Multilingual Scriptures Home » Latin Vulgate NT » 1 Kings
| Latin Vulgate NT | ||
| Chapter # | Verse # | Verse Detail |
| 1 | 1 | et rex David senuerat habebatque aetatis plurimos dies cumque operiretur vestibus non calefiebat |
| 1 | 2 | dixerunt ergo ei servi sui quaeramus domino nostro regi adulescentulam virginem et stet coram rege et foveat eum dormiatque in sinu tuo et calefaciat dominum nostrum regem |
| 1 | 3 | quaesierunt igitur adulescentulam speciosam in omnibus finibus Israhel et invenerunt Abisag Sunamitin et adduxerunt eam ad regem |
| 1 | 4 | erat autem puella pulchra nimis dormiebatque cum rege et ministrabat ei rex vero non cognovit eam |
| 1 | 5 | Adonias autem filius Aggith elevabatur dicens ego regnabo fecitque sibi currum et equites et quinquaginta viros qui ante eum currerent |
| 1 | 6 | nec corripuit eum pater suus aliquando dicens quare hoc fecisti erat autem et ipse pulcher valde secundus natu post Absalom |
| 1 | 7 | et sermo ei cum Ioab filio Sarviae et cum Abiathar sacerdote qui adiuvabant partes Adoniae |
| 1 | 8 | Sadoc vero sacerdos et Banaias filius Ioiadae et Nathan propheta et Semei et Rhei et robur exercitus David non erat cum Adonia |
| 1 | 9 | immolatis ergo Adonias arietibus et vitulis et universis pinguibus iuxta lapidem Zoheleth qui erat vicinus fonti Rogel vocavit universos fratres suos filios regis et omnes viros Iuda servos regis |
| 1 | 10 | Nathan autem prophetam et Banaiam et robustos quosque et Salomonem fratrem suum non vocavit |
| 1 | 11 | dixit itaque Nathan ad Bethsabee matrem Salomonis num audisti quod regnaverit Adonias filius Aggith et dominus noster David hoc ignorat |
| 1 | 12 | nunc ergo veni accipe a me consilium et salva animam tuam filiique tui Salomonis |
| 1 | 13 | vade et ingredere ad regem David et dic ei nonne tu domine mi rex iurasti mihi ancillae tuae dicens quod Salomon filius tuus regnabit post me et ipse sedebit in solio meo quare ergo regnavit Adonias |
| 1 | 14 | et adhuc ibi te loquente cum rege ego veniam post te et conplebo sermones tuos |
| 1 | 15 | ingressa est itaque Bethsabee ad regem in cubiculo rex autem senuerat nimis et Abisag Sunamitis ministrabat ei |
| 1 | 16 | inclinavit se Bethsabee et adoravit regem ad quam rex quid tibi inquit vis |
| 1 | 17 | quae respondens ait domine mi tu iurasti per Dominum Deum tuum ancillae tuae Salomon filius tuus regnabit post me et ipse sedebit in solio meo |
| 1 | 18 | et ecce nunc Adonias regnavit te domine mi rex ignorante |
| 1 | 19 | mactavit boves et pinguia quaeque et arietes plurimos et vocavit omnes filios regis Abiathar quoque sacerdotem et Ioab principem militiae Salomonem autem servum tuum non vocavit |
| 1 | 20 | verumtamen domine mi rex in te oculi respiciunt totius Israhel ut indices eis qui sedere debeat in solio tuo domine mi rex post te |
| 1 | 21 | eritque cum dormierit dominus meus rex cum patribus suis erimus ego et filius meus Salomon peccatores |
| 1 | 22 | adhuc illa loquente cum rege Nathan prophetes venit |
| 1 | 23 | et nuntiaverunt regi dicentes adest Nathan propheta cumque introisset ante conspectum regis et adorasset eum pronus in terram |
| 1 | 24 | dixit Nathan domine mi rex tu dixisti Adonias regnet post me et ipse sedeat super thronum meum |
| 1 | 25 | quia descendit hodie et immolavit boves et pinguia et arietes plurimos et vocavit universos filios regis et principes exercitus Abiathar quoque sacerdotem illisque vescentibus et bibentibus coram eo et dicentibus vivat rex Adonias |
| 1 | 26 | me servum tuum et Sadoc sacerdotem et Banaiam filium Ioiadae et Salomonem famulum tuum non vocavit |
| 1 | 27 | numquid a domino meo rege exivit hoc verbum et mihi non indicasti servo tuo qui sessurus esset super thronum domini mei regis post eum |
| 1 | 28 | et respondit rex David dicens vocate ad me Bethsabee quae cum fuisset ingressa coram rege et stetisset ante eum |
| 1 | 29 | iuravit rex et ait vivit Dominus qui eruit animam meam de omni angustia |
| 1 | 30 | quia sicut iuravi tibi per Dominum Deum Israhel dicens Salomon filius tuus regnabit post me et ipse sedebit super solium meum pro me sic faciam hodie |
| 1 | 31 | submissoque Bethsabee in terram vultu adoravit regem dicens vivat dominus meus rex David in aeternum |
| 1 | 32 | dixit quoque rex David vocate mihi Sadoc sacerdotem et Nathan propheten et Banaiam filium Ioiadae qui cum ingressi fuissent coram rege |
| 1 | 33 | dixit ad eos tollite vobiscum servos domini vestri et inponite Salomonem filium meum super mulam meam et ducite eum in Gion |
| 1 | 34 | et unguat eum ibi Sadoc sacerdos et Nathan propheta in regem super Israhel et canetis bucina atque dicetis vivat rex Salomon |
| 1 | 35 | et ascendetis post eum et veniet et sedebit super solium meum et ipse regnabit pro me illique praecipiam ut sit dux super Israhel et super Iudam |
| 1 | 36 | et respondit Banaias filius Ioiadae regi dicens amen sic loquatur Dominus Deus domini mei regis |
| 1 | 37 | quomodo fuit Dominus cum domino meo rege sic sit cum Salomone et sublimius faciat solium eius a solio domini mei regis David |
| 1 | 38 | descendit ergo Sadoc sacerdos et Nathan propheta et Banaias filius Ioiadae et Cherethi et Felethi et inposuerunt Salomonem super mulam regis David et adduxerunt eum in Gion |
| 1 | 39 | sumpsitque Sadoc sacerdos cornu olei de tabernaculo et unxit Salomonem et cecinerunt bucina et dixit omnis populus vivat rex Salomon |
| 1 | 40 | et ascendit universa multitudo post eum et populus canentium tibiis et laetantium gaudio magno et insonuit terra ad clamorem eorum |
| 1 | 41 | audivit autem Adonias et omnes qui invitati fuerant ab eo iamque convivium finitum erat sed et Ioab audita voce tubae ait quid sibi vult clamor civitatis tumultuantis |
| 1 | 42 | adhuc illo loquente Ionathan filius Abiathar sacerdotis venit cui dixit Adonias ingredere quia vir fortis es et bona nuntians |
| 1 | 43 | responditque Ionathan Adoniae nequaquam dominus enim noster rex David regem constituit Salomonem |
| 1 | 44 | misitque cum eo Sadoc sacerdotem et Nathan prophetam et Banaiam filium Ioiadae et Cherethi et Felethi et inposuerunt eum super mulam regis |
| 1 | 45 | unxeruntque eum Sadoc sacerdos et Nathan propheta regem in Gion et ascenderunt inde laetantes et insonuit civitas haec est vox quam audistis |
| 1 | 46 | sed et Salomon sedit super solio regni |
| 1 | 47 | et ingressi servi regis benedixerunt domino nostro regi David dicentes amplificet Deus nomen Salomonis super nomen tuum et magnificet thronum eius super thronum tuum et adoravit rex in lectulo suo |
| 1 | 48 | insuper et haec locutus est benedictus Dominus Deus Israhel qui dedit hodie sedentem in solio meo videntibus oculis meis |
| 1 | 49 | territi sunt ergo et surrexerunt omnes qui invitati fuerant ab Adonia et ivit unusquisque in viam suam |
| 1 | 50 | Adonias autem timens Salomonem surrexit et abiit tenuitque cornu altaris |
| 1 | 51 | et nuntiaverunt Salomoni dicentes ecce Adonias timens regem Salomonem tenuit cornu altaris dicens iuret mihi hodie rex Salomon quod non interficiat servum suum gladio |
| 1 | 52 | dixitque Salomon si fuerit vir bonus non cadet ne unus quidem capillus eius in terram sin autem malum inventum fuerit in eo morietur |
| 1 | 53 | misit ergo rex Salomon et eduxit eum ab altari et ingressus adoravit regem Salomonem dixitque ei Salomon vade in domum tuam |
| 2 | 1 | adpropinquaverant autem dies David ut moreretur praecepitque Salomoni filio suo dicens |
| 2 | 2 | ego ingredior viam universae terrae confortare et esto vir |
| 2 | 3 | et observa custodias Domini Dei tui ut ambules in viis eius et custodias caerimonias eius et praecepta eius et iudicia et testimonia sicut scriptum est in lege Mosi ut intellegas universa quae facis et quocumque te verteris |
| 2 | 4 | ut confirmet Dominus sermones suos quos locutus est de me dicens si custodierint filii tui viam suam et ambulaverint coram me in veritate in omni corde suo et in omni anima sua non auferetur tibi vir de solio Israhel |
| 2 | 5 | tu quoque nosti quae fecerit mihi Ioab filius Sarviae quae fecerit duobus principibus exercitus Israhel Abner filio Ner et Amasa filio Iether quos occidit et effudit sanguinem belli in pace et posuit cruorem proelii in balteo suo qui erat circa lumbos eius et in calciamento suo quod erat in pedibus eius |
| 2 | 6 | facies ergo iuxta sapientiam tuam et non deduces canitiem eius pacifice ad inferos |
| 2 | 7 | sed et filiis Berzellai Galaaditis reddes gratiam eruntque comedentes in mensa tua occurrerunt enim mihi quando fugiebam a facie Absalom fratris tui |
| 2 | 8 | habes quoque apud te Semei filium Gera filii Iemini de Baurim qui maledixit mihi maledictione pessima quando ibam ad Castra sed quia descendit mihi in occursum cum transirem Iordanem et iuravi ei per Dominum dicens non te interficiam gladio |
| 2 | 9 | tu noli pati esse eum innoxium vir autem sapiens es et scies quae facias ei deducesque canos eius cum sanguine ad infernum |
| 2 | 10 | dormivit igitur David cum patribus suis et sepultus est in civitate David |
| 2 | 11 | dies autem quibus regnavit David super Israhel quadraginta anni sunt in Hebron regnavit septem annis in Hierusalem triginta tribus |
| 2 | 12 | Salomon autem sedit super thronum David patris sui et firmatum est regnum eius nimis |
| 2 | 13 | et ingressus est Adonias filius Aggith ad Bethsabee matrem Salomonis quae dixit ei pacificusne ingressus tuus qui respondit pacificus |
| 2 | 14 | addiditque sermo mihi est ad te cui ait loquere et ille |
| 2 | 15 | tu inquit nosti quia meum erat regnum et me proposuerat omnis Israhel sibi in regem sed translatum est regnum et factum est fratris mei a Domino enim constitutum est ei |
| 2 | 16 | nunc ergo petitionem unam deprecor a te ne confundas faciem meam quae dixit ad eum loquere |
| 2 | 17 | et ille ait precor ut dicas Salomoni regi neque enim negare tibi quicquam potest ut det mihi Abisag Sunamitin uxorem |
| 2 | 18 | et ait Bethsabee bene ego loquar pro te regi |
| 2 | 19 | venit ergo Bethsabee ad regem Salomonem ut loqueretur ei pro Adonia et surrexit rex in occursum eius adoravitque eam et sedit super thronum suum positus quoque est thronus matri regis quae sedit ad dexteram eius |
| 2 | 20 | dixitque ei petitionem unam parvulam ego deprecor a te ne confundas faciem meam dixit ei rex pete mater mi neque enim fas est ut avertam faciem tuam |
| 2 | 21 | quae ait detur Abisag Sunamitis Adoniae fratri tuo uxor |
| 2 | 22 | responditque rex Salomon et dixit matri suae quare postulas Abisag Sunamitin Adoniae postula ei et regnum ipse est enim frater meus maior me et habet Abiathar sacerdotem et Ioab filium Sarviae |
| 2 | 23 | iuravit itaque rex Salomon per Dominum dicens haec faciat mihi Deus et haec addat quia contra animam suam locutus est Adonias verbum hoc |
| 2 | 24 | et nunc vivit Dominus qui firmavit me et conlocavit super solium David patris mei et qui fecit mihi domum sicut locutus est quia hodie occidetur Adonias |
| 2 | 25 | misitque rex Salomon per manum Banaiae filii Ioiadae qui interfecit eum et mortuus est |
| 2 | 26 | Abiathar quoque sacerdoti dixit rex vade in Anathot ad agrum tuum es quidem vir mortis sed hodie te non interficiam quia portasti arcam Domini Dei coram David patre meo et sustinuisti laborem in omnibus in quibus laboravit pater meus |
| 2 | 27 | eiecit ergo Salomon Abiathar ut non esset sacerdos Domini ut impleretur sermo Domini quem locutus est super domum Heli in Silo |
| 2 | 28 | venit autem nuntius ad Ioab quod Ioab declinasset post Adoniam et post Absalom non declinasset fugit ergo Ioab in tabernaculum Domini et adprehendit cornu altaris |
| 2 | 29 | nuntiatumque est regi Salomoni quod fugisset Ioab in tabernaculum Domini et esset iuxta altare misitque Salomon Banaiam filium Ioiadae dicens vade interfice eum |
| 2 | 30 | venit Banaias ad tabernaculum Domini et dixit ei haec dicit rex egredere qui ait non egrediar sed hic moriar renuntiavit Banaias regi sermonem dicens haec locutus est Ioab et haec respondit mihi |
| 2 | 31 | dixitque ei rex fac sicut locutus est et interfice eum et sepeli et amovebis sanguinem innocentem qui effusus est a Ioab a me et a domo patris mei |
| 2 | 32 | et reddat Dominus sanguinem eius super caput eius quia interfecit duos viros iustos melioresque se et occidit eos gladio patre meo David ignorante Abner filium Ner principem militiae Israhel et Amasa filium Iether principem exercitus Iuda |
| 2 | 33 | et revertetur sanguis illorum in caput Ioab et in caput seminis eius in sempiternum David autem et semini eius et domui et throno illius sit pax usque in aeternum a Domino |
| 2 | 34 | ascendit itaque Banaias filius Ioiadae et adgressus eum interfecit sepultusque est in domo sua in deserto |
| 2 | 35 | et constituit rex Banaiam filium Ioiadae pro eo super exercitum et Sadoc sacerdotem posuit pro Abiathar |
| 2 | 36 | misit quoque rex et vocavit Semei dixitque ei aedifica tibi domum in Hierusalem et habita ibi et non egredieris inde huc atque illuc |
| 2 | 37 | quacumque autem die egressus fueris et transieris torrentem Cedron scito te interficiendum sanguis tuus erit super caput tuum |
| 2 | 38 | dixitque Semei regi bonus sermo sicut locutus est dominus meus rex sic faciet servus tuus habitavit itaque Semei in Hierusalem diebus multis |
| 2 | 39 | factum est autem post annos tres ut fugerent servi Semei ad Achis filium Maacha regem Geth nuntiatumque est Semei quod servi eius essent in Geth |
| 2 | 40 | et surrexit Semei et stravit asinum suum ivitque in Geth ad Achis ad requirendos servos suos et adduxit eos de Geth |
| 2 | 41 | nuntiatum est autem Salomoni quod isset Semei in Geth de Hierusalem et redisset |
| 2 | 42 | et mittens vocavit eum dixitque illi nonne testificatus sum tibi per Dominum et praedixi tibi quacumque die egressus ieris huc et illuc scito te esse moriturum et respondisti mihi bonus sermo audivi |
| 2 | 43 | quare ergo non custodisti iusiurandum Domini et praeceptum quod praeceperam tibi |
| 2 | 44 | dixitque rex ad Semei tu nosti omne malum cuius tibi conscium est cor tuum quod fecisti David patri meo reddidit Dominus malitiam tuam in caput tuum |
| 2 | 45 | et rex Salomon benedictus et thronus David erit stabilis coram Domino usque in sempiternum |
| 2 | 46 | iussit itaque rex Banaiae filio Ioiadae qui egressus percussit eum et mortuus est |
| 3 | 1 | confirmatum est igitur regnum in manu Salomonis et adfinitate coniunctus est Pharaoni regi Aegypti accepit namque filiam eius et adduxit in civitatem David donec conpleret aedificans domum suam et domum Domini et murum Hierusalem per circuitum |
