bellum potens adversum Philistheos omnibus diebus Saul nam quemcumque viderat Saul virum fortem et aptum ad proelium sociabat eum sibi |
| 15 | 1 | et dixit Samuhel ad Saul me misit Dominus ut unguerem te in regem super populum eius Israhel nunc ergo audi vocem Domini |
| 15 | 2 | haec dicit Dominus exercituum recensui quaecumque fecit Amalech Israheli quomodo restitit ei in via cum ascenderet de Aegypto |
| 15 | 3 | nunc igitur vade et percute Amalech et demolire universa eius non parcas ei sed interfice a viro usque ad mulierem et parvulum atque lactantem bovem et ovem camelum et asinum |
| 15 | 4 | praecepit itaque Saul populo et recensuit eos quasi agnos ducenta milia peditum et decem milia virorum Iuda |
| 15 | 5 | cumque venisset Saul usque ad civitatem Amalech tetendit insidias in torrente |
| 15 | 6 | dixitque Saul Cineo abite recedite atque descendite ab Amalech ne forte involvam te cum eo tu enim fecisti misericordiam cum omnibus filiis Israhel cum ascenderent de Aegypto et recessit Cineus de medio Amalech |
| 15 | 7 | percussitque Saul Amalech ab Evila donec venias Sur quae est e regione Aegypti |
| 15 | 8 | et adprehendit Agag regem Amalech vivum omne autem vulgus interfecit in ore gladii |
| 15 | 9 | et pepercit Saul et populus Agag et optimis gregibus ovium et armentorum et vestibus et arietibus et universis quae pulchra erant nec voluerunt disperdere ea quicquid vero vile fuit et reprobum hoc demoliti sunt |
| 15 | 10 | factum est autem verbum Domini ad Samuhel dicens |
| 15 | 11 | paenitet me quod constituerim Saul regem quia dereliquit me et verba mea opere non implevit contristatusque est Samuhel et clamavit ad Dominum tota nocte |
| 15 | 12 | cumque de nocte surrexisset Samuhel ut iret ad Saul mane nuntiatum est Samuheli eo quod venisset Saul in Carmelum et erexisset sibi fornicem triumphalem et reversus transisset descendissetque in Galgala venit ergo Samuhel ad Saul et |
| 15 | 13 | dixit ei Saul benedictus tu Domino implevi verbum Domini |
| 15 | 14 | dixitque Samuhel et quae est haec vox gregum quae resonat in auribus meis et armentorum quam ego audio |
| 15 | 15 | et ait Saul de Amalech adduxerunt ea pepercit enim populus melioribus ovibus et armentis ut immolarentur Domino Deo tuo reliqua vero occidimus |
| 15 | 16 | dixit autem Samuhel ad Saul sine me et indicabo tibi quae locutus sit Dominus ad me nocte dixitque ei loquere |
| 15 | 17 | et ait Samuhel nonne cum parvulus esses in oculis tuis caput in tribubus Israhel factus es unxitque te Dominus regem super Israhel |
| 15 | 18 | et misit te Dominus in via et ait vade et interfice peccatores Amalech et pugnabis contra eos usque ad internicionem eorum |
| 15 | 19 | quare ergo non audisti vocem Domini sed versus ad praedam es et fecisti malum in oculis Domini |
| 15 | 20 | et ait Saul ad Samuhelem immo audivi vocem Domini et ambulavi in via per quam misit me Dominus et adduxi Agag regem Amalech et Amalech interfeci |
| 15 | 21 | tulit autem populus de praeda oves et boves primitias eorum quae caesa sunt ut immolet Domino Deo suo in Galgalis |
| 15 | 22 | et ait Samuhel numquid vult Dominus holocausta aut victimas et non potius ut oboediatur voci Domini melior est enim oboedientia quam victimae et auscultare magis quam offerre adipem arietum |
| 15 | 23 | quoniam quasi peccatum ariolandi est repugnare et quasi scelus idolatriae nolle adquiescere pro eo ergo quod abiecisti sermonem Domini abiecit te ne sis rex |
| 15 | 24 | dixitque Saul ad Samuhel peccavi quia praevaricatus sum sermonem Domini et verba tua timens populum et oboediens voci eorum |
| 15 | 25 | sed nunc porta quaeso peccatum meum et revertere mecum ut adorem Dominum |
| 15 | 26 | et ait Samuhel ad Saul non revertar tecum quia proiecisti sermonem Domini et proiecit te Dominus ne sis rex super Israhel |
| 15 | 27 | et conversus est Samuhel ut abiret ille autem adprehendit summitatem pallii eius quae et scissa est |
| 15 | 28 | et ait ad eum Samuhel scidit Dominus regnum Israhel a te hodie et tradidit illud proximo tuo meliori te |
| 15 | 29 | porro Triumphator in Israhel non parcet et paenitudine non flectetur neque enim homo est ut agat paenitentiam |
| 15 | 30 | at ille ait peccavi sed nunc honora me coram senibus populi mei et coram Israhel et revertere mecum ut adorem Dominum Deum tuum |
| 15 | 31 | reversus ergo Samuhel secutus est Saulem et adoravit Saul Dominum |
| 15 | 32 | dixitque Samuhel adducite ad me Agag regem Amalech et oblatus est ei Agag pinguissimus et dixit Agag sicine separat amara mors |
| 15 | 33 | et ait Samuhel sicut fecit absque liberis mulieres gladius tuus sic absque liberis erit inter mulieres mater tua et in frusta concidit Samuhel Agag coram Domino in Galgalis |
| 15 | 34 | abiit autem Samuhel in Ramatha Saul vero ascendit in domum suam in Gabaath |
| 15 | 35 | et non vidit Samuhel ultra Saul usque ad diem mortis suae verumtamen lugebat Samuhel Saul quoniam Dominum paenitebat quod constituisset regem Saul super Israhel |
| 16 | 1 | dixitque Dominus ad Samuhel usquequo tu luges Saul cum ego proiecerim eum ne regnet super Israhel imple cornu tuum oleo et veni ut mittam te ad Isai Bethleemitem providi enim in filiis eius mihi regem |
| 16 | 2 | et ait Samuhel quomodo vadam audiet enim Saul et interficiet me et ait Dominus vitulum de armento tolles in manu tua et dices ad immolandum Domino veni |
| 16 | 3 | et vocabis Isai ad victimam et ego ostendam tibi quid facias et ungues quemcumque monstravero tibi |
| 16 | 4 | fecit ergo Samuhel sicut locutus est ei Dominus venitque in Bethleem et admirati sunt seniores civitatis occurrentes ei dixeruntque pacificus ingressus tuus |
| 16 | 5 | et ait pacificus ad immolandum Domino veni sanctificamini et venite mecum ut immolem sanctificavit ergo Isai et filios eius et vocavit eos ad sacrificium |
| 16 | 6 | cumque ingressi essent vidit Heliab et ait num coram Domino est christus eius |
| 16 | 7 | et dixit Dominus ad Samuhel ne respicias vultum eius neque altitudinem staturae eius quoniam abieci eum nec iuxta intuitum hominis iudico homo enim videt ea quae parent Dominus autem intuetur cor |
| 16 | 8 | et vocavit Isai Abinadab et adduxit eum coram Samuhel qui dixit nec hunc elegit Dominus |
| 16 | 9 | adduxit autem Isai Samma de quo ait etiam hunc non elegit Dominus |
| 16 | 10 | adduxit itaque Isai septem filios suos coram Samuhel et ait Samuhel ad Isai non elegit Dominus ex istis |
| 16 | 11 | dixitque Samuhel ad Isai numquid iam conpleti sunt filii qui respondit adhuc reliquus est parvulus et pascit oves et ait Samuhel ad Isai mitte et adduc eum nec enim discumbemus priusquam ille huc venerit |
| 16 | 12 | misit ergo et adduxit eum erat autem rufus et pulcher aspectu decoraque facie et ait Dominus surge ungue eum ipse est enim |
| 16 | 13 | tulit igitur Samuhel cornu olei et unxit eum in medio fratrum eius et directus est spiritus Domini in David a die illa et in reliquum surgensque Samuhel abiit in Ramatha |
| 16 | 14 | spiritus autem Domini recessit a Saul et exagitabat eum spiritus nequam a Domino |
| 16 | 15 | dixeruntque servi Saul ad eum ecce spiritus Dei malus exagitat te |
| 16 | 16 | iubeat dominus noster et servi tui qui coram te sunt quaerant hominem scientem psallere cithara ut quando arripuerit te spiritus Dei malus psallat manu sua et levius feras |
| 16 | 17 | et ait Saul ad servos suos providete mihi aliquem bene psallentem et adducite eum ad me |
| 16 | 18 | et respondens unus de pueris ait ecce vidi filium Isai Bethleemitem scientem psallere et fortissimum robore et virum bellicosum et prudentem in verbis et virum pulchrum et Dominus est cum eo |
| 16 | 19 | misit ergo Saul nuntios ad Isai dicens mitte ad me David filium tuum qui est in pascuis |
| 16 | 20 | tulitque Isai asinum plenum panibus et lagoenam vini et hedum de capris unum et misit per manum David filii sui Saul |
| 16 | 21 | et venit David ad Saul et stetit coram eo at ille dilexit eum nimis et factus est eius armiger |
| 16 | 22 | misitque Saul ad Isai dicens stet David in conspectu meo invenit enim gratiam in oculis meis |
| 16 | 23 | igitur quandocumque spiritus Dei arripiebat Saul tollebat David citharam et percutiebat manu sua et refocilabatur Saul et levius habebat recedebat enim ab eo spiritus malus |
| 17 | 1 | congregantes vero Philisthim agmina sua in proelium convenerunt in Soccho Iudae et castrametati sunt inter Soccho et Azeca in finibus Dommim |
| 17 | 2 | porro Saul et viri Israhel congregati venerunt in valle Terebinthi et direxerunt aciem ad pugnandum contra Philisthim |
| 17 | 3 | et Philisthim stabant super montem ex hac parte et Israhel stabat super montem ex altera parte vallisque erat inter eos |
| 17 | 4 | et egressus est vir spurius de castris Philisthinorum nomine Goliath de Geth altitudinis sex cubitorum et palmo |
| 17 | 5 | et cassis aerea super caput eius et lorica hamata induebatur porro pondus loricae eius quinque milia siclorum aeris |
| 17 | 6 | et ocreas aereas habebat in cruribus et clypeus aereus tegebat umeros eius |
| 17 | 7 | hastile autem hastae eius erat quasi liciatorium texentium ipsum autem ferrum hastae eius sescentos siclos habebat ferri et armiger eius antecedebat eum |
| 17 | 8 | stansque clamabat adversum falangas Israhel et dicebat eis quare venitis parati ad proelium numquid ego non sum Philistheus et vos servi Saul eligite ex vobis virum et descendat ad singulare certamen |
| 17 | 9 | si quiverit pugnare mecum et percusserit me erimus vobis servi si autem ego praevaluero et percussero eum vos servi eritis et servietis nobis |
| 17 | 10 | et aiebat Philistheus ego exprobravi agminibus Israhelis hodie date mihi virum et ineat mecum singulare certamen |
| 17 | 11 | audiens autem Saul et omnes viri israhelitae sermones Philisthei huiuscemodi stupebant et metuebant nimis |
| 17 | 12 | David autem erat filius viri ephrathei de quo supra dictum est de Bethleem Iuda cui erat nomen Isai qui habebat octo filios et erat vir in diebus Saul senex et grandevus inter viros |
| 17 | 13 | abierunt autem tres filii eius maiores post Saul in proelium et nomina trium filiorum eius qui perrexerant ad bellum Heliab primogenitus et secundus Abinadab tertiusque Samma |
| 17 | 14 | David autem erat minimus tribus ergo maioribus secutis Saulem |
| 17 | 15 | abiit David et reversus est a Saul ut pasceret gregem patris sui in Bethleem |
| 17 | 16 | procedebat vero Philistheus mane et vespere et stabat quadraginta diebus |
| 17 | 17 | dixit autem Isai ad David filium suum accipe fratribus tuis oephi pulentae et decem panes istos et curre in castra ad fratres tuos |
| 17 | 18 | et decem formellas casei has deferes ad tribunum et fratres tuos visitabis si recte agant et cum quibus ordinati sint disce |
| 17 | 19 | Saul autem et illi et omnes filii Israhel in valle Terebinthi pugnabant adversum Philisthim |
| 17 | 20 | surrexit itaque David mane et commendavit gregem custodi et onustus abiit sicut praeceperat ei Isai et venit ad locum Magala et ad exercitum qui egressus ad pugnam vociferatus erat in certamine |
| 17 | 21 | direxerat enim aciem Israhel sed et Philisthim ex adverso fuerant praeparati |
| 17 | 22 | derelinquens ergo David vasa quae adtulerat sub manu custodis ad sarcinas cucurrit ad locum certaminis et interrogabat si omnia recte agerentur erga fratres suos |
| 17 | 23 | cumque adhuc ille loqueretur eis apparuit vir ille spurius ascendens Goliath nomine Philistheus de Geth ex castris Philisthinorum et loquente eo haec eadem verba audivit David |
| 17 | 24 | omnes autem Israhelitae cum vidissent virum fugerunt a facie eius timentes eum valde |
| 17 | 25 | et dixit unus quispiam de Israhel num vidisti virum hunc qui ascendit ad exprobrandum enim Israheli ascendit virum ergo qui percusserit eum ditabit rex divitiis magnis et filiam suam dabit ei et domum patris eius faciet absque tributo in Israhel |
| 17 | 26 | et ait David ad viros qui stabant secum dicens quid dabitur viro qui percusserit Philistheum hunc et tulerit obprobrium de Israhel quis est enim hic Philistheus incircumcisus qui exprobravit acies Dei viventis |
| 17 | 27 | referebat autem ei populus eundem sermonem dicens haec dabuntur viro qui percusserit eum |
| 17 | 28 | quod cum audisset Heliab frater eius maior loquente eo cum aliis iratus est contra David et ait quare venisti et quare dereliquisti pauculas oves illas in deserto ego novi superbiam tuam et nequitiam cordis tui quia ut videres proelium descendisti |
| 17 | 29 | et dixit David quid feci numquid non verbum est |
| 17 | 30 | et declinavit paululum ab eo ad alium dixitque eundem sermonem et respondit ei populus verbum sicut et prius |
| 17 | 31 | audita sunt autem verba quae locutus est David et adnuntiata in conspectu Saul |
| 17 | 32 | ad quem cum fuisset adductus locutus est ei non concidat cor cuiusquam in eo ego servus tuus vadam et pugnabo adversus Philistheum |
| 17 | 33 | et ait Saul ad David non vales resistere Philistheo isti nec pugnare adversum eum quia puer es hic autem vir bellator ab adulescentia sua |
| 17 | 34 | dixitque David ad Saul pascebat servus tuus patris sui gregem et veniebat leo vel ursus tollebatque arietem de medio gregis |
| 17 | 35 | et sequebar eos et percutiebam eruebamque de ore eorum et illi consurgebant adversum me et adprehendebam mentum eorum et suffocabam interficiebamque eos |
| 17 | 36 | nam et leonem et ursum interfeci ego servus tuus erit igitur et Philistheus hic incircumcisus quasi unus ex eis quia ausus est maledicere exercitum Dei viventis |
| 17 | 37 | et ait David Dominus qui eruit me de manu leonis et de manu ursi ipse liberabit me de manu Philisthei huius dixit autem Saul ad David vade et Dominus tecum sit |
| 17 | 38 | et induit Saul David vestimentis suis et inposuit galeam aeream super caput eius et vestivit eum lorica |
| 17 | 39 | accinctus ergo David gladio eius super veste sua coepit temptare si armatus posset incedere non enim habebat consuetudinem dixitque David ad Saul non possum sic incedere quia nec usum habeo et deposuit ea |
| 17 | 40 | et tulit baculum suum quem semper habebat in manibus et elegit sibi quinque limpidissimos lapides de torrente et misit eos in peram pastoralem quam habebat secum et fundam manu tulit et processit adversum Philistheum |
| 17 | 41 | ibat autem Philistheus incedens et adpropinquans adversum David et armiger eius ante eum |
| 17 | 42 | cumque inspexisset Philistheus et vidisset David despexit eum erat enim adulescens rufus et pulcher aspectu |
| 17 | 43 | et dixit Philistheus ad David numquid ego canis sum quod tu venis ad me cum baculo et maledixit Philistheus David in diis suis |
| 17 | 44 | dixitque ad David veni ad me et dabo carnes tuas volatilibus caeli et bestiis terrae |
| 17 | 45 | dixit autem David ad Philistheum tu venis ad me cum gladio et hasta et clypeo ego autem venio ad te in nomine Domini exercituum Dei agminum Israhel quibus exprobrasti |
| 17 | 46 | hodie et dabit te Dominus in manu mea et percutiam te et auferam caput tuum a te et dabo cadaver castrorum Philisthim hodie volatilibus caeli et bestiis terrae ut sciat omnis terra quia est Deus in Israhel |
| 17 | 47 | et noverit universa ecclesia haec quia non in gladio nec in hasta salvat Dominus ipsius est enim bellum et tradet vos in manus nostras |
| 17 | 48 | cum ergo surrexisset Philistheus et veniret et adpropinquaret contra David festinavit David et cucurrit ad pugnam ex adverso Philisthei |
| 17 | 49 | et misit manum suam in peram tulitque unum lapidem et funda iecit et percussit Philistheum in fronte et infixus est lapis in fronte eius et cecidit in faciem suam super terram |
| 17 | 50 | praevaluitque David adversus Philistheum in funda et in lapide percussumque Philistheum interfecit cumque gladium non haberet in manu David |
| 17 | 51 | cucurrit et stetit super Philistheum et tulit gladium eius et eduxit de vagina sua et interfecit eum praeciditque caput eius videntes autem Philisthim quod mortuus esset fortissimus eorum fugerunt |
| 17 | 52 | et consurgentes viri Israhel et Iuda vociferati sunt et persecuti Philistheos usque dum venirent in vallem et usque ad portas Accaron cecideruntque vulnerati de Philisthim in via Sarim usque ad Geth et usque Accaron |
| 17 | 53 | et revertentes filii Israhel postquam persecuti fuerant Philistheos invaserunt castra eorum |
| 17 | 54 | adsumens autem David caput Philisthei adtulit illud in Hierusalem arma vero eius posuit in tabernaculo suo |
| 17 | 55 | eo autem tempore quo viderat Saul David egredientem contra Philistheum ait ad Abner principem militiae de qua stirpe descendit hic adulescens Abner dixitque Abner vivit anima tua rex si novi |
| 17 | 56 | et ait rex interroga tu cuius filius sit iste puer |
| 17 | 57 | cumque regressus esset David percusso Philistheo tulit eum Abner et introduxit coram Saul caput Philisthei habentem in manu |
| 17 | 58 | et ait ad eum Saul de qua progenie es o adulescens dixitque David filius servi tui Isai Bethleemitae ego sum |
| 18 | 1 | et factum est cum conplesset loqui ad Saul anima Ionathan conligata est animae David et dilexit eum Ionathan quasi animam suam |
| 18 | 2 | tulitque eum Saul in die illa et non concessit ei ut reverteretur in domum patris sui |
| 18 | 3 | inierunt autem Ionathan et David foedus diligebat enim eum quasi animam suam |
| 18 | 4 | nam expoliavit se Ionathan tunicam qua erat vestitus et dedit eam David et reliqua vestimenta sua usque ad gladium et arcum suum et usque ad balteum |