| 3 | 2 | et tamen populus immolabat in excelsis non enim aedificatum erat templum nomini Domini usque in die illo |
| 3 | 3 | dilexit autem Salomon Dominum ambulans in praeceptis David patris sui excepto quod in excelsis immolabat et accendebat thymiama |
| 3 | 4 | abiit itaque in Gabaon ut immolaret ibi illud quippe erat excelsum maximum mille hostias in holocaustum obtulit Salomon super altare illud in Gabaon |
| 3 | 5 | apparuit Dominus Salomoni per somnium nocte dicens postula quod vis ut dem tibi |
| 3 | 6 | et ait Salomon tu fecisti cum servo tuo David patre meo misericordiam magnam sicut ambulavit in conspectu tuo in veritate et iustitia et recto corde tecum custodisti ei misericordiam tuam grandem et dedisti ei filium sedentem super thronum eius sicut et hodie |
| 3 | 7 | et nunc Domine Deus tu regnare fecisti servum tuum pro David patre meo ego autem sum puer parvus et ignorans egressum et introitum meum |
| 3 | 8 | et servus tuus in medio est populi quem elegisti populi infiniti qui numerari et supputari non potest prae multitudine |
| 3 | 9 | dabis ergo servo tuo cor docile ut iudicare possit populum tuum et discernere inter malum et bonum quis enim potest iudicare populum istum populum tuum hunc multum |
| 3 | 10 | placuit ergo sermo coram Domino quod Salomon rem huiuscemodi postulasset |
| 3 | 11 | et dixit Deus Salomoni quia postulasti verbum hoc et non petisti tibi dies multos nec divitias aut animam inimicorum tuorum sed postulasti tibi sapientiam ad discernendum iudicium |
| 3 | 12 | ecce feci tibi secundum sermones tuos et dedi tibi cor sapiens et intellegens in tantum ut nullus ante te similis tui fuerit nec post te surrecturus sit |
| 3 | 13 | sed et haec quae non postulasti dedi tibi divitias scilicet et gloriam ut nemo fuerit similis tui in regibus cunctis retro diebus |
| 3 | 14 | si autem ambulaveris in viis meis et custodieris praecepta mea et mandata mea sicut ambulavit pater tuus longos faciam dies tuos |
| 3 | 15 | igitur evigilavit Salomon et intellexit quod esset somnium cumque venisset Hierusalem stetit coram arca foederis Domini et obtulit holocausta et fecit victimas pacificas et grande convivium universis famulis suis |
| 3 | 16 | tunc venerunt duae mulieres meretrices ad regem steteruntque coram eo |
| 3 | 17 | quarum una ait obsecro mi domine ego et mulier haec habitabamus in domo una et peperi apud eam in cubiculo |
| 3 | 18 | tertia vero die postquam ego peperi peperit et haec et eramus simul nullusque alius in domo nobiscum exceptis nobis duabus |
| 3 | 19 | mortuus est autem filius mulieris huius nocte dormiens quippe oppressit eum |
| 3 | 20 | et consurgens intempesta nocte silentio tulit filium meum de latere meo ancillae tuae dormientis et conlocavit in sinu suo suum autem filium qui erat mortuus posuit in sinu meo |
| 3 | 21 | cumque surrexissem mane ut darem lac filio meo apparuit mortuus quem diligentius intuens clara luce deprehendi non esse meum quem genueram |
| 3 | 22 | responditque altera mulier non est ita sed filius tuus mortuus est meus autem vivit e contrario illa dicebat mentiris filius quippe meus vivit et filius tuus mortuus est atque in hunc modum contendebant coram rege |
| 3 | 23 | tunc rex ait haec dicit filius meus vivit et filius tuus mortuus est et ista respondit non sed filius tuus mortuus est et filius meus vivit |
| 3 | 24 | dixit ergo rex adferte mihi gladium cumque adtulissent gladium coram rege |
| 3 | 25 | dividite inquit infantem vivum in duas partes et date dimidiam partem uni et dimidiam partem alteri |
| 3 | 26 | dixit autem mulier cuius filius erat vivus ad regem commota sunt quippe viscera eius super filio suo obsecro domine date illi infantem vivum et nolite interficere eum contra illa dicebat nec mihi nec tibi sit dividatur |
| 3 | 27 | respondens rex ait date huic infantem vivum et non occidatur haec est mater eius |
| 3 | 28 | audivit itaque omnis Israhel iudicium quod iudicasset rex et timuerunt regem videntes sapientiam Dei esse in eo ad faciendum iudicium |
| 4 | 1 | erat autem rex Salomon regnans super omnem Israhel |
| 4 | 2 | et hii principes quos habebat Azarias filius Sadoc sacerdos |
| 4 | 3 | Helioreph et Ahia filii Sesa scribae Iosaphat filius Ahilud a commentariis |
| 4 | 4 | Banaias filius Ioiadae super exercitum Sadoc autem et Abiathar sacerdotes |
| 4 | 5 | Azarias filius Nathan super eos qui adsistebant regi Zabud filius Nathan sacerdos amicus regis |
| 4 | 6 | et Ahisar praepositus domus et Adoniram filius Abda super tributa |
| 4 | 7 | habebat autem Salomon duodecim praefectos super omnem Israhel qui praebebant annonam regi et domui eius per singulos enim menses in anno singuli necessaria ministrabant |
| 4 | 8 | et haec nomina eorum Benhur in monte Ephraim |
| 4 | 9 | Bendecar in Macces et in Salebbim et in Bethsemes et Helon Bethanan |
| 4 | 10 | Benesed in Araboth ipsius erat Soccho et omnis terra Epher |
| 4 | 11 | Benabinadab cuius omnis Nepthad Dor Tapheth filiam Salomonis habebat uxorem |
| 4 | 12 | Bana filius Ahilud regebat Thanac et Mageddo et universam Bethsan quae est iuxta Sarthana subter Hiezrahel a Bethsan usque Abelmeula e regione Iecmaan |
| 4 | 13 | Bengaber in Ramoth Galaad habebat Avothiair filii Manasse in Galaad ipse praeerat in omni regione Argob quae est in Basan sexaginta civitatibus magnis atque muratis quae habebant seras aereas |
| 4 | 14 | Ahinadab filius Addo praeerat in Manaim |
| 4 | 15 | Ahimaas in Nepthali sed et ipse habebat Basmath filiam Salomonis in coniugio |
| 4 | 16 | Baana filius Usi in Aser et in Balod |
| 4 | 17 | Iosaphat filius Pharue in Isachar |
| 4 | 18 | Semei filius Hela in Beniamin |
| 4 | 19 | Gaber filius Uri in terra Galaad in terra Seon regis Amorrei et Og regis Basan super omnia quae erant in illa terra |
| 4 | 20 | Iuda et Israhel innumerabiles sicut harena maris in multitudine comedentes et bibentes atque laetantes |
| 4 | 21 | Salomon autem erat in dicione sua habens omnia regna sicut a flumine terrae Philisthim usque ad terminum Aegypti offerentium sibi munera et servientium ei cunctis diebus vitae eius |
| 4 | 22 | erat autem cibus Salomonis per dies singulos triginta chori similae et sexaginta chori farinae |
| 4 | 23 | decem boves pingues et viginti boves pascuales et centum arietes excepta venatione cervorum caprearum atque bubalorum et avium altilium |
| 4 | 24 | ipse enim obtinebat omnem regionem quae erat trans flumen quasi a Thapsa usque Gazam et cunctos reges illarum regionum et habebat pacem ex omni parte in circuitu |
| 4 | 25 | habitabatque Iudas et Israhel absque timore ullo unusquisque sub vite sua et sub ficu sua a Dan usque Bersabee cunctis diebus Salomonis |
| 4 | 26 | et habebat Salomon quadraginta milia praesepia equorum currulium et duodecim milia equestrium |
| 4 | 27 | nutriebantque eos supradicti regis praefecti sed et necessaria mensae regis Salomonis cum ingenti cura praebebant in tempore suo |
| 4 | 28 | hordeum quoque et paleas equorum et iumentorum deferebant in locum ubi erat rex iuxta constitutum sibi |
| 4 | 29 | dedit quoque Deus sapientiam Salomoni et prudentiam multam nimis et latitudinem cordis quasi harenam quae est in litore maris |
| 4 | 30 | et praecedebat sapientia Salomonis sapientiam omnium Orientalium et Aegyptiorum |
| 4 | 31 | et erat sapientior cunctis hominibus sapientior Aethan Ezraita et Heman et Chalcal et Dorda filiis Maol et erat nominatus in universis gentibus per circuitum |
| 4 | 32 | locutus est quoque Salomon tria milia parabolas et fuerunt carmina eius quinque et mille |
| 4 | 33 | et disputavit super lignis a cedro quae est in Libano usque ad hysopum quae egreditur de pariete et disseruit de iumentis et volucribus et reptilibus et piscibus |
| 4 | 34 | et veniebant de cunctis populis ad audiendam sapientiam Salomonis et ab universis regibus terrae qui audiebant sapientiam eius |
| 5 | 1 | misit quoque Hiram rex Tyri servos suos ad Salomonem audivit enim quod ipsum unxissent regem pro patre eius quia amicus fuerat Hiram David omni tempore |
| 5 | 2 | misit autem et Salomon ad Hiram dicens |
| 5 | 3 | tu scis voluntatem David patris mei et quia non potuerit aedificare domum nomini Domini Dei sui propter bella inminentia per circuitum donec daret Dominus eos sub vestigio pedum eius |
| 5 | 4 | nunc autem requiem dedit Deus meus mihi per circuitum non est Satan neque occursus malus |
| 5 | 5 | quam ob rem cogito aedificare templum nomini Domini Dei mei sicut locutus est Dominus David patri meo dicens filius tuus quem dabo pro te super solium tuum ipse aedificabit domum nomini meo |
| 5 | 6 | praecipe igitur ut praecidant mihi cedros de Libano et servi mei sint cum servis tuis mercedem autem servorum tuorum dabo tibi quamcumque praeceperis scis enim quoniam non est in populo meo vir qui noverit ligna caedere sicut Sidonii |
| 5 | 7 | cum ergo audisset Hiram verba Salomonis laetatus est valde et ait benedictus Dominus hodie qui dedit David filium sapientissimum super populum hunc plurimum |
| 5 | 8 | et misit Hiram ad Salomonem dicens audivi quaecumque mandasti mihi ego faciam omnem voluntatem tuam in lignis cedrinis et abiegnis |
| 5 | 9 | servi mei deponent ea de Libano ad mare et ego conponam ea in ratibus in mari usque ad locum quem significaveris mihi et adplicabo ea ibi et tu tolles ea praebebisque necessaria mihi ut detur cibus domui meae |
| 5 | 10 | itaque Hiram dabat Salomoni ligna cedrina et ligna abiegna iuxta omnem voluntatem eius |
| 5 | 11 | Salomon autem praebebat Hiram viginti milia chororum tritici in cibum domui eius et viginti choros purissimi olei haec tribuebat Salomon Hiram per annos singulos |
| 5 | 12 | dedit quoque Dominus sapientiam Salomoni sicut locutus est ei et erat pax inter Hiram et Salomonem et percusserunt foedus ambo |
| 5 | 13 | legitque rex Salomon operas de omni Israhel et erat indictio triginta milia virorum |
| 5 | 14 | mittebatque eos in Libanum decem milia per menses singulos vicissim ita ut duobus mensibus essent in domibus suis et Adoniram erat super huiuscemodi indictione |
| 5 | 15 | fuerunt itaque Salomoni septuaginta milia eorum qui onera portabant et octoginta milia latomorum in monte |
| 5 | 16 | absque praepositis qui praeerant singulis operibus numero trium milium et trecentorum praecipientium populo et his qui faciebant opus |
| 5 | 17 | praecepitque rex ut tollerent lapides grandes lapides pretiosos in fundamentum templi et quadrarent eos |
| 5 | 18 | quos dolaverunt cementarii Salomonis et cementarii Hiram porro Biblii praeparaverunt ligna et lapides ad aedificandam domum |
| 6 | 1 | factum est igitur quadringentesimo et octogesimo anno egressionis filiorum Israhel de terra Aegypti in anno quarto mense zio ipse est mensis secundus regis Salomonis super Israhel aedificare coepit domum Domino |
| 6 | 2 | domus autem quam aedificabat rex Salomon Domino habebat sexaginta cubitos in longitudine et viginti cubitos in latitudine et triginta cubitos in altitudine |
| 6 | 3 | et porticus erat ante templum viginti cubitorum longitudinis iuxta mensuram latitudinis templi et habebat decem cubitos latitudinis ante faciem templi |
| 6 | 4 | fecitque in templo fenestras obliquas |
| 6 | 5 | et aedificavit super parietem templi tabulata per gyrum in parietibus domus per circuitum templi et oraculi et fecit latera in circuitu |
| 6 | 6 | tabulatum quod subter erat quinque cubitos habebat latitudinis et medium tabulatum sex cubitorum latitudinis et tertium tabulatum septem habens cubitos latitudinis trabes autem posuit in domo per circuitum forinsecus ut non hererent muris templi |
| 6 | 7 | domus autem cum aedificaretur lapidibus dedolatis atque perfectis aedificata est et malleus et securis et omne ferramentum non sunt audita in domo cum aedificaretur |
| 6 | 8 | ostium lateris medii in parte erat domus dexterae et per cocleam ascendebant in medium cenaculum et a medio in tertium |
| 6 | 9 | et aedificavit domum et consummavit eam texit quoque domum laquearibus cedrinis |
| 6 | 10 | et aedificavit tabulatum super omnem domum quinque cubitis altitudinis et operuit domum lignis cedrinis |
| 6 | 11 | et factus est sermo Domini ad Salomonem dicens |
| 6 | 12 | domus haec quam aedificas si ambulaveris in praeceptis meis et iudicia mea feceris et custodieris omnia mandata mea gradiens per ea firmabo sermonem meum tibi quem locutus sum ad David patrem tuum |
| 6 | 13 | et habitabo in medio filiorum Israhel et non derelinquam populum meum Israhel |
| 6 | 14 | igitur aedificavit Salomon domum et consummavit eam |
| 6 | 15 | et aedificavit parietes domus intrinsecus tabulatis cedrinis a pavimento domus usque ad summitatem parietum et usque ad laquearia operuit lignis intrinsecus et texit pavimentum domus tabulis abiegnis |
| 6 | 16 | aedificavitque viginti cubitorum ad posteriorem partem templi tabulata cedrina a pavimento usque ad superiora et fecit interiorem domum oraculi in sanctum sanctorum |
| 6 | 17 | porro quadraginta cubitorum erat ipsum templum pro foribus oraculi |
| 6 | 18 | et cedro omnis domus intrinsecus vestiebatur habens tornaturas suas et iuncturas fabrefactas et celaturas eminentes omnia cedrinis tabulis vestiebantur nec omnino lapis apparere poterat in pariete |
| 6 | 19 | oraculum autem in medio domus in interiori parte fecerat ut poneret ibi arcam foederis Domini |
| 6 | 20 | porro oraculum habebat viginti cubitos longitudinis et viginti cubitos latitudinis et viginti cubitos altitudinis et operuit illud atque vestivit auro purissimo sed et altare vestivit cedro |
| 6 | 21 | domum quoque ante oraculum operuit auro purissimo et adfixit lamminas clavis aureis |
| 6 | 22 | nihilque erat in templo quod non auro tegeretur sed et totum altare oraculi texit auro |
| 6 | 23 | et fecit in oraculo duo cherubin de lignis olivarum decem cubitorum altitudinis |
| 6 | 24 | quinque cubitorum ala cherub una et quinque cubitorum ala cherub altera id est decem cubitos habentes a summitate alae usque ad alae alterius summitatem |
| 6 | 25 | decem quoque cubitorum erat cherub secundus mensura pari et opus unum erat in duobus cherubin |
| 6 | 26 | id est altitudinem habebat unus cherub decem cubitorum et similiter cherub secundus |
| 6 | 27 | posuitque cherubin in medio templi interioris extendebant autem alas suas cherubin et tangebat ala una parietem et ala cherub secundi tangebat parietem alterum alae autem alterae in media parte templi se invicem contingebant |
| 6 | 28 | texit quoque cherubin auro |
| 6 | 29 | et omnes parietes templi per circuitum scalpsit variis celaturis et torno et fecit in eis cherubin et palmas et picturas varias quasi prominentes de pariete et egredientes |
| 6 | 30 | sed et pavimentum domus texit auro intrinsecus et extrinsecus |
| 6 | 31 | et in ingressu oraculi fecit ostiola de lignis olivarum postesque angulorum quinque |
| 6 | 32 | et duo ostia de lignis olivarum et scalpsit in eis picturam cherubin et palmarum species et anaglyfa valde prominentia et texit ea auro et operuit tam cherubin quam palmas et cetera auro |
| 6 | 33 | fecitque in introitum templi postes de lignis olivarum quadrangulatos |
| 6 | 34 | et duo ostia de lignis abiegnis altrinsecus et utrumque ostium duplex erat et se invicem tenens aperiebatur |
| 6 | 35 | et scalpsit cherubin et palmas et celaturas valde eminentes operuitque omnia lamminis aureis opere quadro ad regulam |
| 6 | 36 | et aedificavit atrium interius tribus ordinibus lapidum politorum et uno ordine lignorum cedri |
| 6 | 37 | anno quarto fundata est domus Domini in mense zio |
| 6 | 38 | et in anno undecimo mense bul ipse est mensis octavus perfecta est domus in omni opere suo et in universis utensilibus aedificavitque eam annis septem |
| 7 | 1 | domum autem suam aedificavit Salomon tredecim annis et ad perfectum usque perduxit |
| 7 | 2 | aedificavit quoque domum saltus Libani centum cubitorum longitudinis et quinquaginta cubitorum latitudinis et triginta cubitorum altitudinis et quattuor deambulacra inter columnas cedrinas ligna quippe cedrina exciderat in columnas |
| 7 | 3 | et tabulatis cedrinis vestivit totam cameram quae quadraginta quinque columnis sustentabatur unus autem ordo habebat columnas quindecim |
| 7 | 4 | contra se invicem positas |
| 7 | 5 | et e regione se respicientes aequali spatio inter columnas et super columnas quadrangulata ligna in cunctis aequalia |
| 7 | 6 | et porticum columnarum fecit quinquaginta cubitorum longitudinis et triginta cubitorum latitudinis et alteram porticum in facie maioris porticus et columnas et epistylia super columnas |
| 7 | 7 | porticum quoque solii in qua tribunal est fecit et texit lignis cedrinis a pavimento usque ad summitatem |
| 7 | 8 | et domuncula in qua sedetur ad iudicandum erat in media porticu simili opere domum quoque fecit filiae Pharaonis quam uxorem duxerat Salomon tali opere quali et hanc porticum |
| 7 | 9 | omnia lapidibus pretiosis qui ad normam quandam atque mensuram tam intrinsecus quam extrinsecus serrati erant a fundamento usque ad summitatem parietum et intrinsecus usque ad atrium maius |
| 7 | 10 | fundamenta autem de lapidibus pretiosis lapidibus magnis decem sive octo cubitorum |
| 7 | 11 | et desuper lapides pretiosi aequalis mensurae secti erant similiterque de cedro |
| 7 | 12 | et atrium maius rotundum trium ordinum de lapidibus sectis et unius ordinis dolata cedro necnon et in atrio domus Domini interiori et in porticu domus |
| 7 | 13 | misit quoque rex Salomon et tulit Hiram de Tyro |
| 7 | 14 | filium mulieris viduae de tribu Nepthali patre Tyrio artificem aerarium et plenum sapientia et intellegentia et doctrina ad faciendum omne opus ex aere qui cum venisset ad regem Salomonem fecit omne opus eius |
| 7 | 15 | et finxit duas columnas aereas decem et octo cubitorum altitudinis columnam unam et linea duodecim cubitorum ambiebat columnam utramque |
| 7 | 16 | duo quoque capitella fecit quae ponerentur super capita columnarum fusili aere quinque cubitorum altitudinis capitellum unum et quinque cubitorum altitudinis capitellum alterum |
| 7 | 17 | et quasi in modum retis et catenarum sibi invicem miro opere contextarum utrumque capitellum columnarum fusile erat septena versuum retiacula in capitello uno et septena retiacula in capitello altero |
| 7 | 18 | et perfecit columnas et duos ordines per circuitum retiaculorum singulorum ut tegerent capitella quae erant super summitatem malogranatorum eodem modo fecit et capitello secundo |
| 7 | 19 | capitella autem quae erant super capita columnarum quasi opere lilii fabricata erant in porticu quattuor cubitorum |
| 7 | 20 | et rursum alia capitella in summitate columnarum desuper iuxta mensuram columnae contra retiacula malogranatorum autem ducenti ordines erant in circuitu capitelli secundi |
| 7 | 21 | et statuit duas columnas in porticum templi cumque statuisset columnam dexteram vocavit eam nomine Iachin similiter erexit columnam secundam et vocavit nomen eius Booz |
| 7 | 22 | et super capita columnarum opus in modum lilii posuit perfectumque est opus columnarum |
| 7 | 23 | fecit quoque mare fusile decem cubitorum a labio usque ad labium rotundum in circuitu quinque cubitorum altitudo eius et resticula triginta cubitorum cingebat illud per circuitum |
| 7 | 24 | et scalptura subter labium circumibat illud decem cubitis ambiens mare duo ordines scalpturarum histriatarum erant fusiles |
| 7 | 25 | et stabat super duodecim boves e quibus tres respiciebant ad aquilonem et tres ad occidentem et tres ad meridiem et tres ad orientem et mare super eos desuper erat quorum posteriora universa intrinsecus latitabant |
| 7 | 26 | grossitudo autem luteris trium unciarum erat labiumque eius quasi labium calicis et folium repandi lilii duo milia batos capiebat |
| 7 | 27 | et fecit bases decem aereas quattuor cubitorum longitudinis bases singulas et quattuor cubitorum latitudinis et trium cubitorum altitudinis |
| 7 | 28 | et ipsum opus basium interrasile erat et scalpturae inter iuncturas |
| 7 | 29 | et inter coronulas et plectas leones et boves et cherubin et in iuncturis similiter desuper et subter leones et boves quasi lora ex aere dependentia |
| 7 | 30 | et quattuor rotae per bases singulas et axes aerei et per quattuor partes quasi umeruli subter luterem fusiles contra se invicem respectantes |
| 7 | 31 | os quoque luteris intrinsecus erat in capitis summitate et quod forinsecus apparebat unius cubiti erat totum rotundum pariterque habebat unum cubitum et dimidium in angulis autem columnarum variae celaturae erant et media intercolumnia quadrata non rotunda |
| 7 | 32 | quattuor quoque rotae quae per quattuor angulos basis erant coherebant subter basi una rota habebat altitudinis cubitum et semis |
| 7 | 33 | tales autem rotae erant quales solent in curru fieri et axes earum et radii et canti et modioli omnia fusilia |
| 7 | 34 | nam et umeruli illi quattuor per singulos angulos basis unius ex ipsa basi fusiles et coniuncti erant |
| 7 | 35 | in summitate autem basis erat quaedam rotunditas dimidii cubiti ita fabrefacta ut luter desuper possit inponi habens celaturas suas et scalpturas varias ex semet ipso |
| 7 | 36 | scalpsit quoque in tabulatis illis quae erant ex aere et in angulis cherubin et leones et palmas quasi in similitudinem stantis hominis ut non celata sed adposita per circuitum viderentur |
| 7 | 37 | in hunc modum fecit decem bases fusura una et mensura scalpturaque consimili |
| 7 | 38 | fecit quoque decem luteres aereos quadraginta batos capiebat luter unus eratque quattuor cubitorum singulosque luteres per singulas id est decem bases posuit |
| 7 | 39 | et constituit decem bases quinque ad dexteram partem templi et quinque ad sinistram mare autem posuit ad dexteram partem templi contra orientem ad meridiem |
| 7 | 40 | fecit ergo Hiram lebetas et scutras et amulas et perfecit omne opus regis Salomonis in templo Domini |
| 7 | 41 | columnas duas et funiculos capitulorum super capitella columnarum duos et retiacula duo ut operirent duos funiculos qui erant super capita columnarum |
| 7 | 42 | et malogranata quadringenta in duobus retiaculis duos versus malogranatorum in retiaculis singulis ad operiendos funiculos capitellorum qui erant super capita columnarum |
| 7 | 43 | et bases decem et luteres decem super bases |
| 7 | 44 | et mare unum et boves duodecim subter mare |
| 7 | 45 | et lebetas et scutras et amulas omnia vasa quae fecit Hiram regi Salomoni in domo Domini de aurichalco erant |
| 7 | 46 | in campestri regione Iordanis fudit ea rex in argillosa terra inter Socchoth et Sarthan |
| 7 | 47 | et posuit Salomon omnia vasa propter multitudinem autem nimiam non erat pondus aeris |
| 7 | 48 | fecitque Salomon omnia vasa in domo Domini altare aureum et mensam super quam ponerentur panes propositionis auream |
| 7 | 49 | et candelabra aurea quinque ad dexteram et quinque ad sinistram contra oraculum ex auro primo et quasi lilii flores et lucernas desuper aureas et forcipes aureos |
| 7 | 50 | et hydrias et fuscinulas et fialas et mortariola et turibula de auro purissimo et cardines ostiorum domus interioris sancti sanctorum et ostiorum domus templi ex auro erant |
| 7 | 51 | et perfecit omne opus quod faciebat Salomon in domo Domini et intulit quae sanctificaverat David pater suus argentum et aurum et vasa reposuitque in thesauris domus Domini |
| 8 | 1 | tunc congregavit omnes maiores natu Israhel cum principibus tribuum et duces familiarum filiorum Israhel ad regem Salomonem in Hierusalem ut deferrent arcam foederis Domini de civitate David id est de Sion |
| 8 | 2 | convenitque ad regem Salomonem universus Israhel in mense hethanim in sollemni die ipse est mensis septimus |
| 8 | 3 | veneruntque cuncti senes ex Israhel et tulerunt sacerdotes arcam |
| 8 | 4 | et portaverunt arcam Domini et tabernaculum foederis et omnia vasa sanctuarii quae erant in tabernaculo et ferebant ea sacerdotes et Levitae |
| 8 | 5 | rex autem Salomon et omnis multitudo Israhel quae convenerat ad eum gradiebatur cum illo ante arcam et immolabant oves et boves absque aestimatione et numero |
| 8 | 6 | et intulerunt sacerdotes arcam foederis Domini in locum suum in oraculum templi in sanctum sanctorum subter alas cherubin |
| 8 | 7 | siquidem cherubin expandebant alas super locum arcae et protegebant arcam et vectes eius desuper |
| 8 | 8 | cumque eminerent vectes et apparerent summitates eorum foris sanctuarium ante oraculum non apparebant ultra extrinsecus qui et fuerunt ibi usque in praesentem diem |
| 8 | 9 | in arca autem non est aliud nisi duae tabulae lapideae quas posuerat in ea Moses in Horeb quando pepigit foedus Dominus cum filiis Israhel cum egrederentur de terra Aegypti |
| 8 | 10 | factum est autem cum exissent sacerdotes de sanctuario nebula implevit domum Domini |
| 8 | 11 | et non poterant sacerdotes stare et ministrare propter nebulam impleverat enim gloria Domini domum Domini |
| 8 | 12 | tunc ait Salomon Dominus dixit ut habitaret in nebula |
| 8 | 13 | aedificans aedificavi domum in habitaculum tuum firmissimum solium tuum in sempiternum |
| 8 | 14 | convertitque rex faciem suam et benedixit omni ecclesiae Israhel omnis enim ecclesia Israhel stabat |
| 8 | 15 | et ait benedictus Dominus Deus Israhel qui locutus est ore suo ad David patrem meum et in manibus eius perfecit dicens |
| 8 | 16 | a die qua eduxi populum meum Israhel de Aegypto non elegi civitatem de universis tribubus Israhel ut aedificaretur domus et esset nomen meum ibi sed elegi David ut esset super populum meum Israhel |
| 8 | 17 | voluitque David pater meus aedificare domum nomini Domini Dei Israhel |
| 8 | 18 | et ait Dominus ad David patrem meum quod cogitasti in corde tuo aedificare domum nomini meo bene fecisti hoc ipsum mente tractans |
| 8 | 19 | verumtamen tu non aedificabis domum sed filius tuus qui egredietur de renibus tuis ipse aedificabit domum nomini meo |
| 8 | 20 | confirmavit Dominus sermonem suum quem locutus est stetique pro David patre meo et sedi super thronum Israhel sicut locutus est Dominus et aedificavi domum nomini Domini Dei Israhel |
| 8 | 21 | et constitui ibi locum arcae in qua foedus est Domini quod percussit cum patribus nostris quando egressi sunt de terra Aegypti |
| 8 | 22 | stetit autem Salomon ante altare Domini in conspectu ecclesiae Israhel et expandit manus suas in caelum |
| 8 | 23 | et ait Domine Deus Israhel non est similis tui Deus in caelo desuper et super terra deorsum qui custodis pactum et misericordiam servis tuis qui ambulant coram te in toto corde suo |
| 8 | 24 | qui custodisti servo tuo David patri meo quae locutus es ei ore locutus es et manibus perfecisti ut et haec dies probat |
| 8 | 25 | nunc igitur Domine Deus Israhel conserva famulo tuo David patri meo quae locutus es ei dicens non auferetur de te vir coram me qui sedeat super thronum Israhel ita tamen si custodierint filii tui viam suam ut ambulent coram me sicut tu ambulasti in conspectu meo |
| 8 | 26 | et nunc Deus Israhel firmentur verba tua quae locutus es servo tuo David patri meo |
| 8 | 27 | ergone putandum est quod vere Deus habitet super terram si enim caelum et caeli caelorum te capere non possunt quanto magis domus haec quam aedificavi |
| 8 | 28 | sed respice ad orationem servi tui et ad preces eius Domine Deus meus audi hymnum et orationem quam servus tuus orat coram te hodie |
| 8 | 29 | ut sint oculi tui aperti super domum hanc nocte et die super domum de qua dixisti erit nomen meum ibi ut exaudias orationem qua orat te servus tuus in loco isto |
| 8 | 30 | ut exaudias deprecationem servi tui et populi tui Israhel quodcumque oraverint in loco isto et exaudies in loco habitaculi tui in caelo et cum exaudieris propitius eris |
| 8 | 31 | si peccaverit homo in proximum suum et habuerit aliquod iuramentum quo teneatur adstrictus et venerit propter iuramentum coram altari tuo in domum tuam |
| 8 | 32 | tu exaudies in caelo et facies et iudicabis servos tuos condemnans impium et reddens viam suam super caput eius iustificansque iustum et retribuens ei secundum iustitiam suam |
| 8 | 33 | si fugerit populus tuus Israhel inimicos suos quia peccaturus est tibi et agentes paenitentiam et confitentes nomini tuo venerint et oraverint et deprecati te fuerint in domo hac |
| 8 | 34 | exaudi in caelo et dimitte peccatum populi tui Israhel et reduces eos in terram quam dedisti patribus eorum |
| 8 | 35 | si clausum fuerit caelum et non pluerit propter peccata eorum et orantes in loco isto paenitentiam egerint nomini tuo et a peccatis suis conversi fuerint propter adflictionem suam |
| 8 | 36 | exaudi eos in caelo et dimitte peccata servorum tuorum et populi tui Israhel et ostende eis viam bonam per quam ambulent et da pluviam super terram tuam quam dedisti populo tuo in possessionem |
| 8 | 37 | fames si oborta fuerit in terra aut pestilentia aut corruptus aer aurugo lucusta rubigo et adflixerit eum et inimicus eius portas obsidens omnis plaga universa infirmitas |
| 8 | 38 | cuncta devotatio et inprecatio quae acciderit omni homini de populo tuo Israhel si quis cognoverit plagam cordis sui et expanderit manus suas in domo hac |
| 8 | 39 | tu audies in caelo in loco habitationis tuae et repropitiaberis et facies ut des unicuique secundum omnes vias suas sicut videris cor eius quia tu nosti solus cor omnium filiorum hominum |