| 18 | 5 | egrediebatur quoque David ad omnia quaecumque misisset eum Saul et prudenter se agebat posuitque eum Saul super viros belli et acceptus erat in oculis universi populi maximeque in conspectu famulorum Saul |
| 18 | 6 | porro cum reverteretur percusso Philistheo David egressae sunt mulieres de universis urbibus Israhel cantantes chorosque ducentes in occursum Saul regis in tympanis laetitiae et in sistris |
| 18 | 7 | et praecinebant mulieres ludentes atque dicentes percussit Saul mille et David decem milia |
| 18 | 8 | iratus est autem Saul nimis et displicuit in oculis eius iste sermo dixitque dederunt David decem milia et mihi dederunt mille quid ei superest nisi solum regnum |
| 18 | 9 | non rectis ergo oculis Saul aspiciebat David ex die illa et deinceps |
| 18 | 10 | post diem autem alteram invasit spiritus Dei malus Saul et prophetabat in medio domus suae David autem psallebat manu sua sicut per singulos dies tenebatque Saul lanceam |
| 18 | 11 | et misit eam putans quod configere posset David cum pariete et declinavit David a facie eius secundo |
| 18 | 12 | et timuit Saul David eo quod esset Dominus cum eo et a se recessisset |
| 18 | 13 | amovit ergo eum Saul a se et fecit eum tribunum super mille viros et egrediebatur et intrabat in conspectu populi |
| 18 | 14 | in omnibus quoque viis suis David prudenter agebat et Dominus erat cum eo |
| 18 | 15 | vidit itaque Saul quod prudens esset nimis et coepit cavere eum |
| 18 | 16 | omnis autem Israhel et Iuda diligebat David ipse enim egrediebatur et ingrediebatur ante eos |
| 18 | 17 | dixit autem Saul ad David ecce filia mea maior Merob ipsam dabo tibi uxorem tantummodo esto vir fortis et proeliare bella Domini Saul autem reputabat dicens non sit manus mea in eo sed sit super illum manus Philisthinorum |
| 18 | 18 | ait autem David ad Saul quis ego sum aut quae est vita mea aut cognatio patris mei in Israhel ut fiam gener regis |
| 18 | 19 | factum est autem tempus cum deberet dari Merob filia Saul David data est Hadrihel Molathitae uxor |
| 18 | 20 | dilexit autem Michol filia Saul altera David et nuntiatum est Saul et placuit ei |
| 18 | 21 | dixitque Saul dabo eam illi ut fiat ei in scandalum et sit super eum manus Philisthinorum dixit ergo Saul ad David in duabus rebus gener meus eris hodie |
| 18 | 22 | et mandavit Saul servis suis loquimini ad David clam me dicentes ecce places regi et omnes servi eius diligunt te nunc ergo esto gener regis |
| 18 | 23 | et locuti sunt servi Saul in auribus David omnia verba haec et ait David num parum vobis videtur generum esse regis ego autem sum vir pauper et tenuis |
| 18 | 24 | et renuntiaverunt servi Saul dicentes huiuscemodi verba locutus est David |
| 18 | 25 | dixit autem Saul sic loquimini ad David non habet necesse rex sponsalia nisi tantum centum praeputia Philisthinorum ut fiat ultio de inimicis regis porro Saul cogitabat tradere David in manibus Philisthinorum |
| 18 | 26 | cumque renuntiassent servi eius David verba quae diximus placuit sermo in oculis David ut fieret gener regis |
| 18 | 27 | et post dies paucos surgens David abiit cum viris qui sub eo erant et percussis Philisthim ducentis viris adtulit praeputia eorum et adnumeravit ea regi ut esset gener eius dedit itaque ei Saul Michol filiam suam uxorem |
| 18 | 28 | et vidit Saul et intellexit quia Dominus esset cum David Michol autem filia Saul diligebat eum |
| 18 | 29 | et Saul magis coepit timere David factusque est Saul inimicus David cunctis diebus |
| 18 | 30 | et egressi sunt principes Philisthinorum a principio autem egressionis eorum prudentius se gerebat David quam omnes servi Saul et celebre factum est nomen eius nimis |
| 19 | 1 | locutus est autem Saul ad Ionathan filium suum et ad omnes servos suos ut occiderent David porro Ionathan filius Saul diligebat David valde |
| 19 | 2 | et indicavit Ionathan David dicens quaerit Saul pater meus occidere te quapropter observa te quaeso mane et manebis clam et absconderis |
| 19 | 3 | ego autem egrediens stabo iuxta patrem meum in agro ubicumque fueris et ego loquar de te ad patrem meum et quodcumque videro nuntiabo tibi |
| 19 | 4 | locutus est ergo Ionathan de David bona ad Saul patrem suum dixitque ad eum ne pecces rex in servum tuum David quia non peccavit tibi et opera eius bona sunt tibi valde |
| 19 | 5 | et posuit animam suam in manu sua et percussit Philistheum et fecit Dominus salutem magnam universo Israhel vidisti et laetatus es quare ergo peccas in sanguine innoxio interficiens David qui est absque culpa |
| 19 | 6 | quod cum audisset Saul placatus voce Ionathae iuravit vivit Dominus quia non occidetur |
| 19 | 7 | vocavit itaque Ionathan David et indicavit ei omnia verba haec et introduxit Ionathan David ad Saul et fuit ante eum sicut fuerat heri et nudius tertius |
| 19 | 8 | motum est autem rursus bellum et egressus David pugnavit adversus Philisthim percussitque eos plaga magna et fugerunt a facie eius |
| 19 | 9 | et factus est spiritus Domini malus in Saul sedebat autem in domo sua et tenebat lanceam porro David psallebat in manu sua |
| 19 | 10 | nisusque est Saul configere lancea David in pariete et declinavit David a facie Saul lancea autem casso vulnere perlata est in parietem et David fugit et salvatus est nocte illa |
| 19 | 11 | misit ergo Saul satellites suos in domum David ut custodirent eum et interficeretur mane quod cum adnuntiasset David Michol uxor sua dicens nisi salvaveris te nocte hac cras morieris |
| 19 | 12 | deposuit eum per fenestram porro ille abiit et aufugit atque salvatus est |
| 19 | 13 | tulit autem Michol statuam et posuit eam super lectum et pellem pilosam caprarum posuit ad caput eius et operuit eam vestimentis |
| 19 | 14 | misit autem Saul apparitores qui raperent David et responsum est quod aegrotaret |
| 19 | 15 | rursumque misit Saul nuntios ut viderent David dicens adferte eum ad me in lecto ut occidatur |
| 19 | 16 | cumque venissent nuntii inventum est simulacrum super lectum et pellis caprarum ad caput eius |
| 19 | 17 | dixitque Saul ad Michol quare sic inlusisti mihi et dimisisti inimicum meum ut fugeret et respondit Michol ad Saul quia ipse locutus est mihi dimitte me alioquin interficiam te |
| 19 | 18 | David autem fugiens salvatus est et venit ad Samuhel in Ramatha et nuntiavit ei omnia quae fecerat sibi Saul et abierunt ipse et Samuhel et morati sunt in Nahioth |
| 19 | 19 | nuntiatum est autem Sauli a dicentibus ecce David in Nahioth in Rama |
| 19 | 20 | misit ergo Saul lictores ut raperent David qui cum vidissent cuneum prophetarum vaticinantium et Samuhel stantem super eos factus est etiam in illis spiritus Domini et prophetare coeperunt etiam ipsi |
| 19 | 21 | quod cum nuntiatum esset Sauli misit alios nuntios prophetaverunt autem et illi et rursum Saul misit tertios nuntios qui et ipsi prophetaverunt |
| 19 | 22 | abiit autem etiam ipse in Ramatha et venit usque ad cisternam magnam quae est in Soccho et interrogavit et dixit in quo loco sunt Samuhel et David dictumque est ei ecce in Nahioth sunt in Rama |
| 19 | 23 | et abiit in Nahioth in Rama et factus est etiam super eum spiritus Dei et ambulabat ingrediens et prophetabat usque dum veniret in Nahioth in Rama |
| 19 | 24 | et expoliavit se etiam ipse vestimentis suis et prophetavit cum ceteris coram Samuhel et cecidit nudus tota die illa et nocte unde et exivit proverbium num et Saul inter prophetas |
| 20 | 1 | fugit autem David de Nahioth quae erat in Rama veniensque locutus est coram Ionathan quid feci quae est iniquitas mea et quod peccatum meum in patrem tuum quia quaerit animam meam |
| 20 | 2 | qui dixit ei absit non morieris neque enim faciet pater meus quicquam grande vel parvum nisi prius indicaverit mihi hunc ergo celavit me pater meus sermonem tantummodo nequaquam erit istud |
| 20 | 3 | et iuravit rursum David et ille ait scit profecto pater tuus quia inveni gratiam in oculis tuis et dicet nesciat hoc Ionathan ne forte tristetur quinimmo vivit Dominus et vivit anima tua quia uno tantum ut ita dicam gradu ego morsque dividimur |
| 20 | 4 | et ait Ionathan ad David quodcumque dixerit mihi anima tua faciam tibi |
| 20 | 5 | dixit autem David ad Ionathan ecce kalendae sunt crastino et ego ex more sedere soleo iuxta regem ad vescendum dimitte ergo me ut abscondar in agro usque ad vesperam diei tertiae |
| 20 | 6 | si requisierit me pater tuus respondebis ei rogavit me David ut iret celeriter in Bethleem civitatem suam quia victimae sollemnes ibi sunt universis contribulibus eius |
| 20 | 7 | si dixerit bene pax erit servo tuo si autem fuerit iratus scito quia conpleta est malitia eius |
| 20 | 8 | fac ergo misericordiam in servum tuum quia foedus Domini me famulum tuum tecum inire fecisti si autem est in me aliqua iniquitas tu me interfice et ad patrem tuum ne introducas me |