| 8 | 40 | ut timeant te cunctis diebus quibus vivunt super faciem terrae quam dedisti patribus nostris |
| 8 | 41 | insuper et alienigena qui non est de populo tuo Israhel cum venerit de terra longinqua propter nomen tuum audietur enim nomen tuum magnum et manus tua fortis et brachium tuum |
| 8 | 42 | extentum ubique cum venerit ergo et oraverit in loco hoc |
| 8 | 43 | tu exaudies in caelo in firmamento habitaculi tui et facies omnia pro quibus invocaverit te alienigena ut discant universi populi terrarum nomen tuum timere sicut populus tuus Israhel et probent quia nomen tuum invocatum est super domum hanc quam aedificavi |
| 8 | 44 | si egressus fuerit populus tuus ad bellum contra inimicos suos per viam quocumque miseris eos orabunt te contra viam civitatis quam elegisti et contra domum quam aedificavi nomini tuo |
| 8 | 45 | et exaudies in caelo orationem eorum et preces eorum et facies iudicium eorum |
| 8 | 46 | quod si peccaverint tibi non est enim homo qui non peccet et iratus tradideris eos inimicis suis et capti ducti fuerint in terram inimicorum longe vel prope |
| 8 | 47 | et egerint paenitentiam in corde suo in loco captivitatis et conversi deprecati te fuerint in captivitate sua dicentes peccavimus inique egimus impie gessimus |
| 8 | 48 | et reversi fuerint ad te in universo corde suo et tota anima sua in terra inimicorum suorum ad quam captivi ducti sunt et oraverint te contra viam terrae suae quam dedisti patribus eorum et civitatis quam elegisti et templi quod aedificavi nomini tuo |
| 8 | 49 | exaudies in caelo in firmamento solii tui orationem eorum et preces et facies iudicium eorum |
| 8 | 50 | et propitiaberis populo tuo qui peccavit tibi et omnibus iniquitatibus eorum quibus praevaricati sunt in te et dabis misericordiam coram eis qui eos captivos habuerint ut misereantur eis |
| 8 | 51 | populus enim tuus est et hereditas tua quos eduxisti de terra Aegypti de medio fornacis ferreae |
| 8 | 52 | ut sint oculi tui aperti ad deprecationem servi tui et populi tui Israhel et exaudias eos in universis pro quibus invocaverint te |
| 8 | 53 | tu enim separasti eos tibi in hereditatem de universis populis terrae sicut locutus es per Mosen servum tuum quando eduxisti patres nostros de Aegypto Domine Deus |
| 8 | 54 | factum est autem cum conplesset Salomon orans Dominum omnem orationem et deprecationem hanc surrexit de conspectu altaris Domini utrumque enim genu in terram fixerat et manus expanderat ad caelum |
| 8 | 55 | stetit ergo et benedixit omni ecclesiae Israhel voce magna dicens |
| 8 | 56 | benedictus Dominus qui dedit requiem populo suo Israhel iuxta omnia quae locutus est non cecidit ne unus quidem sermo ex omnibus bonis quae locutus est per Mosen servum suum |
| 8 | 57 | sit Dominus Deus noster nobiscum sicut fuit cum patribus nostris non derelinquens nos neque proiciens |
| 8 | 58 | sed inclinet corda nostra ad se ut ambulemus in universis viis eius et custodiamus mandata eius et caerimonias et iudicia quaecumque mandavit patribus nostris |
| 8 | 59 | et sint sermones mei isti quibus deprecatus sum coram Domino adpropinquantes Domino Deo nostro die et nocte ut faciat iudicium servo suo et populo suo Israhel per singulos dies |
| 8 | 60 | et sciant omnes populi terrae quia Dominus ipse est Deus et non est ultra absque eo |
| 8 | 61 | sit quoque cor nostrum perfectum cum Domino Deo nostro ut ambulemus in decretis eius et custodiamus mandata eius sicut et hodie |
| 8 | 62 | igitur rex et omnis Israhel cum eo immolabant victimas coram Domino |
| 8 | 63 | mactavitque Salomon hostias pacificas quas immolavit Domino boum viginti duo milia ovium centum viginti milia et dedicaverunt templum Domini rex et filii Israhel |
| 8 | 64 | in die illa sanctificavit rex medium atrii quod erat ante domum Domini fecit quippe ibi holocaustum et sacrificium et adipem pacificorum quia altare aereum quod erat coram Domino minus erat et capere non poterat holocausta et sacrificium et adipem pacificorum |
| 8 | 65 | fecit ergo Salomon in tempore illo festivitatem celebrem et omnis Israhel cum eo multitudo magna ab introitu Emath usque ad rivum Aegypti coram Domino Deo nostro septem diebus et septem diebus id est quattuordecim diebus |
| 8 | 66 | et in die octava dimisit populos qui benedicentes regi profecti sunt in tabernacula sua laetantes et alacri corde super omnibus bonis quae fecerat Dominus David servo suo et Israhel populo suo |
| 9 | 1 | factum est autem cum perfecisset Salomon aedificium domus Domini et aedificium regis et omne quod optaverat et voluerat facere |
| 9 | 2 | apparuit Dominus ei secundo sicut apparuerat ei in Gabaon |
| 9 | 3 | dixitque Dominus ad eum exaudivi orationem tuam et deprecationem tuam qua deprecatus es coram me sanctificavi domum hanc quam aedificasti ut ponerem nomen meum ibi in sempiternum et erunt oculi mei et cor meum ibi cunctis diebus |
| 9 | 4 | tu quoque si ambulaveris coram me sicut ambulavit pater tuus in simplicitate cordis et in aequitate et feceris omnia quae praecepi tibi et legitima mea et iudicia mea servaveris |
| 9 | 5 | ponam thronum regni tui super Israhel in sempiternum sicut locutus sum David patri tuo dicens non auferetur de genere tuo vir de solio Israhel |
| 9 | 6 | si autem aversione aversi fueritis vos et filii vestri non sequentes me nec custodientes mandata mea et caerimonias quas proposui vobis sed abieritis et colueritis deos alienos et adoraveritis eos |
| 9 | 7 | auferam Israhel de superficie terrae quam dedi eis et templum quod sanctificavi nomini meo proiciam a conspectu meo eritque Israhel in proverbium et in fabulam cunctis populis |
| 9 | 8 | et domus haec erit in exemplum omnis qui transierit per eam stupebit et sibilabit et dicet quare fecit Dominus sic terrae huic et domui huic |
| 9 | 9 | et respondebunt quia dereliquerunt Dominum Deum suum qui eduxit patres eorum de terra Aegypti et secuti sunt deos alienos et adoraverunt eos et coluerunt idcirco induxit Dominus super eos omne malum hoc |
| 9 | 10 | expletis autem annis viginti postquam aedificaverat Salomon duas domos id est domum Domini et domum regis |
| 9 | 11 | Hiram rege Tyri praebente Salomoni ligna cedrina et abiegna et aurum iuxta omne quod opus habuerat tunc dedit Salomon Hiram viginti oppida in terra Galileae |
| 9 | 12 | egressusque est Hiram de Tyro ut videret oppida quae dederat ei Salomon et non placuerunt ei |
| 9 | 13 | et ait haecine sunt civitates quas dedisti mihi frater et appellavit eas terram Chabul usque in diem hanc |
| 9 | 14 | misit quoque Hiram ad regem centum viginti talenta auri |
| 9 | 15 | haec est summa expensarum quam obtulit rex Salomon ad aedificandam domum Domini et domum suam et Mello et murum Hierusalem et Eser et Mageddo et Gazer |
| 9 | 16 | Pharao rex Aegypti ascendit et cepit Gazer succenditque eam igni et Chananeum qui habitabat in civitate interfecit et dedit eam in dote filiae suae uxori Salomonis |
| 9 | 17 | aedificavit ergo Salomon Gazer et Bethoron inferiorem |
| 9 | 18 | et Baalath et Palmyram in terra solitudinis |
| 9 | 19 | et omnes vicos qui ad se pertinebant et erant absque muro munivit et civitates curruum et civitates equitum et quodcumque ei placuit ut aedificaret in Hierusalem et in Libano et in omni terra potestatis suae |
| 9 | 20 | universum populum qui remanserat de Amorreis et Hettheis et Ferezeis et Eveis et Iebuseis qui non sunt de filiis Israhel |
| 9 | 21 | horum filios qui remanserant in terra quos scilicet non potuerant filii Israhel exterminare fecit Salomon tributarios usque ad diem hanc |
| 9 | 22 | de filiis autem Israhel non constituit Salomon servire quemquam sed erant viri bellatores et ministri eius et principes et duces et praefecti curruum et equorum |
| 9 | 23 | erant autem principes super omnia opera Salomonis praepositi quingenti quinquaginta qui habebant subiectum populum et statutis operibus imperabant |
| 9 | 24 | filia autem Pharaonis ascendit de civitate David in domum suam quam aedificaverat ei tunc aedificavit Mello |
| 9 | 25 | offerebat quoque Salomon tribus vicibus per annos singulos holocausta et pacificas victimas super altare quod aedificaverat Domino et adolebat thymiama coram Domino perfectumque est templum |
| 9 | 26 | classem quoque fecit rex Salomon in Asiongaber quae est iuxta Ahilam in litore maris Rubri in terra Idumea |
| 9 | 27 | misitque Hiram in classe illa servos suos viros nauticos et gnaros maris cum servis Salomonis |
| 9 | 28 | qui cum venissent in Ophir sumptum inde aurum quadringentorum viginti talentorum detulerunt ad regem Salomonem |
| 10 | 1 | sed et regina Saba audita fama Salomonis in nomine Domini venit temptare eum in enigmatibus |
| 10 | 2 | et ingressa Hierusalem multo comitatu et divitiis camelis portantibus aromata et aurum infinitum nimis et gemmas pretiosas venit ad Salomonem et locuta est ei universa quae habebat in corde suo |
| 10 | 3 | et docuit eam Salomon omnia verba quae proposuerat non fuit sermo qui regem posset latere et non responderet ei |
| 10 | 4 | videns autem regina Saba omnem sapientiam Salomonis et domum quam aedificaverat |
| 10 | 5 | et cibos mensae eius et habitacula servorum et ordinem ministrantium vestesque eorum et pincernas et holocausta quae offerebat in domo Domini non habebat ultra spiritum |
| 10 | 6 | dixitque ad regem verus est sermo quem audivi in terra mea |
| 10 | 7 | super sermonibus tuis et super sapientia tua et non credebam narrantibus mihi donec ipsa veni et vidi oculis meis et probavi quod media pars mihi nuntiata non fuerit maior est sapientia et opera tua quam rumor quem audivi |
| 10 | 8 | beati viri tui et beati servi tui hii qui stant coram te semper et audiunt sapientiam tuam |
| 10 | 9 | sit Dominus Deus tuus benedictus cui placuisti et posuit te super thronum Israhel eo quod dilexerit Dominus Israhel in sempiternum et constituit te regem ut faceres iudicium et iustitiam |
| 10 | 10 | dedit ergo regi centum viginti talenta auri et aromata multa nimis et gemmas pretiosas non sunt adlata ultra aromata tam multa quam ea quae dedit regina Saba regi Salomoni |
| 10 | 11 | sed et classis Hiram quae portabat aurum de Ophir adtulit ex Ophir ligna thyina multa nimis et gemmas pretiosas |
| 10 | 12 | fecitque rex de lignis thyinis fulchra domus Domini et domus regiae et citharas lyrasque cantoribus non sunt adlata huiuscemodi ligna thyina neque visa usque in praesentem diem |
| 10 | 13 | rex autem Salomon dedit reginae Saba omnia quae voluit et petivit ab eo exceptis his quae ultro obtulerat ei munere regio quae reversa est et abiit in terram suam cum servis suis |
| 10 | 14 | erat autem pondus auri quod adferebatur Salomoni per annos singulos sescentorum sexaginta sex talentorum auri |
| 10 | 15 | excepto eo quod offerebant viri qui super vectigalia erant et negotiatores universique scruta vendentes et omnes reges Arabiae ducesque terrae |
| 10 | 16 | fecit quoque rex Salomon ducenta scuta de auro puro sescentos auri siclos dedit in lamminas scuti unius |
| 10 | 17 | et trecentas peltas ex auro probato trecentae minae auri unam peltam vestiebant posuitque ea rex in domo silvae Libani |
| 10 | 18 | fecit etiam rex Salomon thronum de ebore grandem et vestivit eum auro fulvo nimis |
| 10 | 19 | qui habebat sex gradus et summitas throni rotunda erat in parte posteriori et duae manus hinc atque inde tenentes sedile et duo leones stabant iuxta manus singulas |
| 10 | 20 | et duodecim leunculi stantes super sex gradus hinc atque inde non est factum tale opus in universis regnis |
| 10 | 21 | sed et omnia vasa de quibus potabat rex Salomon erant aurea et universa supellex domus saltus Libani de auro purissimo non erat argentum nec alicuius pretii putabatur in diebus Salomonis |
| 10 | 22 | quia classis regis per mare cum classe Hiram semel per tres annos ibat in Tharsis deferens inde aurum et argentum dentes elefantorum et simias et pavos |
| 10 | 23 | magnificatus est ergo rex Salomon super omnes reges terrae divitiis et sapientia |
| 10 | 24 | et universa terra desiderabat vultum Salomonis ut audiret sapientiam eius quam dederat Deus in corde eius |
| 10 | 25 | et singuli deferebant ei munera vasa argentea et aurea vestes et arma bellica aromata quoque et equos et mulos per annos singulos |
| 10 | 26 | congregavitque Salomon currus et equites et facti sunt ei mille quadringenti currus et duodecim milia equitum et disposuit eos per civitates munitas et cum rege in Hierusalem |
| 10 | 27 | fecitque ut tanta esset abundantia argenti in Hierusalem quanta lapidum et cedrorum praebuit multitudinem quasi sycomoros quae nascuntur in campestribus |
| 10 | 28 | et educebantur equi Salomoni de Aegypto et de Coa negotiatores enim regis emebant de Coa et statuto pretio perducebant |
| 10 | 29 | egrediebatur autem quadriga ex Aegypto sescentis siclis argenti et equus centum quinquaginta atque in hunc modum cuncti reges Hettheorum et Syriae equos venundabant |
| 11 | 1 | rex autem Salomon amavit mulieres alienigenas multas filiam quoque Pharaonis et Moabitidas et Ammanitidas Idumeas et Sidonias et Chettheas |
| 11 | 2 | de gentibus super quibus dixit Dominus filiis Israhel non ingrediemini ad eas neque de illis ingredientur ad vestras certissimo enim avertent corda vestra ut sequamini deos earum his itaque copulatus est Salomon ardentissimo amore |
| 11 | 3 | fueruntque ei uxores quasi reginae septingentae et concubinae trecentae et averterunt mulieres cor eius |
| 11 | 4 | cumque iam esset senex depravatum est per mulieres cor eius ut sequeretur deos alienos nec erat cor eius perfectum cum Domino Deo suo sicut cor David patris eius |
| 11 | 5 | sed colebat Salomon Astharthen deam Sidoniorum et Moloch idolum Ammanitarum |
| 11 | 6 | fecitque Salomon quod non placuerat coram Domino et non adimplevit ut sequeretur Dominum sicut pater eius |
| 11 | 7 | tunc aedificavit Salomon fanum Chamos idolo Moab in monte qui est contra Hierusalem et Moloch idolo filiorum Ammon |
| 11 | 8 | atque in hunc modum fecit universis uxoribus suis alienigenis quae adolebant tura et immolabant diis suis |
| 11 | 9 | igitur iratus est Dominus Salomoni quod aversa esset mens eius a Domino Deo Israhel qui apparuerat ei secundo |
| 11 | 10 | et praeceperat de verbo hoc ne sequeretur deos alienos et non custodivit quae mandavit ei Dominus |
| 11 | 11 | dixit itaque Dominus Salomoni quia habuisti hoc apud te et non custodisti pactum meum et praecepta mea quae mandavi tibi disrumpens scindam regnum tuum et dabo illud servo tuo |
| 11 | 12 | verumtamen in diebus tuis non faciam propter David patrem tuum de manu filii tui scindam illud |
| 11 | 13 | nec totum regnum auferam sed tribum unam dabo filio tuo propter David servum meum et Hierusalem quam elegi |
| 11 | 14 | suscitavit autem Dominus adversarium Salomoni Adad Idumeum de semine regio qui erat in Edom |
| 11 | 15 | cum enim esset David in Idumea et ascendisset Ioab princeps militiae ad sepeliendos eos qui fuerant interfecti et occidisset omne masculinum in Idumea |
| 11 | 16 | sex enim mensibus ibi moratus est Ioab et omnis Israhel donec interimerent omne masculinum in Idumea |
| 11 | 17 | fugit Adad ipse et viri idumei de servis patris eius cum eo ut ingrederetur Aegyptum erat autem Adad puer parvulus |
| 11 | 18 | cumque surrexissent de Madian venerunt in Pharan tuleruntque secum viros de Pharan et introierunt Aegyptum ad Pharaonem regem Aegypti qui dedit ei domum et cibos constituit et terram delegavit |
| 11 | 19 | et invenit Adad gratiam coram Pharao valde in tantum ut daret ei uxorem sororem uxoris suae germanam Tafnes reginae |
| 11 | 20 | genuitque ei soror Tafnes Genebath filium et nutrivit eum Tafnes in domo Pharaonis eratque Genebath habitans apud Pharaonem cum filiis eius |
| 11 | 21 | cumque audisset Adad in Aegypto dormisse David cum patribus suis et mortuum esse Ioab principem militiae dixit Pharaoni dimitte me ut vadam in terram meam |
| 11 | 22 | dixitque ei Pharao qua enim re apud me indiges ut quaeras ire ad terram tuam at ille respondit nulla sed obsecro ut dimittas me |
| 11 | 23 | suscitavit quoque ei Deus adversarium Razon filium Heliada qui fugerat Adadezer regem Soba dominum suum |
| 11 | 24 | et congregavit contra eum viros et factus est princeps latronum cum interficeret eos David abieruntque Damascum et habitaverunt ibi et constituerunt eum regem in Damasco |
| 11 | 25 | eratque adversarius Israhel cunctis diebus Salomonis et hoc est malum Adad et odium contra Israhel regnavitque in Syria |
| 11 | 26 | Hieroboam quoque filius Nabath Ephratheus de Sareda cuius mater erat nomine Sarva mulier vidua servus Salomonis levavit manum contra regem |
| 11 | 27 | et haec causa rebellionis adversus eum quia Salomon aedificavit Mello et coaequavit voraginem civitatis David patris sui |
| 11 | 28 | erat autem Hieroboam vir fortis et potens vidensque Salomon adulescentem bonae indolis et industrium constituerat eum praefectum super tributa universae domus Ioseph |
| 11 | 29 | factum est igitur in tempore illo ut Hieroboam egrederetur de Hierusalem et inveniret eum Ahias Silonites propheta in via opertus pallio novo erant autem duo tantum in agro |
| 11 | 30 | adprehendensque Ahia pallium suum novum quo opertus erat scidit in duodecim partes |
| 11 | 31 | et ait ad Hieroboam tolle tibi decem scissuras haec enim dicit Dominus Deus Israhel ecce ego scindam regnum de manu Salomonis et dabo tibi decem tribus |
| 11 | 32 | porro una tribus remanebit ei propter servum meum David et Hierusalem civitatem quam elegi ex omnibus tribubus Israhel |
| 11 | 33 | eo quod dereliquerint me et adoraverint Astharoth deam Sidoniorum et Chamos deum Moab et Melchom deum filiorum Ammon et non ambulaverint in viis meis ut facerent iustitiam coram me et praecepta mea et iudicia sicut David pater eius |
| 11 | 34 | nec auferam omne regnum de manu eius sed ducem ponam eum cunctis diebus vitae suae propter David servum meum quem elegi qui custodivit mandata mea et praecepta mea |
| 11 | 35 | auferam autem regnum de manu filii eius et dabo tibi decem tribus |
| 11 | 36 | filio autem eius dabo tribum unam ut remaneat lucerna David servo meo cunctis diebus coram me in Hierusalem civitatem quam elegi ut esset nomen meum ibi |
| 11 | 37 | te autem adsumam et regnabis super omnia quae desiderat anima tua erisque rex super Israhel |
| 11 | 38 | si igitur audieris omnia quae praecepero tibi et ambulaveris in viis meis et feceris quod rectum est coram me custodiens mandata mea et praecepta mea sicut fecit David servus meus ero tecum et aedificabo tibi domum fidelem quomodo aedificavi David et tradam tibi Israhel |
| 11 | 39 | et adfligam semen David super hoc verumtamen non cunctis diebus |
| 11 | 40 | voluit ergo Salomon interficere Hieroboam qui surrexit et aufugit in Aegyptum ad Susac regem Aegypti et fuit in Aegypto usque ad mortem Salomonis |
| 11 | 41 | reliquum autem verborum Salomonis et omnia quae fecit et sapientia eius ecce universa scripta sunt in libro verborum Salomonis |
| 11 | 42 | dies autem quos regnavit Salomon in Hierusalem super omnem Israhel quadraginta anni sunt |
| 11 | 43 | dormivitque Salomon cum patribus suis et sepultus est in civitate David patris sui regnavitque Roboam filius eius pro eo |
| 12 | 1 | venit autem Roboam in Sychem illuc enim congregatus erat omnis Israhel ad constituendum eum regem |
| 12 | 2 | at Hieroboam filius Nabath cum adhuc esset in Aegypto profugus a facie regis Salomonis audita morte eius reversus est de Aegypto |
| 12 | 3 | miseruntque et vocaverunt eum venit ergo Hieroboam et omnis multitudo Israhel et locuti sunt ad Roboam dicentes |
| 12 | 4 | pater tuus durissimum iugum inposuit nobis tu itaque nunc inminue paululum de imperio patris tui durissimo et de iugo gravissimo quod inposuit nobis et serviemus tibi |
| 12 | 5 | qui ait eis ite usque ad tertium diem et revertimini ad me cumque abisset populus |
| 12 | 6 | iniit consilium rex Roboam cum senibus qui adsistebant coram Salomone patre eius dum adviveret et ait quod mihi datis consilium ut respondeam populo |
| 12 | 7 | qui dixerunt ei si hodie oboedieris populo huic et servieris et petitioni eorum cesseris locutusque fueris ad eos verba lenia erunt tibi servi cunctis diebus |
| 12 | 8 | qui dereliquit consilium senum quod dederant ei et adhibuit adulescentes qui nutriti fuerant cum eo et adsistebant illi |
| 12 | 9 | dixitque ad eos quod mihi datis consilium ut respondeam populo huic qui dixerunt mihi levius fac iugum quod inposuit pater tuus super nos |
| 12 | 10 | et dixerunt ei iuvenes qui nutriti fuerant cum eo sic loquere populo huic qui locuti sunt ad te dicentes pater tuus adgravavit iugum nostrum tu releva nos sic loqueris ad eos minimus digitus meus grossior est dorso patris mei |
| 12 | 11 | et nunc pater meus posuit super vos iugum grave ego autem addam super iugum vestrum pater meus cecidit vos flagellis ego autem caedam scorpionibus |
| 12 | 12 | venit ergo Hieroboam et omnis populus ad Roboam die tertia sicut locutus fuerat rex dicens revertimini ad me die tertia |
| 12 | 13 | responditque rex populo dura derelicto consilio seniorum quod ei dederant |
| 12 | 14 | et locutus est eis secundum consilium iuvenum dicens pater meus adgravavit iugum vestrum ego autem addam iugo vestro pater meus cecidit vos flagellis et ego caedam scorpionibus |
| 12 | 15 | et non adquievit rex populo quoniam aversatus eum fuerat Dominus ut suscitaret verbum suum quod locutus fuerat in manu Ahiae Silonitae ad Hieroboam filium Nabath |
| 12 | 16 | videns itaque populus quod noluisset eos audire rex respondit ei dicens quae nobis pars in David vel quae hereditas in filio Isai in tabernacula tua Israhel nunc vide domum tuam David et abiit Israhel in tabernacula sua |
| 12 | 17 | super filios autem Israhel quicumque habitabant in civitatibus Iuda regnavit Roboam |
| 12 | 18 | misit igitur rex Roboam Aduram qui erat super tributum et lapidavit eum omnis Israhel et mortuus est porro rex Roboam festinus ascendit currum et fugit in Hierusalem |
| 12 | 19 | recessitque Israhel a domo David usque in praesentem diem |
| 12 | 20 | factum est autem cum audisset omnis Israhel quod reversus esset Hieroboam miserunt et vocaverunt eum congregato coetu et constituerunt regem super omnem Israhel nec secutus est quisquam domum David praeter tribum Iuda solam |
| 12 | 21 | venit autem Roboam Hierusalem et congregavit universam domum Iuda et tribum Beniamin centum octoginta milia electorum virorum et bellatorum ut pugnaret contra domum Israhel et reduceret regnum Roboam filio Salomonis |
| 12 | 22 | factus est vero sermo Domini ad Semeiam virum Dei dicens |
| 12 | 23 | loquere ad Roboam filium Salomonis regem Iuda et ad omnem domum Iuda et Beniamin et reliquos de populo dicens |
| 12 | 24 | haec dicit Dominus non ascendetis nec bellabitis contra fratres vestros filios Israhel revertatur vir in domum suam a me enim factum est verbum hoc audierunt sermonem Domini et reversi sunt de itinere sicut eis praeceperat Dominus |
| 12 | 25 | aedificavit autem Hieroboam Sychem in monte Ephraim et habitavit ibi et egressus inde aedificavit Phanuhel |
| 12 | 26 | dixitque Hieroboam in corde suo nunc revertetur regnum ad domum David |
| 12 | 27 | si ascenderit populus iste ut faciat sacrificia in domo Domini in Hierusalem et convertetur cor populi huius ad dominum suum Roboam regem Iuda interficientque me et revertentur ad eum |
| 12 | 28 | et excogitato consilio fecit duos vitulos aureos et dixit eis nolite ultra ascendere Hierusalem ecce dii tui Israhel qui eduxerunt te de terra Aegypti |
| 12 | 29 | posuitque unum in Bethel et alterum in Dan |
| 12 | 30 | et factum est verbum hoc in peccatum ibat enim populus ad adorandum vitulum usque in Dan |
| 12 | 31 | et fecit fana in excelsis et sacerdotes de extremis populi qui non erant de filiis Levi |
| 12 | 32 | constituitque diem sollemnem in mense octavo quintadecima die mensis in similitudinem sollemnitatis quae celebratur in Iuda et ascendens altare similiter fecit in Bethel ut immolaret vitulis quos fabricatus erat constituitque in Bethel sacerdotes excelsorum quae fecerat |
| 12 | 33 | et ascendit super altare quod extruxerat in Bethel quintadecima die mensis octavi quem finxerat de corde suo et fecit sollemnitatem filiis Israhel et ascendit super altare ut adoleret incensum |
| 13 | 1 | et ecce vir Dei venit de Iuda in sermone Domini in Bethel Hieroboam stante super altare et tus iaciente |
| 13 | 2 | et exclamavit contra altare in sermone Domini et ait altare altare haec dicit Dominus ecce filius nascetur domui David Iosias nomine et immolabit super te sacerdotes excelsorum qui nunc in te tura succendunt et ossa hominum incendet super te |
| 13 | 3 | deditque in die illa signum dicens hoc erit signum quod locutus est Dominus ecce altare scinditur et effunditur cinis qui in eo est |
| 13 | 4 | cumque audisset rex sermonem hominis Dei quem inclamaverat contra altare in Bethel extendit manum suam de altari dicens adprehendite eum et exaruit manus eius quam extenderat contra eum nec valuit retrahere eam ad se |
| 13 | 5 | altare quoque scissum est et effusus cinis de altari iuxta signum quod praedixerat vir Dei in sermone Domini |
| 13 | 6 | et ait rex ad virum Dei deprecare faciem Domini Dei tui et ora pro me ut restituatur manus mea mihi oravit vir Dei faciem Domini et reversa est manus regis ad eum et facta est sicut prius fuerat |
| 13 | 7 | locutus est autem rex ad virum Dei veni mecum domum ut prandeas et dabo tibi munera |
| 13 | 8 | responditque vir Dei ad regem si dederis mihi mediam partem domus tuae non veniam tecum nec comedam panem neque bibam aquam in loco isto |
| 13 | 9 | sic enim mandatum est mihi in sermone Domini praecipientis non comedes panem neque bibes aquam nec reverteris per viam qua venisti |
| 13 | 10 | abiit ergo per aliam viam et non est reversus per iter quo venerat in Bethel |
| 13 | 11 | prophetes autem quidam senex habitabat in Bethel ad quem venit filius suus et narravit ei omnia opera quae fecerat vir Dei illa die in Bethel et verba quae locutus fuerat ad regem et narraverunt patri suo |
| 13 | 12 | et dixit eis pater eorum per quam viam abiit ostenderunt ei filii sui viam per quam abierat vir Dei qui venerat de Iuda |
| 13 | 13 | et ait filiis suis sternite mihi asinum qui cum stravissent ascendit |
| 13 | 14 | et abiit post virum Dei et invenit eum sedentem subtus terebinthum et ait illi tune es vir Dei qui venisti de Iuda respondit ille ego sum |
| 13 | 15 | dixit ad eum veni mecum domum ut comedas panem |
| 13 | 16 | qui ait non possum reverti neque venire tecum nec comedam panem nec bibam aquam in loco isto |
| 13 | 17 | quia locutus est Dominus ad me in sermone Domini dicens non comedes panem et non bibes ibi aquam nec reverteris per viam qua ieris |
| 13 | 18 | qui ait illi et ego propheta sum similis tui et angelus locutus est mihi in sermone Domini dicens reduc eum tecum in domum tuam et comedat panem et bibat aquam fefellit eum |
| 13 | 19 | et reduxit secum comedit ergo panem in domo eius et bibit aquam |
| 13 | 20 | cumque sederent ad mensam factus est sermo Domini ad prophetam qui reduxerat eum |
| 13 | 21 | et exclamavit ad virum Dei qui venerat de Iuda dicens haec dicit Dominus quia inoboediens fuisti ori Domini et non custodisti mandatum quod praecepit tibi Dominus Deus tuus |
| 13 | 22 | et reversus es et comedisti panem et bibisti aquam in loco in quo praecepit tibi ne comederes panem neque biberes aquam non inferetur cadaver tuum in sepulchrum patrum tuorum |
| 13 | 23 | cumque comedisset et bibisset stravit asinum prophetae quem reduxerat |
| 13 | 24 | qui cum abisset invenit eum leo in via et occidit et erat cadaver eius proiectum in itinere asinus autem stabat iuxta illum et leo stabat iuxta cadaver |
| 13 | 25 | et ecce viri transeuntes viderunt cadaver proiectum in via et leonem stantem iuxta cadaver et venerunt et divulgaverunt in civitate in qua prophetes senex ille habitabat |
| 13 | 26 | quod cum audisset propheta ille qui reduxerat eum de via ait vir Dei est qui inoboediens fuit ori Domini et tradidit eum Dominus leoni et confregit eum et occidit iuxta verbum Domini quod locutus est ei |
| 13 | 27 | dixitque ad filios suos sternite mihi asinum qui cum stravissent |
| 13 | 28 | et ille abisset invenit cadaver eius proiectum in via et asinum et leonem stantes iuxta cadaver non comedit leo de cadavere nec laesit asinum |
| 13 | 29 | tulit ergo prophetes cadaver viri Dei et posuit illud super asinum et reversus intulit in civitatem prophetae senis ut plangerent eum |
| 13 | 30 | et posuit cadaver eius in sepulchro suo et planxerunt eum heu frater |
| 13 | 31 | cumque planxissent eum dixit ad filios suos cum mortuus fuero sepelite me in sepulchro in quo vir Dei sepultus est iuxta ossa eius ponite ossa mea |
| 13 | 32 | profecto enim veniet sermo quem praedixit in sermone Domini contra altare quod est in Bethel et contra omnia fana excelsorum quae sunt in urbibus Samariae |
| 13 | 33 | post verba haec non est reversus Hieroboam de via sua pessima sed e contrario fecit de novissimis populi sacerdotes excelsorum quicumque volebat implebat manum suam et fiebat sacerdos excelsorum |
| 13 | 34 | et propter hanc causam peccavit domus Hieroboam et eversa est et deleta de superficie terrae |