| 20 | 9 | et ait Ionathan absit hoc a te neque enim fieri potest ut si certo cognovero conpletam patris mei esse malitiam contra te non adnuntiem tibi |
| 20 | 10 | responditque David ad Ionathan quis nuntiabit mihi si quid forte responderit tibi pater tuus dure |
| 20 | 11 | et ait Ionathan ad David veni egrediamur in agrum cumque exissent ambo in agrum |
| 20 | 12 | ait Ionathan ad David Domine Deus Israhel si investigavero sententiam patris mei crastino vel perendie et aliquid boni fuerit super David et non statim misero ad te et notum tibi fecero |
| 20 | 13 | haec faciat Dominus Ionathan et haec augeat si autem perseveraverit patris mei malitia adversum te revelabo aurem tuam et dimittam te ut vadas in pace et sit Dominus tecum sicut fuit cum patre meo |
| 20 | 14 | et si vixero facies mihi misericordiam Domini si vero mortuus fuero |
| 20 | 15 | non auferas misericordiam tuam a domo mea usque in sempiternum quando eradicaverit Dominus inimicos David unumquemque de terra |
| 20 | 16 | pepigit ergo foedus Ionathan cum domo David et requisivit Dominus de manu inimicorum David |
| 20 | 17 | et addidit Ionathan deierare David eo quod diligeret illum sicut animam enim suam ita diligebat eum |
| 20 | 18 | dixitque ad eum Ionathan cras kalendae sunt et requireris |
| 20 | 19 | requiretur enim sessio tua usque perendie descendes ergo festinus et venies in locum ubi celandus es in die qua operari licet et sedebis iuxta lapidem cui est nomen Ezel |
| 20 | 20 | et ego tres sagittas mittam iuxta eum et iaciam quasi exercens me ad signum |
| 20 | 21 | mittam quoque et puerum dicens ei vade et adfer mihi sagittas |
| 20 | 22 | si dixero puero ecce sagittae intra te sunt tolle eas tu veni ad me quia pax tibi est et nihil est mali vivit Dominus si autem sic locutus fuero puero ecce sagittae ultra te sunt vade quia dimisit te Dominus |
| 20 | 23 | de verbo autem quod locuti fuimus ego et tu sit Dominus inter me et te usque in sempiternum |
| 20 | 24 | absconditus est ergo David in agro et venerunt kalendae et sedit rex ad comedendum panem |
| 20 | 25 | cumque sedisset rex super cathedram suam secundum consuetudinem quae erat iuxta parietem surrexit Ionathan et sedit Abner ex latere Saul vacuusque apparuit locus David |
| 20 | 26 | et non est locutus Saul quicquam in die illa cogitabat enim quod forte evenisset ei ut non esset mundus nec purificatus |
| 20 | 27 | cumque inluxisset dies secunda post kalendas rursum vacuus apparuit locus David dixitque Saul ad Ionathan filium suum cur non venit filius Isai nec heri nec hodie ad vescendum |
| 20 | 28 | et respondit Ionathan Sauli rogavit me obnixe ut iret in Bethleem |
| 20 | 29 | et ait dimitte me quoniam sacrificium sollemne est in civitate unus de fratribus meis accersivit me nunc ergo si inveni gratiam in oculis tuis vadam cito et videbo fratres meos ob hanc causam non venit ad mensam regis |
| 20 | 30 | iratus autem Saul adversus Ionathan dixit ei fili mulieris virum ultro rapientis numquid ignoro quia diligis filium Isai in confusionem tuam et in confusionem ignominiosae matris tuae |
| 20 | 31 | omnibus enim diebus quibus filius Isai vixerit super terram non stabilieris tu neque regnum tuum itaque iam nunc mitte et adduc eum ad me quia filius mortis est |
| 20 | 32 | respondens autem Ionathan Sauli patri suo ait quare moritur quid fecit |
| 20 | 33 | et arripuit Saul lanceam ut percuteret eum et intellexit Ionathan quod definitum esset patri suo ut interficeret David |
| 20 | 34 | surrexit ergo Ionathan a mensa in ira furoris et non comedit in die kalendarum secunda panem contristatus est enim super David eo quod confudisset eum pater suus |
| 20 | 35 | cumque inluxisset mane venit Ionathan in agrum iuxta placitum David et puer parvulus cum eo |
| 20 | 36 | et ait ad puerum suum vade et adfer mihi sagittas quas ego iacio cumque puer cucurrisset iecit aliam sagittam trans puerum |
| 20 | 37 | venit itaque puer ad locum iaculi quod miserat Ionathan et clamavit Ionathan post tergum pueri et ait ecce ibi est sagitta porro ultra te |
| 20 | 38 | clamavitque Ionathan post tergum pueri festina velociter ne steteris collegit autem puer Ionathae sagittas et adtulit ad dominum suum |
| 20 | 39 | et quid ageretur penitus ignorabat tantummodo enim Ionathan et David rem noverant |
| 20 | 40 | dedit igitur Ionathan arma sua puero et dixit ei vade defer in civitatem |
| 20 | 41 | cumque abisset puer surrexit David de loco qui vergebat ad austrum et cadens pronus in terram adoravit tertio et osculantes alterutrum fleverunt pariter David autem amplius |
| 20 | 42 | dixit ergo Ionathan ad David vade in pace quaecumque iuravimus ambo in nomine Domini dicentes Dominus sit inter me et te et inter semen meum et semen tuum usque in sempiternum |
| 20 | 43 | et surrexit et abiit sed et Ionathan ingressus est civitatem |
| 21 | 1 | venit autem David in Nobe ad Ahimelech sacerdotem et obstipuit Ahimelech eo quod venisset David et dixit ei quare tu solus et nullus est tecum |
| 21 | 2 | et ait David ad Ahimelech sacerdotem rex praecepit mihi sermonem et dixit nemo sciat rem propter quam a me missus es et cuiusmodi tibi praecepta dederim nam et pueris condixi in illum et illum locum |
| 21 | 3 | nunc igitur si quid habes ad manum vel quinque panes da mihi aut quicquid inveneris |
| 21 | 4 | et respondens sacerdos David ait ei non habeo panes laicos ad manum sed tantum panem sanctum si mundi sunt pueri maxime a mulieribus |
| 21 | 5 | et respondit David sacerdoti et dixit ei equidem si de mulieribus agitur continuimus nos ab heri et nudius tertius quando egrediebamur et fuerunt vasa puerorum sancta porro via haec polluta est sed et ipsa hodie sanctificabitur in vasis |
| 21 | 6 | dedit ergo ei sacerdos sanctificatum panem neque enim erat ibi panis nisi tantum panes propositionis qui sublati fuerant a facie Domini ut ponerentur panes calidi |
| 21 | 7 | erat autem ibi vir de servis Saul in die illa intus in tabernaculo Domini et nomen eius Doec Idumeus potentissimus pastorum Saul |
| 21 | 8 | dixit autem David ad Ahimelech si habes hic ad manum hastam aut gladium quia gladium meum et arma mea non tuli mecum sermo enim regis urguebat |
| 21 | 9 | et dixit sacerdos gladius Goliath Philisthei quem percussisti in valle Terebinthi est involutus pallio post ephod si istum vis tollere tolle neque enim est alius hic absque eo et ait David non est huic alter similis da mihi eum |
| 21 | 10 | surrexit itaque David et fugit in die illa a facie Saul et venit ad Achis regem Geth |
| 21 | 11 | dixeruntque ei servi Achis numquid non iste est David rex terrae nonne huic cantabant per choros dicentes percussit Saul mille et David decem milia |
| 21 | 12 | posuit autem David sermones istos in corde suo et extimuit valde a facie Achis regis Geth |
| 21 | 13 | et inmutavit os suum coram eis et conlabebatur inter manus eorum et inpingebat in ostia portae defluebantque salivae eius in barbam |
| 21 | 14 | et ait Achis ad servos suos vidistis hominem insanum quare adduxistis eum ad me |
| 21 | 15 | an desunt nobis furiosi quod introduxistis istum ut fureret me praesente hicine ingredietur domum meam |
| 22 | 1 | abiit ergo inde David et fugit in speluncam Odollam quod cum audissent fratres eius et omnis domus patris eius descenderunt ad eum illuc |
| 22 | 2 | et convenerunt ad eum omnes qui erant in angustia constituti et oppressi aere alieno et amaro animo et factus est eorum princeps fueruntque cum eo quasi quadringenti viri |
| 22 | 3 | et profectus est David inde in Maspha quae est Moab et dixit ad regem Moab maneat oro pater meus et mater mea vobiscum donec sciam quid faciat mihi Deus |
| 22 | 4 | et reliquit eos ante faciem regis Moab manseruntque apud eum cunctis diebus quibus David fuit in praesidio |
| 22 | 5 | dixitque Gad propheta ad David noli manere in praesidio proficiscere et vade in terram Iuda et profectus David venit in saltum Hareth |
| 22 | 6 | et audivit Saul quod apparuisset David et viri qui erant cum eo Saul autem cum maneret in Gabaa et esset in nemore quod est in Rama hastam manu tenens cunctique socii eius circumstarent eum |
| 22 | 7 | ait ad servos suos qui adsistebant ei audite filii Iemini numquid omnibus vobis dabit filius Isai agros et vineas et universos vos faciet tribunos et centuriones |
| 22 | 8 | quoniam coniurastis omnes adversum me et non est qui mihi renuntiet maxime cum et filius meus foedus iunxerit cum filio Isai non est qui vicem meam doleat ex vobis nec qui adnuntiet mihi eo quod suscitaverit filius meus servum meum adversum me insidiantem mihi usque hodie |
| 22 | 9 | respondens autem Doec Idumeus qui adsistebat et erat primus inter servos Saul vidi inquit filium Isai in Nobe apud Ahimelech filium Achitob |
| 22 | 10 | qui consuluit pro eo Dominum et cibaria dedit ei sed et gladium Goliath Philisthei dedit illi |
| 22 | 11 | misit ergo rex ad accersiendum Ahimelech filium Achitob sacerdotem et omnem domum patris eius sacerdotum qui erant in Nobe qui venerunt universi ad regem |
| 22 | 12 | et ait Saul audi fili Achitob qui respondit praesto sum domine |
| 22 | 13 | dixitque ad eum Saul quare coniurastis adversum me tu et filius Isai et dedisti ei panes et gladium et consuluisti pro eo Deum ut consurgeret adversum me insidiator usque hodie permanens |
| 22 | 14 | respondensque Ahimelech regi ait et quis in omnibus servis tuis sicut David fidelis et gener regis et pergens ad imperium tuum et gloriosus in domo tua |
| 22 | 15 | num hodie coepi consulere pro eo Deum absit hoc a me ne suspicetur rex adversus servum suum rem huiuscemodi in universa domo patris mei non enim scivit servus tuus quicquam super hoc negotio vel modicum vel grande |
| 22 | 16 | dixitque rex morte morieris Ahimelech tu et omnis domus patris tui |
| 22 | 17 | et ait rex emissariis qui circumstabant eum convertimini et interficite sacerdotes Domini nam manus eorum cum David est scientes quod fugisset non indicaverunt mihi noluerunt autem servi regis extendere manum suam in sacerdotes Domini |
| 22 | 18 | et ait rex Doec convertere tu et inrue in sacerdotes conversusque Doec Idumeus inruit in sacerdotes et trucidavit in die illa octoginta quinque viros vestitos ephod lineo |
| 22 | 19 | Nobe autem civitatem sacerdotum percussit in ore gladii viros et mulieres parvulos et lactantes bovem et asinum et ovem in ore gladii |
| 22 | 20 | evadens autem unus filius Ahimelech filii Achitob cuius nomen erat Abiathar fugit ad David |
| 22 | 21 | et adnuntiavit ei quod occidisset Saul sacerdotes Domini |
| 22 | 22 | et ait David ad Abiathar sciebam in die illa quod cum ibi esset Doec Idumeus procul dubio adnuntiaret Saul ego sum reus omnium animarum patris tui |
| 22 | 23 | mane mecum ne timeas si quis quaesierit animam meam quaeret et animam tuam mecumque servaberis |
| 23 | 1 | et nuntiaverunt David dicentes ecce Philisthim obpugnant Ceila et diripiunt areas |
| 23 | 2 | consuluit igitur David Dominum dicens num vadam et percutiam Philistheos istos et ait Dominus ad David vade et percuties Philistheos et salvabis Ceila |
| 23 | 3 | et dixerunt viri qui erant cum David ad eum ecce nos hic in Iudaea consistentes timemus quanto magis si ierimus in Ceila adversum agmina Philisthinorum |
| 23 | 4 | rursum ergo David consuluit Dominum qui respondens ei ait surge et vade in Ceila ego enim tradam Philistheos in manu tua |
| 23 | 5 | abiit David et viri eius in Ceila et pugnavit adversum Philistheos et abegit iumenta eorum et percussit eos plaga magna et salvavit David habitatores Ceilae |
| 23 | 6 | porro eo tempore quo fugiebat Abiathar filius Ahimelech ad David in Ceila ephod secum habens descenderat |
| 23 | 7 | nuntiatum est autem Saul quod venisset David in Ceila et ait Saul tradidit eum Deus in manus meas conclususque est introgressus urbem in qua portae et serae |
| 23 | 8 | et praecepit Saul omni populo ut ad pugnam descenderet in Ceila et obsideret David et viros eius |
| 23 | 9 | quod cum rescisset David quia praepararet ei Saul clam malum dixit ad Abiathar sacerdotem adplica ephod |
| 23 | 10 | et ait David Domine Deus Israhel audivit famam servus tuus quod disponat Saul venire ad Ceila ut evertat urbem propter me |
| 23 | 11 | si tradent me viri Ceila in manus eius et si descendet Saul sicut audivit servus tuus Domine Deus Israhel indica servo tuo et ait Dominus descendet |
| 23 | 12 | dixitque David si tradent viri Ceilae me et viros qui sunt mecum in manu Saul et dixit Dominus tradent |
| 23 | 13 | surrexit ergo David et viri eius quasi sescenti et egressi de Ceila huc atque illuc vagabantur incerti nuntiatumque est Saul quod fugisset David de Ceila quam ob rem dissimulavit exire |
| 23 | 14 | morabatur autem David in deserto in locis firmissimis mansitque in monte solitudinis Ziph quaerebat tamen eum Saul cunctis diebus et non tradidit eum Deus in manus eius |
| 23 | 15 | et vidit David quod egressus esset Saul ut quaereret animam eius porro David erat in deserto Ziph in silva |
| 23 | 16 | et surrexit Ionathan filius Saul et abiit ad David in silva et confortavit manus eius in Deo dixitque ei |
| 23 | 17 | ne timeas neque enim inveniet te manus Saul patris mei et tu regnabis super Israhel et ego ero tibi secundus sed et Saul pater meus scit hoc |
| 23 | 18 | percussit igitur uterque foedus coram Domino mansitque David in silva Ionathas autem reversus est in domum suam |
| 23 | 19 | ascenderunt autem Ziphei ad Saul in Gabaa dicentes nonne David latitat apud nos in locis tutissimis silvae in colle Achilae quae est ad dexteram deserti |
| 23 | 20 | nunc ergo sicut desideravit anima tua ut descenderes descende nostrum autem erit ut tradamus eum in manus regis |
| 23 | 21 | dixitque Saul benedicti vos a Domino quia doluistis vicem meam |
| 23 | 22 | abite oro et diligentius praeparate et curiosius agite et considerate locum ubi sit pes eius vel quis viderit eum ibi recogitat enim de me quod callide insidier ei |
| 23 | 23 | considerate et videte omnia latibula eius in quibus absconditur et revertimini ad me ad rem certam ut vadam vobiscum quod si etiam in terra se abstruserit perscrutabor eum in cunctis milibus Iuda |
| 23 | 24 | at illi surgentes abierunt in Ziph ante Saul David autem et viri eius erant in deserto Maon in campestribus ad dextram Iesimuth |
| 23 | 25 | ivit ergo Saul et socii eius ad quaerendum et nuntiatum est David statimque descendit ad petram et versabatur in deserto Maon quod cum audisset Saul persecutus est David in deserto Maon |
| 23 | 26 | et ibat Saul ad latus montis ex parte una David autem et viri eius erant in latere montis ex parte altera porro David desperabat se posse evadere a facie Saul itaque Saul et viri eius in modum coronae cingebant David et viros eius ut caperent eos |
| 23 | 27 | et nuntius venit ad Saul dicens festina et veni quoniam infuderunt se Philisthim super terram |
| 23 | 28 | reversus est ergo Saul desistens persequi David et perrexit in occursum Philisthinorum propter hoc vocaverunt locum illum petram Dividentem |
| 24 | 1 | ascendit ergo David inde et habitavit in locis tutissimis Engaddi |
| 24 | 2 | cumque reversus esset Saul postquam persecutus est Philistheos nuntiaverunt ei dicentes ecce David in deserto est Engaddi |
| 24 | 3 | adsumens ergo Saul tria milia electorum virorum ex omni Israhel perrexit ad investigandum David et viros eius etiam super abruptissimas petras quae solis hibicibus perviae sunt |
| 24 | 4 | et venit ad caulas quoque ovium quae se offerebant vianti eratque ibi spelunca quam ingressus est Saul ut purgaret ventrem porro David et viri eius in interiori parte speluncae latebant |
| 24 | 5 | et dixerunt servi David ad eum ecce dies de qua locutus est Dominus ad te ego tradam tibi inimicum tuum ut facias ei sicut placuerit in oculis tuis surrexit ergo David et praecidit oram clamydis Saul silenter |
| 24 | 6 | post haec percussit cor suum David eo quod abscidisset oram clamydis Saul |
| 24 | 7 | dixitque ad viros suos propitius mihi sit Dominus ne faciam hanc rem domino meo christo Domini ut mittam manum meam in eum quoniam christus Domini est |
| 24 | 8 | et confregit David viros suos sermonibus et non permisit eos ut consurgerent in Saul porro Saul exsurgens de spelunca pergebat coepto itinere |
| 24 | 9 | surrexit autem et David post eum et egressus de spelunca clamavit post tergum Saul dicens domine mi rex et respexit Saul post se et inclinans se David pronus in terram adoravit |
| 24 | 10 | dixitque ad Saul quare audis verba hominum loquentium David quaerit malum adversum te |
| 24 | 11 | ecce hodie viderunt oculi tui quod tradiderit te Dominus in manu mea in spelunca et cogitavi ut occiderem te sed pepercit tibi oculus meus dixi enim non extendam manum meam in domino meo quia christus Domini est |
| 24 | 12 | quin potius pater mi vide et cognosce oram clamydis tuae in manu mea quoniam cum praeciderem summitatem clamydis tuae nolui extendere manum meam in te animadverte et vide quoniam non est in manu mea malum neque iniquitas neque peccavi in te tu autem insidiaris animae meae ut auferas eam |
| 24 | 13 | iudicet Dominus inter me et te et ulciscatur me Dominus ex te manus autem mea non sit in te |
| 24 | 14 | sicut et in proverbio antiquo dicitur ab impiis egredietur impietas manus ergo mea non sit in te |
| 24 | 15 | quem sequeris rex Israhel quem persequeris canem mortuum sequeris et pulicem unum |