| 14 | 1 | in tempore illo aegrotavit Abia filius Hieroboam |
| 14 | 2 | dixitque Hieroboam uxori suae surge et commuta habitum ne cognoscaris quod sis uxor Hieroboam et vade in Silo ubi est Ahia propheta qui locutus est mihi quod regnaturus essem super populum hunc |
| 14 | 3 | tolle quoque in manu tua decem panes et crustula et vas mellis et vade ad illum ipse indicabit tibi quid eventurum sit huic puero |
| 14 | 4 | fecit ut dixerat uxor Hieroboam et consurgens abiit in Silo et venit in domum Ahia at ille non poterat videre quia caligaverant oculi eius prae senectute |
| 14 | 5 | dixit autem Dominus ad Ahiam ecce uxor Hieroboam ingreditur ut consulat te super filio suo qui aegrotat haec et haec loqueris ei cum ergo illa intraret et dissimularet se esse quae erat |
| 14 | 6 | audivit Ahias sonitum pedum eius introeuntis per ostium et ait ingredere uxor Hieroboam quare aliam esse te simulas ego autem missus sum ad te durus nuntius |
| 14 | 7 | vade et dic Hieroboam haec dicit Dominus Deus Israhel quia exaltavi te de medio populi et dedi te ducem super populum meum Israhel |
| 14 | 8 | et scidi regnum domus David et dedi illud tibi et non fuisti sicut servus meus David qui custodivit mandata mea et secutus est me in toto corde suo faciens quod placitum esset in conspectu meo |
| 14 | 9 | sed operatus es male super omnes qui fuerunt ante te et fecisti tibi deos alienos et conflatiles ut me ad iracundiam provocares me autem proiecisti post corpus tuum |
| 14 | 10 | idcirco ecce ego inducam mala super domum Hieroboam et percutiam de Hieroboam mingentem ad parietem et clausum et novissimum in Israhel et mundabo reliquias domus Hieroboam sicut mundari solet fimus usque ad purum |
| 14 | 11 | qui mortui fuerint de Hieroboam in civitate comedent eos canes qui autem mortui fuerint in agro vorabunt eos aves caeli quia Dominus locutus est |
| 14 | 12 | tu igitur surge et vade in domum tuam et in ipso introitu pedum tuorum in urbem morietur puer |
| 14 | 13 | et planget eum omnis Israhel et sepeliet iste enim solus infertur de Hieroboam in sepulchrum quia inventus est super eo sermo bonus ad Dominum Deum Israhel in domo Hieroboam |
| 14 | 14 | constituet autem sibi Dominus regem super Israhel qui percutiat domum Hieroboam in hac die et in hoc tempore |
| 14 | 15 | et percutiet Dominus Israhel sicut moveri solet harundo in aqua et evellet Israhel de terra bona hac quam dedit patribus eorum et ventilabit eos trans Flumen quia fecerunt sibi lucos ut inritarent Dominum |
| 14 | 16 | et tradet Dominus Israhel propter peccata Hieroboam qui peccavit et peccare fecit Israhel |
| 14 | 17 | surrexit itaque uxor Hieroboam et abiit et venit in Thersa cumque illa ingrederetur limen domus puer mortuus est |
| 14 | 18 | et sepelierunt eum et planxit illum omnis Israhel iuxta sermonem Domini quem locutus est in manu servi sui Ahiae prophetae |
| 14 | 19 | reliqua autem verborum Hieroboam quomodo pugnaverit et quomodo regnaverit ecce scripta sunt in libro verborum dierum regum Israhel |
| 14 | 20 | dies autem quibus regnavit Hieroboam viginti duo anni sunt et dormivit cum patribus suis regnavitque Nadab filius eius pro eo |
| 14 | 21 | porro Roboam filius Salomonis regnavit in Iuda quadraginta et unius anni erat Roboam cum regnare coepisset et decem et septem annis regnavit in Hierusalem civitatem quam elegit Dominus ut poneret nomen suum ibi ex omnibus tribubus Israhel nomen autem matris eius Naama Ammanites |
| 14 | 22 | et fecit Iudas malum coram Domino et inritaverunt eum super omnibus quae fecerant patres eorum in peccatis suis quae peccaverant |
| 14 | 23 | aedificaverunt enim et ipsi sibi aras et statuas et lucos super omnem collem excelsum et subter omnem arborem frondosam |
| 14 | 24 | sed et effeminati fuerunt in terra feceruntque omnes abominationes gentium quas adtrivit Dominus ante faciem filiorum Israhel |
| 14 | 25 | in quinto autem anno regni Roboam ascendit Sesac rex Aegypti in Hierusalem |
| 14 | 26 | et tulit thesauros domus Domini et thesauros regios et universa diripuit scuta quoque aurea quae fecerat Salomon |
| 14 | 27 | pro quibus fecit rex Roboam scuta aerea et tradidit ea in manu ducum scutariorum et eorum qui excubabant ante ostium domus regis |
| 14 | 28 | cumque ingrederetur rex in domum Domini portabant ea qui praeeundi habebant officium et postea reportabant ad armamentarium scutariorum |
| 14 | 29 | reliqua autem sermonum Roboam et omnium quae fecit ecce scripta sunt in libro verborum dierum regum Iuda |
| 14 | 30 | fuitque bellum inter Roboam et Hieroboam cunctis diebus |
| 14 | 31 | dormivit itaque Roboam cum patribus suis et sepultus est cum eis in civitate David nomen autem matris eius Naama Ammanites et regnavit Abiam filius eius pro eo |
| 15 | 1 | igitur in octavodecimo anno regni Hieroboam filii Nabath regnavit Abiam super Iudam |
| 15 | 2 | tribus annis regnavit in Hierusalem nomen matris eius Maacha filia Absalom |
| 15 | 3 | ambulavitque in omnibus peccatis patris sui quae fecerat ante eum nec erat cor eius perfectum cum Domino Deo suo sicut cor David patris eius |
| 15 | 4 | sed propter David dedit ei Dominus Deus suus lucernam in Hierusalem ut suscitaret filium eius post eum et staret Hierusalem |
| 15 | 5 | eo quod fecisset David rectum in oculis Domini et non declinasset ab omnibus quae praeceperat ei cunctis diebus vitae suae excepto sermone Uriae Hetthei |
| 15 | 6 | attamen bellum fuit inter Roboam et inter Hieroboam omni tempore vitae eius |
| 15 | 7 | reliqua autem sermonum Abiam et omnia quae fecit nonne haec scripta sunt in libro verborum dierum regum Iuda fuitque proelium inter Abiam et inter Hieroboam |
| 15 | 8 | et dormivit Abiam cum patribus suis et sepelierunt eum in civitate David regnavitque Asa filius eius pro eo |
| 15 | 9 | in anno ergo vicesimo Hieroboam regis Israhel regnavit Asa rex Iuda |
| 15 | 10 | et quadraginta uno anno regnavit in Hierusalem nomen matris eius Maacha filia Absalom |
| 15 | 11 | et fecit Asa rectum ante conspectum Domini sicut David pater eius |
| 15 | 12 | et abstulit effeminatos de terra purgavitque universas sordes idolorum quae fecerant patres eius |
| 15 | 13 | insuper et Maacham matrem suam amovit ne esset princeps in sacris Priapi et in luco eius quem consecraverat subvertitque specum eius et confregit simulacrum turpissimum et conbusit in torrente Cedron |
| 15 | 14 | excelsa autem non abstulit verumtamen cor Asa perfectum erat cum Deo cunctis diebus suis |
| 15 | 15 | et intulit ea quae sanctificaverat pater suus et voverat in domum Domini argentum et aurum et vasa |
| 15 | 16 | bellum autem erat inter Asa et Baasa regem Israhel cunctis diebus eorum |
| 15 | 17 | ascendit quoque Baasa rex Israhel in Iudam et aedificavit Rama ut non possit quispiam egredi vel ingredi de parte Asa regis Iudae |
| 15 | 18 | tollens itaque Asa omne argentum et aurum quod remanserat in thesauris domus Domini et in thesauris domus regiae dedit illud in manu servorum suorum et misit ad Benadad filium Tabremmon filii Ezion regem Syriae qui habitabat in Damasco dicens |
| 15 | 19 | foedus est inter me et te et inter patrem meum et patrem tuum ideo misi tibi munera argentum et aurum et peto ut venias et irritum facias foedus quod habes cum Baasa rege Israhel et recedat a me |
| 15 | 20 | adquiescens Benadad regi Asa misit principes exercitus sui in civitates Israhel et percusserunt Ahion et Dan et Abel domum Maacha et universam Cenneroth omnem scilicet terram Nepthalim |
| 15 | 21 | quod cum audisset Baasa intermisit aedificare Rama et reversus est in Thersa |
| 15 | 22 | rex autem Asa nuntium misit in omnem Iudam nemo sit excusatus et tulerunt lapides Rama et ligna eius quibus aedificaverat Baasa et extruxit de eis rex Asa Gaba Beniamin et Maspha |
| 15 | 23 | reliqua autem omnium sermonum Asa et universae fortitudines eius et cuncta quae fecit et civitates quas extruxit nonne haec scripta sunt in libro verborum dierum regum Iuda verumtamen in tempore senectutis suae doluit pedes |
| 15 | 24 | et dormivit cum patribus suis et sepultus est cum eis in civitate David patris sui regnavitque Iosaphat filius eius pro eo |
| 15 | 25 | Nadab vero filius Hieroboam regnavit super Israhel anno secundo Asa regis Iuda regnavitque super Israhel duobus annis |
| 15 | 26 | et fecit quod malum est in conspectu Domini et ambulavit in viis patris sui et in peccatis eius quibus peccare fecit Israhel |
| 15 | 27 | insidiatus est autem ei Baasa filius Ahia de domo Isachar et percussit eum in Gebbethon quae est urbs Philisthinorum siquidem Nadab et omnis Israhel obsidebant Gebbethon |
| 15 | 28 | interfecit igitur illum Baasa in anno tertio Asa regis Iuda et regnavit pro eo |
| 15 | 29 | cumque regnasset percussit omnem domum Hieroboam non dimisit ne unam quidem animam de semine eius donec deleret eum iuxta verbum Domini quod locutus fuerat in manu servi sui Ahiae Silonitis |
| 15 | 30 | propter peccata Hieroboam quae peccaverat et quibus peccare fecerat Israhel et propter delictum quo inritaverat Dominum Deum Israhel |
| 15 | 31 | reliqua autem sermonum Nadab et omnia quae operatus est nonne haec scripta sunt in libro verborum dierum regum Israhel |
| 15 | 32 | fuitque bellum inter Asa et Baasa regem Israhel cunctis diebus eorum |
| 15 | 33 | anno tertio Asa regis Iuda regnavit Baasa filius Ahia super omnem Israhel in Thersa viginti quattuor annis |
| 15 | 34 | et fecit malum coram Domino ambulavitque in via Hieroboam et in peccatis eius quibus peccare fecit Israhel |
| 16 | 1 | factus est autem sermo Domini ad Hieu filium Anani contra Baasa dicens |
| 16 | 2 | pro eo quod exaltavi te de pulvere et posui ducem super populum meum Israhel tu autem ambulasti in via Hieroboam et peccare fecisti populum meum Israhel ut me inritares in peccatis eorum |
| 16 | 3 | ecce ego demetam posteriora Baasa et posteriora domus eius et faciam domum tuam sicut domum Hieroboam filii Nabath |
| 16 | 4 | qui mortuus fuerit de Baasa in civitate comedent eum canes et qui mortuus fuerit ex eo in regione comedent eum volucres caeli |
| 16 | 5 | reliqua autem sermonum Baasa et quaecumque fecit et proelia eius nonne haec scripta sunt in libro verborum dierum regum Israhel |
| 16 | 6 | dormivit ergo Baasa cum patribus suis sepultusque est in Thersa et regnavit Hela filius eius pro eo |
| 16 | 7 | cum autem in manu Hieu filii Anani prophetae verbum Domini factum esset contra Baasa et contra domum eius et contra omne malum quod fecerat coram Domino ad inritandum eum in operibus manuum suarum ut fieret sicut domus Hieroboam ob hanc causam occidit eum |
| 16 | 8 | anno vicesimo sexto Asa regis Iuda regnavit Hela filius Baasa super Israhel in Thersa duobus annis |
| 16 | 9 | et rebellavit contra eum servus suus Zamri dux mediae partis equitum erat autem Hela in Thersa bibens et temulentus in domo Arsa praefecti Thersa |
| 16 | 10 | inruens ergo Zamri percussit et occidit eum anno vicesimo septimo Asa regis Iuda et regnavit pro eo |
| 16 | 11 | cumque regnasset et sedisset super solium eius percussit omnem domum Baasa et non dereliquit ex eo mingentem ad parietem et propinquos et amicos eius |
| 16 | 12 | delevitque Zamri omnem domum Baasa iuxta verbum Domini quod locutus fuerat ad Baasa in manu Hieu prophetae |
| 16 | 13 | propter universa peccata Baasa et peccata Hela filii eius qui peccaverunt et peccare fecerunt Israhel provocantes Dominum Deum Israhel in vanitatibus suis |
| 16 | 14 | reliqua autem sermonum Hela et omnia quae fecit nonne haec scripta sunt in libro verborum dierum regum Israhel |
| 16 | 15 | anno vicesimo et septimo Asa regis Iuda regnavit Zamri septem diebus in Thersa porro exercitus obsidebat Gebbethon urbem Philisthinorum |
| 16 | 16 | cumque audisset rebellasse Zamri et occidisse regem fecit sibi regem omnis Israhel Amri qui erat princeps militiae super Israhel in die illa in castris |
| 16 | 17 | ascendit ergo Amri et omnis Israhel cum eo de Gebbethon et obsidebant Thersa |
| 16 | 18 | videns autem Zamri quod expugnanda esset civitas ingressus est palatium et succendit secum domum regiam et mortuus est |
| 16 | 19 | in peccatis suis quae peccaverat faciens malum coram Domino et ambulans in via Hieroboam et in peccato eius quo fecit peccare Israhel |
| 16 | 20 | reliqua autem sermonum Zamri et insidiarum eius et tyrannidis nonne haec scripta sunt in libro verborum dierum regum Israhel |
| 16 | 21 | tunc divisus est populus Israhel in duas partes media pars populi sequebatur Thebni filium Gineth ut constitueret eum regem et media pars Amri |
| 16 | 22 | praevaluit autem populus qui erat cum Amri populo qui sequebatur Thebni filium Gineth mortuusque est Thebni et regnavit Amri |
| 16 | 23 | anno tricesimo primo Asa regis Iuda regnavit Amri super Israhel duodecim annis in Thersa regnavit sex annis |
| 16 | 24 | emitque montem Samariae a Somer duobus talentis argenti et aedificavit eam et vocavit nomen civitatis quam extruxerat nomine Somer domini montis Samariae |
| 16 | 25 | fecit autem Amri malum in conspectu Domini et operatus est nequiter super omnes qui fuerant ante eum |
| 16 | 26 | ambulavitque in omni via Hieroboam filii Nabath et in peccatis eius quibus peccare fecerat Israhel ut inritaret Dominum Deum Israhel in vanitatibus suis |
| 16 | 27 | reliqua autem sermonum Amri et proelia eius quae gessit nonne haec scripta sunt in libro verborum dierum regum Israhel |
| 16 | 28 | et dormivit Amri cum patribus suis et sepultus est in Samaria regnavitque Ahab filius eius pro eo |
| 16 | 29 | Ahab vero filius Amri regnavit super Israhel anno tricesimo octavo Asa regis Iuda et regnavit Ahab filius Amri super Israhel in Samaria viginti et duobus annis |
| 16 | 30 | et fecit Ahab filius Amri malum in conspectu Domini super omnes qui fuerunt ante eum |
| 16 | 31 | nec suffecit ei ut ambularet in peccatis Hieroboam filii Nabath insuper duxit uxorem Hiezabel filiam Ethbaal regis Sidoniorum et abiit et servivit Baal et adoravit eum |
| 16 | 32 | et posuit aram Baal in templo Baal quod aedificaverat in Samaria |
| 16 | 33 | et plantavit lucum et addidit Ahab in opere suo inritans Dominum Deum Israhel super omnes reges Israhel qui fuerant ante eum |
| 16 | 34 | in diebus eius aedificavit Ahiel de Bethel Hiericho in Abiram primitivo suo fundavit eam et in Segub novissimo suo posuit portas eius iuxta verbum Domini quod locutus fuerat in manu Iosue filii Nun |
| 17 | 1 | et dixit Helias Thesbites de habitatoribus Galaad ad Ahab vivit Dominus Deus Israhel in cuius conspectu sto si erit annis his ros et pluvia nisi iuxta oris mei verba |
| 17 | 2 | et factum est verbum Domini ad eum dicens |