| 24 | 16 | sit Dominus iudex et iudicet inter me et te et videat et diiudicet causam meam et eruat me de manu tua |
| 24 | 17 | cum autem conplesset David loquens sermones huiuscemodi ad Saul dixit Saul numquid vox haec tua est fili mi David et levavit Saul vocem suam et flevit |
| 24 | 18 | dixitque ad David iustior tu es quam ego tu enim tribuisti mihi bona ego autem reddidi tibi mala |
| 24 | 19 | et tu indicasti hodie quae feceris mihi bona quomodo tradiderit me Dominus in manu tua et non occideris me |
| 24 | 20 | quis enim cum invenerit inimicum suum dimittet eum in via bona sed Dominus reddat tibi vicissitudinem hanc pro eo quod hodie operatus es in me |
| 24 | 21 | et nunc quia scio quod certissime regnaturus sis et habiturus in manu tua regnum Israhel |
| 24 | 22 | iura mihi in Domino ne deleas semen meum post me neque auferas nomen meum de domo patris mei |
| 24 | 23 | et iuravit David Sauli abiit ergo Saul in domum suam et David et viri eius ascenderunt ad tutiora loca |
| 25 | 1 | mortuus est autem Samuhel et congregatus est universus Israhel et planxerunt eum et sepelierunt in domo sua in Rama consurgensque David descendit in desertum Pharan |
| 25 | 2 | erat autem vir quispiam in solitudine Maon et possessio eius in Carmelo et homo ille magnus nimis erantque ei oves tria milia et mille caprae et accidit ut tonderetur grex eius in Carmelo |
| 25 | 3 | nomen autem viri illius erat Nabal et nomen uxoris eius Abigail eratque mulier illa prudentissima et speciosa porro vir eius durus et pessimus et malitiosus erat autem de genere Chaleb |
| 25 | 4 | cum ergo audisset David in deserto quod tonderet Nabal gregem suum |
| 25 | 5 | misit decem iuvenes et dixit eis ascendite in Carmelum et venietis ad Nabal et salutabitis eum ex nomine meo pacifice |
| 25 | 6 | et dicetis sic fratribus meis et tibi pax et domui tuae pax et omnibus quaecumque habes sit pax |
| 25 | 7 | audivi quod tonderent pastores tui qui erant nobiscum in deserto numquam eis molesti fuimus nec aliquando defuit eis quicquam de grege omni tempore quo fuerunt nobiscum in Carmelo |
| 25 | 8 | interroga pueros tuos et indicabunt tibi nunc ergo inveniant pueri gratiam in oculis tuis in die enim bona venimus quodcumque invenerit manus tua da servis tuis et filio tuo David |
| 25 | 9 | cumque venissent pueri David locuti sunt ad Nabal omnia verba haec ex nomine David et siluerunt |
| 25 | 10 | respondens autem Nabal pueris David ait quis est David et quis est filius Isai hodie increverunt servi qui fugiunt dominos suos |
| 25 | 11 | tollam ergo panes meos et aquas meas et carnes pecorum quae occidi tonsoribus meis et dabo viris quos nescio unde sint |
| 25 | 12 | regressi sunt itaque pueri David per viam suam et reversi venerunt et nuntiaverunt ei omnia verba quae dixerat |
| 25 | 13 | tunc David ait viris suis accingatur unusquisque gladio suo et accincti sunt singuli gladio suo accinctusque est et David ense suo et secuti sunt David quasi quadringenti viri porro ducenti remanserunt ad sarcinas |
| 25 | 14 | Abigail autem uxori Nabal nuntiavit unus de pueris dicens ecce misit David nuntios de deserto ut benedicerent domino nostro et aversus est eos |
| 25 | 15 | homines isti boni satis fuerunt nobis et non molesti nec quicquam aliquando periit omni tempore quo sumus conversati cum eis in deserto |
| 25 | 16 | pro muro erant nobis tam in nocte quam in die omnibus diebus quibus pavimus apud eos greges |
| 25 | 17 | quam ob rem considera et recogita quid facias quoniam conpleta est malitia adversum virum tuum et adversus domum tuam et ipse filius est Belial ita ut nemo ei possit loqui |
| 25 | 18 | festinavit igitur Abigail et tulit ducentos panes et duos utres vini et quinque arietes coctos et quinque sata pulentae et centum ligaturas uvae passae et ducentas massas caricarum et inposuit super asinos |
| 25 | 19 | dixitque pueris suis praecedite me ecce ego post tergum sequar vos viro autem suo Nabal non indicavit |
| 25 | 20 | cum ergo ascendisset asinum et descenderet ad radices montis David et viri eius descendebant in occursum eius quibus et illa occurrit |
| 25 | 21 | et ait David vere frustra servavi omnia quae huius erant in deserto et non periit quicquam de cunctis quae ad eum pertinebant et reddidit mihi malum pro bono |
| 25 | 22 | haec faciat Deus inimicis David et haec addat si reliquero de omnibus quae ad eum pertinent usque mane mingentem ad parietem |
| 25 | 23 | cum autem vidisset Abigail David festinavit et descendit de asino et procidit coram David super faciem suam et adoravit super terram |
| 25 | 24 | et cecidit ad pedes eius et dixit in me sit domine mi haec iniquitas loquatur obsecro ancilla tua in auribus tuis et audi verba famulae tuae |
| 25 | 25 | ne ponat oro dominus meus rex cor suum super virum istum iniquum Nabal quia secundum nomen suum stultus est et est stultitia cum eo ego autem ancilla tua non vidi pueros tuos domine mi quos misisti |
| 25 | 26 | nunc ergo domine mi vivit Dominus et vivit anima tua qui prohibuit te ne venires in sanguine et salvavit manum tuam tibi et nunc fiant sicut Nabal inimici tui et qui quaerunt domino meo malum |
| 25 | 27 | quapropter suscipe benedictionem hanc quam adtulit ancilla tua tibi domino meo et da pueris qui sequuntur te dominum meum |
| 25 | 28 | aufer iniquitatem famulae tuae faciens enim faciet tibi Dominus domino meo domum fidelem quia proelia Domini domine mi tu proeliaris malitia ergo non inveniatur in te omnibus diebus vitae tuae |
| 25 | 29 | si enim surrexerit aliquando homo persequens te et quaerens animam tuam erit anima domini mei custodita quasi in fasciculo viventium apud Dominum Deum tuum porro anima inimicorum tuorum rotabitur quasi in impetu et circulo fundae |
| 25 | 30 | cum ergo fecerit tibi Dominus domino meo omnia quae locutus est bona de te et constituerit te ducem super Israhel |
| 25 | 31 | non erit tibi hoc in singultum et in scrupulum cordis domino meo quod effuderis sanguinem innoxium aut ipse te ultus fueris et cum benefecerit Dominus domino meo recordaberis ancillae tuae |
| 25 | 32 | et ait David ad Abigail benedictus Dominus Deus Israhel qui misit te hodie in occursum meum et benedictum eloquium tuum |
| 25 | 33 | et benedicta tu quae prohibuisti me hodie ne irem ad sanguinem et ulciscerer me manu mea |
| 25 | 34 | alioquin vivit Dominus Deus Israhel qui prohibuit me malum facere tibi nisi cito venisses in occursum mihi non remansisset Nabal usque ad lucem matutinam mingens ad parietem |
| 25 | 35 | suscepit ergo David de manu eius omnia quae adtulerat ei dixitque ei vade pacifice in domum tuam ecce audivi vocem tuam et honoravi faciem tuam |
| 25 | 36 | venit autem Abigail ad Nabal et ecce erat ei convivium in domo eius quasi convivium regis et cor Nabal iucundum erat enim ebrius nimis et non indicavit ei verbum pusillum aut grande usque in mane |
| 25 | 37 | diluculo autem cum digessisset vinum Nabal indicavit ei uxor sua verba haec et emortuum est cor eius intrinsecus et factus est quasi lapis |
| 25 | 38 | cumque pertransissent decem dies percussit Dominus Nabal et mortuus est |
| 25 | 39 | quod cum audisset David mortuum Nabal ait benedictus Dominus qui iudicavit causam obprobrii mei de manu Nabal et servum suum custodivit a malo et malitiam Nabal reddidit Dominus in caput eius misit ergo David et locutus est ad Abigail ut sumeret eam sibi in uxorem |
| 25 | 40 | et venerunt pueri David ad Abigail in Carmelum et locuti sunt ad eam dicentes David misit nos ad te ut accipiat te sibi in uxorem |
| 25 | 41 | quae consurgens adoravit prona in terram et ait ecce famula tua sit in ancillam ut lavet pedes servorum domini mei |
| 25 | 42 | et festinavit et surrexit Abigail et ascendit super asinum et quinque puellae ierunt cum ea pedisequae eius et secuta est nuntios David et facta est illi uxor |
| 25 | 43 | sed et Ahinoem accepit David de Iezrahel et fuit utraque uxor eius |
| 25 | 44 | Saul autem dedit Michol filiam suam uxorem David Falti filio Lais qui erat de Gallim |
| 26 | 1 | et venerunt Ziphei ad Saul in Gabaa dicentes ecce David absconditus est in colle Achilae quae est ex adverso solitudinis |
| 26 | 2 | et surrexit Saul et descendit in desertum Ziph et cum eo tria milia virorum de electis Israhel ut quaereret David in deserto Ziph |
| 26 | 3 | et castrametatus est Saul in Gabaa Achilae quae erat ex adverso solitudinis in via David autem habitabat in deserto videns autem quod venisset Saul post se in desertum |
| 26 | 4 | misit exploratores et didicit quod venisset certissime |
| 26 | 5 | et surrexit David et venit ad locum ubi erat Saul cumque vidisset locum in quo dormiebat Saul et Abner filius Ner princeps militiae eius Saulem dormientem in tentorio et reliquum vulgus per circuitum eius |
| 26 | 6 | ait David ad Ahimelech Cettheum et Abisai filium Sarviae fratrem Ioab dicens quis descendet mecum ad Saul in castra dixitque Abisai ego descendam tecum |
| 26 | 7 | venerunt ergo David et Abisai ad populum nocte et invenerunt Saul iacentem et dormientem in tentorio et hastam fixam in terra ad caput eius Abner autem et populum dormientes in circuitu eius |
| 26 | 8 | dixitque Abisai ad David conclusit Deus hodie inimicum tuum in manus tuas nunc ergo perfodiam eum lancea in terra semel et secundo opus non erit |
| 26 | 9 | et dixit David ad Abisai ne interficias eum quis enim extendit manum suam in christum Domini et innocens erit |
| 26 | 10 | et dixit David vivit Dominus quia nisi Dominus percusserit eum aut dies eius venerit ut moriatur aut in proelium descendens perierit |
| 26 | 11 | propitius mihi sit Dominus ne extendam manum meam in christum Domini nunc igitur tolle hastam quae est ad caput eius et scyphum aquae et abeamus |
| 26 | 12 | tulit ergo David hastam et scyphum aquae qui erat ad caput Saul et abierunt et non erat quisquam qui videret et intellegeret et vigilaret sed omnes dormiebant quia sopor Domini inruerat super eos |
| 26 | 13 | cumque transisset David ex adverso et stetisset in vertice montis de longe et esset grande intervallum inter eos |
| 26 | 14 | clamavit David ad populum et ad Abner filium Ner dicens nonne respondebis Abner et respondens Abner ait quis es tu qui clamas et inquietas regem |
| 26 | 15 | et ait David ad Abner numquid non vir tu es et quis alius similis tui in Israhel quare ergo non custodisti dominum tuum regem ingressus est enim unus de turba ut interficeret regem dominum tuum |
| 26 | 16 | non est bonum hoc quod fecisti vivit Dominus quoniam filii mortis estis vos qui non custodistis dominum vestrum christum Domini nunc ergo vide ubi sit hasta regis et ubi scyphus aquae qui erat ad caput eius |
| 26 | 17 | cognovit autem Saul vocem David et dixit num vox tua est haec fili mi David et David vox mea domine mi rex |
| 26 | 18 | et ait quam ob causam dominus meus persequitur servum suum quid feci aut quod est in manu mea malum |
| 26 | 19 | nunc ergo audi oro domine mi rex verba servi tui si Dominus incitat te adversum me odoretur sacrificium si autem filii hominum maledicti sunt in conspectu Domini qui eiecerunt me hodie ut non habitem in hereditate Domini dicentes vade servi diis alienis |
| 26 | 20 | et nunc non effundatur sanguis meus in terra coram Domino quia egressus est rex Israhel ut quaerat pulicem unum sicut persequitur perdix in montibus |
| 26 | 21 | et ait Saul peccavi revertere fili mi David nequaquam enim ultra male tibi faciam eo quod pretiosa fuerit anima mea in oculis tuis hodie apparet quod stulte egerim et ignoraverim multa nimis |
| 26 | 22 | et respondens David ait ecce hasta regis transeat unus de pueris et tollat eam |
| 26 | 23 | Dominus autem retribuet unicuique secundum iustitiam suam et fidem tradidit enim te Dominus hodie in manu mea et nolui levare manum meam in christum Domini |
| 26 | 24 | et sicuti magnificata est anima tua hodie in oculis meis sic magnificetur anima mea in oculis Domini et liberet me de omni angustia |
| 26 | 25 | ait ergo Saul ad David benedictus tu fili mi David et quidem faciens facies et potens poteris abiit autem David in viam suam et Saul reversus est in locum suum |
| 27 | 1 | et ait David in corde suo aliquando incidam in uno die in manu Saul nonne melius est ut fugiam et salver in terra Philisthinorum ut desperet Saul cessetque me quaerere in cunctis finibus Israhel fugiam ergo manus eius |
| 27 | 2 | et surrexit David et abiit ipse et sescenti viri cum eo ad Achis filium Mahoc regem Geth |
| 27 | 3 | et habitavit David cum Achis in Geth ipse et viri eius vir et domus eius David et duae uxores eius Ahinoem Iezrahelites et Abigail uxor Nabal Carmeli |
| 27 | 4 | et nuntiatum est Saul quod fugisset David in Geth et non addidit ultra ut quaereret eum |
| 27 | 5 | dixit autem David ad Achis si inveni gratiam in oculis tuis detur mihi locus in una urbium regionis huius ut habitem ibi cur enim manet servus tuus in civitate regis tecum |
| 27 | 6 | dedit itaque ei Achis in die illa Siceleg propter quam causam facta est Siceleg regum Iuda usque in diem hanc |
| 27 | 7 | fuit autem numerus dierum quibus habitavit David in regione Philisthinorum quattuor mensuum |
| 27 | 8 | et ascendit David et viri eius et agebant praedas de Gesuri et de Gedri et de Amalechitis hii enim pagi habitabantur in terra antiquitus euntibus Sur usque ad terram Aegypti |
| 27 | 9 | et percutiebat David omnem terram nec relinquebat viventem virum et mulierem tollensque oves et boves et asinos et camelos et vestes revertebatur et veniebat ad Achis |
| 27 | 10 | dicebat autem ei Achis in quem inruisti hodie respondebatque David contra meridiem Iudae et contra meridiem Hiramel et contra meridiem Ceni |
| 27 | 11 | virum et mulierem non vivificabat David nec adducebat in Geth dicens ne forte loquantur adversum nos haec fecit David et hoc erat decretum illi omnibus diebus quibus habitavit in regione Philisthinorum |
| 27 | 12 | credidit ergo Achis David dicens multa mala operatus est contra populum suum Israhel erit igitur mihi servus sempiternus |
| 28 | 1 | factum est autem in diebus illis congregaverunt Philisthim agmina sua ut praepararentur ad bellum contra Israhel dixitque Achis ad David sciens nunc scito quoniam mecum egredieris in castris tu et viri tui |
| 28 | 2 | dixitque David ad Achis nunc scies quae facturus est servus tuus et ait Achis ad David et ego custodem capitis mei ponam te cunctis diebus |
| 28 | 3 | Samuhel autem mortuus est planxitque eum omnis Israhel et sepelierunt eum in Rama urbe sua et Saul abstulit magos et ariolos de terra |
| 28 | 4 | congregatique sunt Philisthim et venerunt et castrametati sunt in Sunam congregavit autem et Saul universum Israhel et venit in Gelboe |
| 28 | 5 | et vidit Saul castra Philisthim et timuit et expavit cor eius nimis |
| 28 | 6 | consuluitque Dominum et non respondit ei neque per somnia neque per sacerdotes neque per prophetas |
| 28 | 7 | dixitque Saul servis suis quaerite mihi mulierem habentem pythonem et vadam ad eam et sciscitabor per illam et dixerunt servi eius ad eum est mulier habens pythonem in Aendor |
| 28 | 8 | mutavit ergo habitum suum vestitusque est aliis vestimentis abiit ipse et duo viri cum eo veneruntque ad mulierem nocte et ait divina mihi in pythone et suscita mihi quem dixero tibi |
| 28 | 9 | et ait mulier ad eum ecce tu nosti quanta fecerit Saul et quomodo eraserit magos et ariolos de terra quare ergo insidiaris animae meae ut occidar |
| 28 | 10 | et iuravit ei Saul in Domino dicens vivit Dominus quia non veniet tibi quicquam mali propter hanc rem |
| 28 | 11 | dixitque ei mulier quem suscitabo tibi qui ait Samuhelem suscita mihi |
| 28 | 12 | cum autem vidisset mulier Samuhelem exclamavit voce magna et dixit ad Saul quare inposuisti mihi tu es enim Saul |
| 28 | 13 | dixitque ei rex noli timere quid vidisti et ait mulier ad Saul deos vidi ascendentes de terra |
| 28 | 14 | dixitque ei qualis est forma eius quae ait vir senex ascendit et ipse amictus est pallio intellexit Saul quod Samuhel esset et inclinavit se super faciem suam in terra et adoravit |
| 28 | 15 | dixit autem Samuhel ad Saul quare inquietasti me ut suscitarer et ait Saul coartor nimis siquidem Philisthim pugnant adversum me et Deus recessit a me et exaudire me noluit neque in manu prophetarum neque per somnia vocavi ergo te ut ostenderes mihi quid faciam |
| 28 | 16 | et ait Samuhel quid interrogas me cum Dominus recesserit a te et transierit ad aemulum tuum |
| 28 | 17 | faciet enim Dominus tibi sicut locutus est in manu mea et scindet regnum de manu tua et dabit illud proximo tuo David |
| 28 | 18 | quia non oboedisti voci Domini neque fecisti iram furoris eius in Amalech idcirco quod pateris fecit tibi Dominus hodie |
| 28 | 19 | et dabit Dominus etiam Israhel tecum in manu Philisthim cras autem tu et filii tui mecum eritis sed et castra Israhel tradet Dominus in manu Philisthim |
| 28 | 20 | statimque Saul cecidit porrectus in terram extimuerat enim verba Samuhel et robur non erat in eo quia non comederat panem tota die illa |
| 28 | 21 | ingressa est itaque mulier ad Saul et ait conturbatus enim erat valde dixitque ad eum ecce oboedivit ancilla tua voci tuae et posui animam meam in manu mea et audivi sermones tuos quos locutus es ad me |
| 28 | 22 | nunc igitur audi et tu vocem ancillae tuae ut ponam coram te buccellam panis et comedens convalescas ut possis iter facere |
| 28 | 23 | qui rennuit et ait non comedam coegerunt autem eum servi sui et mulier et tandem audita voce eorum surrexit de terra et sedit super lectum |