| 17 | 3 | recede hinc et vade contra orientem et abscondere in torrente Charith qui est contra Iordanem |
| 17 | 4 | et ibi de torrente bibes corvisque praecepi ut pascant te ibi |
| 17 | 5 | abiit ergo et fecit iuxta verbum Domini cumque abisset sedit in torrente Charith qui est contra Iordanem |
| 17 | 6 | corvi quoque deferebant panem et carnes mane similiter panem et carnes vesperi et bibebat de torrente |
| 17 | 7 | post dies autem siccatus est torrens non enim pluerat super terram |
| 17 | 8 | factus est igitur sermo Domini ad eum dicens |
| 17 | 9 | surge et vade in Sareptha Sidoniorum et manebis ibi praecepi enim ibi mulieri viduae ut pascat te |
| 17 | 10 | surrexit et abiit Sareptham cumque venisset ad portam civitatis apparuit ei mulier vidua colligens ligna et vocavit eam dixitque da mihi paululum aquae in vase ut bibam |
| 17 | 11 | cumque illa pergeret ut adferret clamavit post tergum eius dicens adfer mihi obsecro et buccellam panis in manu tua |
| 17 | 12 | quae respondit vivit Dominus Deus tuus quia non habeo panem nisi quantum pugillus capere potest farinae in hydria et paululum olei in lecytho en colligo duo ligna ut ingrediar et faciam illud mihi et filio meo ut comedamus et moriamur |
| 17 | 13 | ad quam Helias ait noli timere sed vade et fac sicut dixisti verumtamen mihi primum fac de ipsa farinula subcinericium panem parvulum et adfer ad me tibi autem et filio tuo facies postea |
| 17 | 14 | haec autem dicit Dominus Deus Israhel hydria farinae non deficiet nec lecythus olei minuetur usque ad diem in qua daturus est Dominus pluviam super faciem terrae |
| 17 | 15 | quae abiit et fecit iuxta verbum Heliae et comedit ipse et illa et domus eius et ex illa die |
| 17 | 16 | hydria farinae non defecit et lecythus olei non est inminutus iuxta verbum Domini quod locutus fuerat in manu Heliae |
| 17 | 17 | factum est autem post verba haec aegrotavit filius mulieris matris familiae et erat languor fortis nimis ita ut non remaneret in eo halitus |
| 17 | 18 | dixit ergo ad Heliam quid mihi et tibi vir Dei ingressus es ad me ut rememorarentur iniquitates meae et interficeres filium meum |
| 17 | 19 | et ait ad eam da mihi filium tuum tulitque eum de sinu illius et portavit in cenaculum ubi ipse manebat et posuit super lectulum suum |
| 17 | 20 | et clamavit ad Dominum et dixit Domine Deus meus etiamne viduam apud quam ego utcumque sustentor adflixisti ut interficeres filium eius |
| 17 | 21 | et expandit se atque mensus est super puerum tribus vicibus clamavitque ad Dominum et ait Domine Deus meus revertatur oro anima pueri huius in viscera eius |
| 17 | 22 | exaudivit Dominus vocem Heliae et reversa est anima pueri intra eum et revixit |
| 17 | 23 | tulitque Helias puerum et deposuit eum de cenaculo in inferiorem domum et tradidit matri suae et ait illi en vivit filius tuus |
| 17 | 24 | dixitque mulier ad Heliam nunc in isto cognovi quoniam vir Dei es tu et verbum Domini in ore tuo verum est |
| 18 | 1 | post dies multos verbum Domini factum est ad Heliam in anno tertio dicens vade et ostende te Ahab ut dem pluviam super faciem terrae |
| 18 | 2 | ivit ergo Helias ut ostenderet se Ahab erat autem fames vehemens in Samaria |
| 18 | 3 | vocavitque Ahab Abdiam dispensatorem domus suae Abdias autem timebat Dominum valde |
| 18 | 4 | nam cum interficeret Hiezabel prophetas Domini tulit ille centum prophetas et abscondit eos quinquagenos in speluncis et pavit eos pane et aqua |
| 18 | 5 | dixit ergo Ahab ad Abdiam vade in terram ad universos fontes aquarum et in cunctas valles si forte invenire possimus herbam et salvare equos et mulos et non penitus iumenta intereant |
| 18 | 6 | diviseruntque sibi regiones ut circuirent eas Ahab ibat per viam unam et Abdias per viam alteram seorsum |
| 18 | 7 | cumque esset Abdias in via Helias occurrit ei qui cum cognovisset eum cecidit super faciem suam et ait num tu es domine mi Helias |
| 18 | 8 | cui ille respondit ego vade dic domino tuo adest Helias |
| 18 | 9 | et ille quid peccavi inquit quoniam trades me servum tuum in manu Ahab ut interficiat me |
| 18 | 10 | vivit Dominus Deus tuus non est gens aut regnum quo non miserit dominus meus te requirens et respondentibus cunctis non est hic adiuravit regna singula et gentes eo quod minime repperireris |
| 18 | 11 | et nunc dicis mihi vade et dic domino tuo adest Helias |
| 18 | 12 | cumque recessero a te spiritus Domini asportabit te in locum quem ego ignoro ingressus nuntiabo Ahab et non inveniet te et interficiet me servus autem tuus timet Dominum ab infantia sua |
| 18 | 13 | numquid non indicatum est tibi domino meo quid fecerim cum interficeret Hiezabel prophetas Domini quod absconderim de prophetis Domini centum viros quinquagenos et quinquagenos in speluncis et paverim eos pane et aqua |
| 18 | 14 | et nunc tu dicis vade et dic domino tuo adest Helias ut interficiat me |
| 18 | 15 | dixit Helias vivit Dominus exercituum ante cuius vultum sto quia hodie apparebo ei |
| 18 | 16 | abiit ergo Abdias in occursum Ahab et indicavit ei venitque Ahab in occursum Heliae |
| 18 | 17 | et cum vidisset eum ait tune es ille qui conturbas Israhel |
| 18 | 18 | et ille ait non turbavi Israhel sed tu et domus patris tui qui dereliquistis mandata Domini et secuti estis Baalim |
| 18 | 19 | verumtamen nunc mitte et congrega ad me universum Israhel in monte Carmeli et prophetas Baal quadringentos quinquaginta prophetasque lucorum quadringentos qui comedunt de mensa Hiezabel |
| 18 | 20 | misit Ahab ad omnes filios Israhel et congregavit prophetas in monte Carmeli |
| 18 | 21 | accedens autem Helias ad omnem populum ait usquequo claudicatis in duas partes si Dominus est Deus sequimini eum si autem Baal sequimini illum et non respondit ei populus verbum |
| 18 | 22 | et ait rursum Helias ad populum ego remansi propheta Domini solus prophetae autem Baal quadringenti et quinquaginta viri sunt |
| 18 | 23 | dentur nobis duo boves et illi eligant bovem unum et in frusta caedentes ponant super ligna ignem autem non subponant et ego faciam bovem alterum et inponam super ligna ignemque non subponam |
| 18 | 24 | invocate nomina deorum vestrorum et ego invocabo nomen Domini et deus qui exaudierit per ignem ipse sit Deus respondens omnis populus ait optima propositio |
| 18 | 25 | dixit ergo Helias prophetis Baal eligite vobis bovem unum et facite primi quia vos plures estis et invocate nomina deorum vestrorum ignemque non subponatis |
| 18 | 26 | qui cum tulissent bovem quem dederat eis fecerunt et invocabant nomen Baal de mane usque ad meridiem dicentes Baal exaudi nos et non erat vox nec qui responderet transiliebantque altare quod fecerant |
| 18 | 27 | cumque esset iam meridies inludebat eis Helias dicens clamate voce maiore deus enim est et forsitan loquitur aut in diversorio est aut in itinere aut certe dormit ut excitetur |
| 18 | 28 | clamabant ergo voce magna et incidebant se iuxta ritum suum cultris et lanceolis donec perfunderentur sanguine |
| 18 | 29 | postquam autem transiit meridies et illis prophetantibus venerat tempus quo sacrificium offerri solet nec audiebatur vox neque aliquis respondebat nec adtendebat orantes |
| 18 | 30 | dixit Helias omni populo venite ad me et accedente ad se populo curavit altare Domini quod destructum fuerat |
| 18 | 31 | et tulit duodecim lapides iuxta numerum tribuum filiorum Iacob ad quem factus est sermo Domini dicens Israhel erit nomen tuum |
| 18 | 32 | et aedificavit lapidibus altare in nomine Domini fecitque aquaeductum quasi per duas aratiunculas in circuitu altaris |
| 18 | 33 | et conposuit ligna divisitque per membra bovem et posuit super ligna |
| 18 | 34 | et ait implete quattuor hydrias aqua et fundite super holocaustum et super ligna rursumque dixit etiam secundo hoc facite qui cum fecissent et secundo ait etiam tertio id ipsum facite feceruntque et tertio |
| 18 | 35 | et currebant aquae circa altare et fossa aquaeductus repleta est |
| 18 | 36 | cumque iam tempus esset ut offerretur holocaustum accedens Helias propheta ait Domine Deus Abraham Isaac et Israhel hodie ostende quia tu es Deus Israhel et ego servus tuus et iuxta praeceptum tuum feci omnia verba haec |
| 18 | 37 | exaudi me Domine exaudi me ut discat populus iste quia tu es Dominus Deus et tu convertisti cor eorum iterum |
| 18 | 38 | cecidit autem ignis Domini et voravit holocaustum et ligna et lapides pulverem quoque et aquam quae erat in aquaeductu lambens |
| 18 | 39 | quod cum vidisset omnis populus cecidit in faciem suam et ait Dominus ipse est Deus Dominus ipse est Deus |
| 18 | 40 | dixitque Helias ad eos adprehendite prophetas Baal et ne unus quidem fugiat ex eis quos cum conprehendissent duxit eos Helias ad torrentem Cison et interfecit eos ibi |
| 18 | 41 | et ait Helias ad Ahab ascende comede et bibe quia sonus multae pluviae est |
| 18 | 42 | ascendit Ahab ut comederet et biberet Helias autem ascendit in vertice Carmeli et pronus in terram posuit faciem inter genua sua |
| 18 | 43 | et dixit ad puerum suum ascende et prospice contra mare qui cum ascendisset et contemplatus esset ait non est quicquam et rursum ait illi revertere septem vicibus |
| 18 | 44 | in septima autem vice ecce nubicula parva quasi vestigium hominis ascendebat de mari qui ait ascende et dic Ahab iunge et descende ne occupet te pluvia |
| 18 | 45 | cumque se verterent huc atque illuc ecce caeli contenebrati sunt et nubes et ventus et facta est pluvia grandis ascendens itaque Ahab abiit in Hiezrahel |
| 18 | 46 | et manus Domini facta est super Heliam accinctisque lumbis currebat ante Ahab donec veniret in Hiezrahel |
| 19 | 1 | nuntiavit autem Ahab Hiezabel omnia quae fecerat Helias et quomodo occidisset universos prophetas gladio |
| 19 | 2 | misitque Hiezabel nuntium ad Heliam dicens haec mihi faciant dii et haec addant nisi hac hora cras posuero animam tuam sicut animam unius ex illis |
| 19 | 3 | timuit ergo Helias et surgens abiit quocumque eum ferebat voluntas venitque in Bersabee Iuda et dimisit ibi puerum suum |
| 19 | 4 | et perrexit in desertum via unius diei cumque venisset et sederet subter unam iuniperum petivit animae suae ut moreretur et ait sufficit mihi Domine tolle animam meam neque enim melior sum quam patres mei |
| 19 | 5 | proiecitque se et obdormivit in umbra iuniperi et ecce angelus tetigit eum et dixit illi surge comede |
| 19 | 6 | respexit et ecce ad caput suum subcinericius panis et vas aquae comedit ergo et bibit et rursum obdormivit |
| 19 | 7 | reversusque est angelus Domini secundo et tetigit eum dixitque illi surge comede grandis enim tibi restat via |
| 19 | 8 | qui cum surrexisset comedit et bibit et ambulavit in fortitudine cibi illius quadraginta diebus et quadraginta noctibus usque ad montem Dei Horeb |
| 19 | 9 | cumque venisset illuc mansit in spelunca et ecce sermo Domini ad eum dixitque illi quid hic agis Helia |
| 19 | 10 | at ille respondit zelo zelatus sum pro Domino Deo exercituum quia dereliquerunt pactum Domini filii Israhel altaria tua destruxerunt et prophetas tuos occiderunt gladio et derelictus sum ego solus et quaerunt animam meam ut auferant eam |
| 19 | 11 | et ait ei egredere et sta in monte coram Domino et ecce Dominus transit et spiritus grandis et fortis subvertens montes et conterens petras ante Dominum non in spiritu Dominus et post spiritum commotio non in commotione Dominus |
| 19 | 12 | et post commotionem ignis non in igne Dominus et post ignem sibilus aurae tenuis |
| 19 | 13 | quod cum audisset Helias operuit vultum suum pallio et egressus stetit in ostio speluncae et ecce vox ad eum dicens quid agis hic Helia |
| 19 | 14 | et ille respondit zelo zelatus sum pro Domino Deo exercituum quia dereliquerunt pactum tuum filii Israhel altaria tua destruxerunt et prophetas tuos occiderunt gladio et derelictus sum ego solus et quaerunt animam meam ut auferant eam |
| 19 | 15 | et ait Dominus ad eum vade et revertere in viam tuam per desertum in Damascum cumque perveneris ungues Azahel regem super Syriam |
| 19 | 16 | et Hieu filium Namsi ungues regem super Israhel Heliseum autem filium Saphat qui est de Abelmaula ungues prophetam pro te |
| 19 | 17 | et erit quicumque fugerit gladium Azahel occidet eum Hieu et qui fugerit gladium Hieu interficiet eum Heliseus |
| 19 | 18 | et derelinquam mihi in Israhel septem milia universorum genua quae non sunt incurvata Baal et omne os quod non adoravit eum osculans manum |
| 19 | 19 | profectus ergo inde repperit Heliseum filium Saphat arantem duodecim iugis boum et ipse in duodecim arantibus unus erat cumque venisset Helias ad eum misit pallium suum super illum |
| 19 | 20 | qui statim relictis bubus cucurrit post Heliam et ait osculer oro te patrem meum et matrem meam et sic sequar te dixitque ei vade et revertere quod enim meum erat feci tibi |
| 19 | 21 | reversus autem ab eo tulit par boum et mactavit illud et in aratro boum coxit carnes et dedit populo et comederunt consurgensque abiit et secutus est Heliam et ministrabat ei |
| 20 | 1 | porro Benadad rex Syriae congregavit omnem exercitum suum et triginta et duos reges secum et equos et currus et ascendens pugnabat contra Samariam et obsidebat eam |
| 20 | 2 | mittensque nuntios ad Ahab regem Israhel in civitatem |
| 20 | 3 | ait haec dicit Benadad argentum tuum et aurum tuum meum est et uxores tuae et filii tui optimi mei sunt |
| 20 | 4 | responditque rex Israhel iuxta verbum tuum domine mi rex tuus sum ego et omnia mea |
| 20 | 5 | revertentesque nuntii dixerunt haec dicit Benadad qui misit nos ad te argentum tuum et aurum tuum et uxores tuas et filios tuos dabis mihi |
| 20 | 6 | cras igitur hac eadem hora mittam servos meos ad te et scrutabuntur domum tuam et domum servorum tuorum et omne quod eis placuerit ponent in manibus suis et auferent |
| 20 | 7 | vocavit autem rex Israhel omnes seniores terrae et ait animadvertite et videte quoniam insidietur nobis misit enim ad me pro uxoribus meis et filiis et pro argento et auro et non abnui |
| 20 | 8 | dixeruntque omnes maiores natu et universus populus ad eum non audias neque adquiescas illi |
| 20 | 9 | respondit itaque nuntiis Benadad dicite domino meo regi omnia propter quae misisti ad me servum tuum initio faciam hanc autem rem facere non possum |
| 20 | 10 | reversique nuntii rettulerunt ei qui remisit et ait haec faciant mihi dii et haec addant si suffecerit pulvis Samariae pugillis omnis populi qui sequitur me |
| 20 | 11 | et respondens rex Israhel ait dicite ei ne glorietur accinctus aeque ut discinctus |
| 20 | 12 | factum est autem cum audisset verbum istud bibebat ipse et reges in umbraculis et ait servis suis circumdate civitatem et circumdederunt eam |