| 28 | 24 | mulier autem illa habebat vitulum pascualem in domo et festinavit et occidit eum tollensque farinam miscuit eam et coxit azyma |
| 28 | 25 | et posuit ante Saul et ante servos eius qui cum comedissent surrexerunt et ambulaverunt per totam noctem illam |
| 29 | 1 | congregata sunt ergo Philisthim universa agmina in Afec sed et Israhel castrametatus est super fontem qui erat in Iezrahel |
| 29 | 2 | et satrapae quidem Philisthim incedebant in centuriis et milibus David autem et viri eius erant in novissimo agmine cum Achis |
| 29 | 3 | dixeruntque principes Philisthim quid sibi volunt Hebraei isti et ait Achis ad principes Philisthim num ignoratis David qui fuit servus Saul regis Israhel et est apud me multis diebus vel annis et non inveni in eo quicquam ex die qua transfugit ad me usque ad diem hanc |
| 29 | 4 | irati sunt autem adversus eum principes Philisthim et dixerunt ei revertatur vir et sedeat in loco suo in quo constituisti eum et non descendat nobiscum in proelium ne fiat nobis adversarius cum proeliari coeperimus quomodo enim aliter placare poterit dominum suum nisi in capitibus nostris |
| 29 | 5 | nonne iste est David cui cantabant in choro dicentes percussit Saul in milibus suis et David in decem milibus suis |
| 29 | 6 | vocavit ergo Achis David et ait ei vivit Dominus quia rectus es tu et bonus in conspectu meo et exitus tuus et introitus tuus mecum est in castris et non inveni in te quicquam mali ex die qua venisti ad me usque ad diem hanc sed satrapis non places |
| 29 | 7 | revertere ergo et vade in pace et non offendes oculos satraparum Philisthim |
| 29 | 8 | dixitque David ad Achis quid enim feci et quid invenisti in me servo tuo a die qua fui in conspectu tuo usque in diem hanc ut non veniam et pugnem contra inimicos domini mei regis |
| 29 | 9 | respondens autem Achis locutus est ad David scio quia bonus es tu in oculis meis sicut angelus Dei sed principes Philisthim dixerunt non ascendet nobiscum in proelium |
| 29 | 10 | igitur consurge mane tu et servi domini tui qui venerunt tecum et cum de nocte surrexeritis et coeperit dilucescere pergite |
| 29 | 11 | surrexit itaque de nocte David ipse et viri eius ut proficiscerentur mane et reverterentur ad terram Philisthim Philisthim autem ascenderunt in Iezrahel |
| 30 | 1 | cumque venissent David et viri eius in Siceleg die tertia Amalechitae impetum fecerant ex parte australi in Siceleg et percusserant Siceleg et succenderant eam igni |
| 30 | 2 | et captivas duxerant mulieres ex ea et a minimo usque ad magnum et non interfecerant quemquam sed secum duxerant et pergebant in itinere suo |
| 30 | 3 | cum ergo venisset David et viri eius ad civitatem et invenissent eam succensam igni et uxores suas et filios suos et filias ductas esse captivas |
| 30 | 4 | levaverunt David et populus qui erat cum eo voces suas et planxerunt donec deficerent in eis lacrimae |
| 30 | 5 | siquidem et duae uxores David captivae ductae fuerant Ahinoem Iezrahelites et Abigail uxor Nabal Carmeli |
| 30 | 6 | et contristatus est David valde volebat enim eum populus lapidare quia amara erat anima uniuscuiusque viri super filiis suis et filiabus confortatus est autem David in Domino Deo suo |
| 30 | 7 | et ait ad Abiathar sacerdotem filium Ahimelech adplica ad me ephod et adplicuit Abiathar ephod ad David |
| 30 | 8 | et consuluit David Dominum dicens persequar an non latrunculos hos et conprehendam eos dixitque ei persequere absque dubio enim conprehendes eos et excuties praedam |
| 30 | 9 | abiit ergo David ipse et sescenti viri qui erant cum eo et venerunt usque ad torrentem Besor et lassi quidam substiterunt |
| 30 | 10 | persecutus est autem David ipse et quadringenti viri substiterant enim ducenti qui lassi transire non poterant torrentem Besor |
| 30 | 11 | et invenerunt virum aegyptium in agro et adduxerunt eum ad David dederuntque ei panem ut comederet et ut biberet aquam |
| 30 | 12 | sed et fragmen massae caricarum et duas ligaturas uvae passae quae cum comedisset reversus est spiritus eius et refocilatus est non enim comederat panem neque biberat aquam tribus diebus et tribus noctibus |
| 30 | 13 | dixit itaque ei David cuius es tu vel unde quo pergis qui ait ei puer aegyptius ego sum servus viri amalechitae dereliquit autem me dominus meus quia aegrotare coepi nudius tertius |
| 30 | 14 | siquidem nos erupimus ad australem partem Cerethi et contra Iudam et ad meridiem Chaleb et Siceleg succendimus igni |
| 30 | 15 | dixitque ei David potes me ducere ad istum cuneum qui ait iura mihi per Deum quod non occidas me et non tradas me in manu domini mei et ducam te ad cuneum istum |
| 30 | 16 | qui cum duxisset eum ecce illi discumbebant super faciem universae terrae comedentes et bibentes et quasi festum celebrantes diem pro cuncta praeda et spoliis quae ceperant de terra Philisthim et de terra Iuda |
| 30 | 17 | et percussit eos David a vespere usque ad vesperam alterius diei et non evasit ex eis quisquam nisi quadringenti viri adulescentes qui ascenderant camelos et fugerant |
| 30 | 18 | eruit ergo David omnia quae tulerant Amalechitae et duas uxores suas eruit |
| 30 | 19 | nec defuit quicquam a parvo usque ad magnum tam de filiis quam de filiabus et de spoliis et quaecumque rapuerant omnia reduxit David |
| 30 | 20 | et tulit universos greges et armenta et minavit ante faciem suam dixeruntque haec est praeda David |
| 30 | 21 | venit autem David ad ducentos viros qui lassi substiterant nec sequi potuerant David et residere eos iusserat in torrente Besor qui egressi sunt obviam David et populo qui erat cum eo accedens autem David ad populum salutavit eos pacifice |
| 30 | 22 | respondensque omnis vir pessimus et iniquus de viris qui ierant cum David dixit quia non venerunt nobiscum non dabimus eis quicquam de praeda quam eruimus sed sufficiat unicuique uxor sua et filii quos cum acceperint recedant |
| 30 | 23 | dixit autem David non sic facietis fratres mei de his quae tradidit Dominus nobis et custodivit nos et dedit latrunculos qui eruperant adversum nos in manu nostra |
| 30 | 24 | nec audiet vos quisquam super sermone hoc aequa enim pars erit descendentis ad proelium et remanentis ad sarcinas et similiter divident |
| 30 | 25 | et factum est hoc ex die illa et deinceps constitutum et praefinitum et quasi lex in Israhel usque ad diem hanc |
| 30 | 26 | venit ergo David in Siceleg et misit dona de praeda senioribus Iuda proximis suis dicens accipite benedictionem de praeda hostium Domini |
| 30 | 27 | his qui erant in Bethel et qui in Ramoth ad meridiem et qui in Iether |
| 30 | 28 | et qui in Aroer et qui in Sefamoth et qui in Esthama |
| 30 | 29 | et qui in Rachal et qui in urbibus Ierameli et qui in urbibus Ceni |
| 30 | 30 | et qui in Arama et qui in lacu Asan et qui in Athac |
| 30 | 31 | et qui in Hebron et reliquis qui erant in his locis in quibus commoratus fuerat David ipse et viri eius |
| 31 | 1 | Philisthim autem pugnabant adversum Israhel et fugerunt viri Israhel ante faciem Philisthim et ceciderunt interfecti in monte Gelboe |
| 31 | 2 | inrueruntque Philisthim in Saul et filios eius et percusserunt Ionathan et Abinadab et Melchisue filios Saul |
| 31 | 3 | totumque pondus proelii versum est in Saul et consecuti sunt eum viri sagittarii et vulneratus est vehementer a sagittariis |
| 31 | 4 | dixitque Saul ad armigerum suum evagina gladium tuum et percute me ne forte veniant incircumcisi isti et interficiant me inludentes mihi et noluit armiger eius fuerat enim nimio timore perterritus arripuit itaque Saul gladium et inruit super eum |
| 31 | 5 | quod cum vidisset armiger eius videlicet quod mortuus esset Saul inruit etiam ipse super gladium suum et mortuus est cum eo |
| 31 | 6 | mortuus est ergo Saul et tres filii eius et armiger illius et universi viri eius in die illa pariter |
| 31 | 7 | videntes autem viri Israhel qui erant trans vallem et trans Iordanem quod fugissent viri israhelitae et quod mortuus esset Saul et filii eius reliquerunt civitates suas et fugerunt veneruntque Philisthim et habitaverunt ibi |
| 31 | 8 | facta autem die altera venerunt Philisthim ut spoliarent interfectos et invenerunt Saul et tres filios eius iacentes in monte Gelboe |
| 31 | 9 | et praeciderunt caput Saul et expoliaverunt eum armis et miserunt in terram Philisthinorum per circuitum ut adnuntiaretur in templo idolorum et in populis |
| 31 | 10 | et posuerunt arma eius in templo Astharoth corpus vero eius suspenderunt in muro Bethsan |
| 31 | 11 | quod cum audissent habitatores Iabesgalaad quaecumque fecerant Philisthim Saul |
| 31 | 12 | surrexerunt omnes viri fortissimi et ambulaverunt tota nocte et tulerunt cadaver Saul et cadavera filiorum eius de muro Bethsan veneruntque Iabes et conbuserunt ea ibi |