| 20 | 13 | et ecce propheta unus accedens ad Ahab regem Israhel ait haec dicit Dominus certe vidisti omnem multitudinem hanc nimiam ecce ego tradam eam in manu tua hodie ut scias quia ego sum Dominus |
| 20 | 14 | et ait Ahab per quem dixitque ei haec dicit Dominus per pedisequos principum provinciarum et ait quis incipiet proeliari et ille dixit tu |
| 20 | 15 | recensuit ergo pueros principum provinciarum et repperit numerum ducentorum triginta duum et post eos recensuit populum omnes filios Israhel septem milia |
| 20 | 16 | et egressi sunt meridie Benadad autem bibebat temulentus in umbraculo suo et reges triginta duo cum eo qui ad auxilium eius venerant |
| 20 | 17 | egressi sunt autem pueri principum provinciarum in prima fronte misit itaque Benadad qui nuntiaverunt ei dicentes viri egressi sunt de Samaria |
| 20 | 18 | at ille sive ait pro pace veniunt adprehendite eos vivos sive ut proelientur vivos eos capite |
| 20 | 19 | egressi sunt ergo pueri principum provinciarum ac reliquus exercitus sequebatur |
| 20 | 20 | et percussit unusquisque virum qui contra se venerat fugeruntque Syri et persecutus est eos Israhel fugit quoque Benadad rex Syriae in equo cum equitibus |
| 20 | 21 | necnon et egressus rex Israhel percussit equos et currus et percussit Syriam plaga magna |
| 20 | 22 | accedens autem propheta ad regem Israhel dixit ei vade et confortare et scito et vide quid facias sequenti enim anno rex Syriae ascendet contra te |
| 20 | 23 | servi vero regis Syriae dixerunt ei dii montium sunt dii eorum ideo superaverunt nos sed melius est ut pugnemus contra eos in campestribus et obtinebimus eos |
| 20 | 24 | tu ergo verbum hoc fac amove reges singulos ab exercitu suo et pone principes pro eis |
| 20 | 25 | et instaura numerum militum qui ceciderunt de tuis et equos secundum equos pristinos et currus secundum currus quos ante habuisti et pugnabimus contra eos in campestribus et videbis quod obtinebimus eos credidit consilio eorum et fecit ita |
| 20 | 26 | igitur postquam annus transierat recensuit Benadad Syros et ascendit in Afec ut pugnaret contra Israhel |
| 20 | 27 | porro filii Israhel recensiti sunt et acceptis cibariis profecti ex adverso castraque metati contra eos quasi duo parvi greges caprarum Syri autem repleverunt terram |
| 20 | 28 | et accedens unus vir Dei dixit ad regem Israhel haec dicit Dominus quia dixerunt Syri deus montium est Dominus et non est deus vallium dabo omnem multitudinem grandem hanc in manu tua et scietis quia ego Dominus |
| 20 | 29 | dirigebant septem diebus ex adverso hii atque illi acies septima autem die commissum est bellum percusseruntque filii Israhel de Syris centum milia peditum in die una |
| 20 | 30 | fugerunt autem qui remanserant in Afec in civitatem et cecidit murus super viginti septem milia hominum qui remanserant porro Benadad fugiens ingressus est civitatem in cubiculum quod erat intra cubiculum |
| 20 | 31 | dixeruntque ei servi sui ecce audivimus quod reges domus Israhel clementes sint ponamus itaque saccos in lumbis nostris et funiculos in capitibus nostris et egrediamur ad regem Israhel forsitan salvabit animas nostras |
| 20 | 32 | accinxerunt saccis lumbos suos et posuerunt funes in capitibus veneruntque ad regem Israhel et dixerunt servus tuus Benadad dicit vivat oro te anima mea et ille ait si adhuc vivit frater meus est |
| 20 | 33 | quod acceperunt viri pro omine et festinantes rapuerunt verbum ex ore eius atque dixerunt frater tuus Benadad et dixit eis ite et adducite eum egressus est ergo ad eum Benadad et levavit eum in currum suum |
| 20 | 34 | qui dixit ei civitates quas tulit pater meus a patre tuo reddam et plateas fac tibi in Damasco sicut fecit pater meus in Samaria et ego foederatus recedam a te pepigit ergo foedus et dimisit eum |
| 20 | 35 | tunc vir quidam de filiis prophetarum dixit ad socium suum in sermone Domini percute me at ille noluit percutere |
| 20 | 36 | cui ait quia noluisti audire vocem Domini ecce recedes a me et percutiet te leo cumque paululum recessisset ab eo invenit eum leo atque percussit |
| 20 | 37 | sed et alterum conveniens virum dixit ad eum percute me qui percussit eum et vulneravit |
| 20 | 38 | abiit ergo propheta et occurrit regi in via et mutavit aspersione pulveris os et oculos suos |
| 20 | 39 | cumque rex transiret clamavit ad regem et ait servus tuus egressus est ad proeliandum comminus cumque fugisset vir unus adduxit eum quidam ad me et ait custodi virum istum qui si lapsus fuerit erit anima tua pro anima eius aut talentum argenti adpendes |
| 20 | 40 | dum autem ego turbatus huc illucque me verterem subito non conparuit et ait rex Israhel ad eum hoc est iudicium tuum quod ipse decrevisti |
| 20 | 41 | at ille statim abstersit pulverem de facie sua et cognovit eum rex Israhel quod esset de prophetis |
| 20 | 42 | qui ait ad eum haec dicit Dominus quia dimisisti virum dignum morte de manu tua erit anima tua pro anima eius et populus tuus pro populo eius |
| 20 | 43 | reversus est igitur rex Israhel in domum suam audire contemnens et furibundus venit Samariam |
| 21 | 1 | post verba autem haec vinea erat Naboth Hiezrahelitae qui erat in Hiezrahel iuxta palatium Ahab regis Samariae |
| 21 | 2 | locutus est ergo Ahab ad Naboth dicens da mihi vineam tuam ut faciam mihi hortum holerum quia vicina est et prope domum meam daboque tibi pro ea vineam meliorem aut si tibi commodius putas argenti pretium quanto digna est |
| 21 | 3 | cui respondit Naboth propitius mihi sit Dominus ne dem hereditatem patrum meorum tibi |
| 21 | 4 | venit ergo Ahab in domum suam indignans et frendens super verbo quod locutus fuerat ad eum Naboth Hiezrahelites dicens non do tibi hereditatem patrum meorum et proiciens se in lectulum suum avertit faciem ad parietem et non comedit panem |
| 21 | 5 | ingressa est autem ad eum Hiezabel uxor sua dixitque ei quid est hoc unde anima tua contristata est et quare non comedis panem |
| 21 | 6 | qui respondit ei locutus sum Naboth Hiezrahelitae et dixi ei da mihi vineam tuam accepta pecunia aut si tibi placet dabo tibi vineam pro ea et ille ait non do tibi vineam meam |
| 21 | 7 | dixit ergo ad eum Hiezabel uxor eius grandis auctoritatis es et bene regis regnum Israhel surge et comede panem et aequo esto animo ego dabo tibi vineam Naboth Hiezrahelitae |
| 21 | 8 | scripsit itaque litteras ex nomine Ahab et signavit eas anulo eius et misit ad maiores natu et ad optimates qui erant in civitate eius et habitabant cum Naboth |
| 21 | 9 | litterarum autem erat ista sententia praedicate ieiunium et sedere facite Naboth inter primos populi |
| 21 | 10 | et submittite duos viros filios Belial contra eum et falsum testimonium dicant benedixit Deum et regem et educite eum et lapidate sicque moriatur |
| 21 | 11 | fecerunt ergo cives eius maiores natu et optimates qui habitabant cum eo in urbe sicut praeceperat eis Hiezabel et sicut scriptum erat in litteris quas miserat ad eos |
| 21 | 12 | praedicaverunt ieiunium et sedere fecerunt Naboth inter primos populi |
| 21 | 13 | et adductis duobus viris filiis diaboli fecerunt eos sedere contra eum at illi scilicet ut viri diabolici dixerunt contra eum testimonium coram multitudine benedixit Naboth Deo et regi quam ob rem eduxerunt eum extra civitatem et lapidibus interfecerunt |
| 21 | 14 | miseruntque ad Hiezabel dicentes lapidatus est Naboth et mortuus est |
| 21 | 15 | factum est autem cum audisset Hiezabel lapidatum Naboth et mortuum locuta est ad Ahab surge posside vineam Naboth Hiezrahelitae qui noluit tibi adquiescere et dare eam accepta pecunia non enim vivit Naboth sed mortuus est |
| 21 | 16 | quod cum audisset Ahab mortuum videlicet Naboth surrexit et descendebat in vineam Naboth Hiezrahelitae ut possideret eam |
| 21 | 17 | factus est igitur sermo Domini ad Heliam Thesbiten dicens |
| 21 | 18 | surge et descende in occursum Ahab regis Israhel qui est in Samaria ecce ad vineam Naboth descendit ut possideat eam |
| 21 | 19 | et loqueris ad eum dicens haec dicit Dominus occidisti insuper et possedisti et post haec addes haec dicit Dominus in loco hoc in quo linxerunt canes sanguinem Naboth lambent tuum quoque sanguinem |
| 21 | 20 | et ait Ahab ad Heliam num invenisti me inimice mee qui dixit inveni eo quod venundatus sis ut faceres malum in conspectu Domini |
| 21 | 21 | ecce ego inducam super te malum et demetam posteriora tua et interficiam de Ahab mingentem ad parietem et clausum et ultimum in Israhel |
| 21 | 22 | et dabo domum tuam sicut domum Hieroboam filii Nabath et sicut domum Baasa filii Ahia quia egisti ut me ad iracundiam provocares et peccare fecisti Israhel |
| 21 | 23 | sed et de Hiezabel locutus est Dominus dicens canes comedent Hiezabel in agro Hiezrahel |
| 21 | 24 | si mortuus fuerit Ahab in civitate comedent eum canes si autem mortuus fuerit in agro comedent eum volucres caeli |
| 21 | 25 | igitur non fuit alter talis ut Ahab qui venundatus est ut faceret malum in conspectu Domini concitavit enim eum Hiezabel uxor sua |
| 21 | 26 | et abominabilis effectus est in tantum ut sequeretur idola quae fecerant Amorrei quos consumpsit Dominus a facie filiorum Israhel |
| 21 | 27 | itaque cum audisset Ahab sermones istos scidit vestem suam et operuit cilicio carnem suam ieiunavitque et dormivit in sacco et ambulabat dimisso capite |
| 21 | 28 | factus est autem sermo Domini ad Heliam Thesbiten dicens |
| 21 | 29 | nonne vidisti humiliatum Ahab coram me quia igitur humiliatus est mei causa non inducam malum in diebus eius sed in diebus filii sui inferam malum domui eius |
| 22 | 1 | transierunt igitur tres anni absque bello inter Syriam et Israhel |
| 22 | 2 | in anno autem tertio descendit Iosaphat rex Iuda ad regem Israhel |
| 22 | 3 | dixitque rex Israhel ad servos suos ignoratis quod nostra sit Ramoth Galaad et neglegimus tollere eam de manu regis Syriae |
| 22 | 4 | et ait ad Iosaphat veniesne mecum ad proeliandum in Ramoth Galaad |
| 22 | 5 | dixitque Iosaphat ad regem Israhel sicut ego sum ita et tu populus meus et populus tuus unum sunt et equites mei et equites tui dixitque Iosaphat ad regem Israhel quaere oro te hodie sermonem Domini |
| 22 | 6 | congregavit ergo rex Israhel prophetas quadringentos circiter viros et ait ad eos ire debeo in Ramoth Galaad ad bellandum an quiescere qui responderunt ascende et dabit Dominus in manu regis |
| 22 | 7 | dixit autem Iosaphat non est hic propheta Domini quispiam ut interrogemus per eum |
| 22 | 8 | et ait rex Israhel ad Iosaphat remansit vir unus per quem possimus interrogare Dominum sed ego odi eum quia non prophetat mihi bonum sed malum Micheas filius Hiemla cui Iosaphat ait ne loquaris ita rex |
| 22 | 9 | vocavit ergo rex Israhel eunuchum quendam et dixit ei festina adducere Micheam filium Hiemla |
| 22 | 10 | rex autem Israhel et Iosaphat rex Iuda sedebat unusquisque in solio suo vestiti cultu regio in area iuxta ostium portae Samariae et universi prophetae prophetabant in conspectu eorum |
| 22 | 11 | fecit quoque sibi Sedecias filius Chanaan cornua ferrea et ait haec dicit Dominus his ventilabis Syriam donec deleas eam |
| 22 | 12 | omnesque prophetae similiter prophetabant dicentes ascende in Ramoth Galaad et vade prospere et tradet Dominus in manu regis |
| 22 | 13 | nuntius vero qui ierat ut vocaret Micheam locutus est ad eum dicens ecce sermones prophetarum ore uno bona regi praedicant sit ergo et sermo tuus similis eorum et loquere bona |
| 22 | 14 | cui Micheas ait vivit Dominus quia quodcumque dixerit mihi Dominus hoc loquar |
| 22 | 15 | venit itaque ad regem et ait illi rex Michea ire debemus in Ramoth Galaad ad proeliandum an cessare cui ille respondit ascende et vade prospere et tradet Dominus in manu regis |
| 22 | 16 | dixit autem rex ad eum iterum atque iterum adiuro te ut non loquaris mihi nisi quod verum est in nomine Domini |
| 22 | 17 | et ille ait vidi cunctum Israhel dispersum in montibus quasi oves non habentes pastorem et ait Dominus non habent dominum isti revertatur unusquisque in domum suam in pace |
| 22 | 18 | dixit ergo rex Israhel ad Iosaphat numquid non dixi tibi quia non prophetat mihi bonum sed semper malum |
| 22 | 19 | ille vero addens ait propterea audi sermonem Domini vidi Dominum sedentem super solium suum et omnem exercitum caeli adsistentem ei a dextris et a sinistris |
| 22 | 20 | et ait Dominus quis decipiet Ahab regem Israhel ut ascendat et cadat in Ramoth Galaad et dixit unus verba huiuscemodi et alius aliter |
| 22 | 21 | egressus est autem spiritus et stetit coram Domino et ait ego decipiam illum cui locutus est Dominus in quo |
| 22 | 22 | et ille ait egrediar et ero spiritus mendax in ore omnium prophetarum eius et dixit Dominus decipies et praevalebis egredere et fac ita |
| 22 | 23 | nunc igitur ecce dedit Dominus spiritum mendacii in ore omnium prophetarum tuorum qui hic sunt et Dominus locutus est contra te malum |
| 22 | 24 | accessit autem Sedecias filius Chanaan et percussit Micheam in maxillam et dixit mene ergo dimisit spiritus Domini et locutus est tibi |
| 22 | 25 | et ait Micheas visurus es in die illa quando ingredieris cubiculum intra cubiculum ut abscondaris |
| 22 | 26 | et ait rex Israhel tollite Micheam et maneat apud Amon principem civitatis et apud Ioas filium Ammelech |
| 22 | 27 | et dicite eis haec dicit rex mittite virum istum in carcerem et sustentate eum pane tribulationis et aqua angustiae donec revertar in pace |
| 22 | 28 | dixitque Micheas si reversus fueris in pace non est locutus Dominus in me et ait audite populi omnes |
| 22 | 29 | ascendit itaque rex Israhel et Iosaphat rex Iuda in Ramoth Galaad |
| 22 | 30 | dixitque rex Israhel ad Iosaphat sume arma et ingredere proelium et induere vestibus tuis porro rex Israhel mutavit habitum et ingressus est bellum |
| 22 | 31 | rex autem Syriae praeceperat principibus curruum triginta duobus dicens non pugnabitis contra minorem et maiorem quempiam nisi contra regem Israhel solum |
| 22 | 32 | cum ergo vidissent principes curruum Iosaphat suspicati sunt quod ipse esset rex Israhel et impetu facto pugnabant contra eum et exclamavit Iosaphat |
| 22 | 33 | intellexeruntque principes curruum quod non esset rex Israhel et cessaverunt ab eo |
| 22 | 34 | unus autem quidam tetendit arcum in incertum sagittam dirigens et casu percussit regem Israhel inter pulmonem et stomachum at ille dixit aurigae suo verte manum tuam et eice me de exercitu quia graviter vulneratus sum |
| 22 | 35 | commissum est ergo proelium in die illa et rex Israhel stabat in curru suo contra Syros et mortuus est vesperi fluebat autem sanguis plagae in sinum currus |
| 22 | 36 | et praeco personuit in universo exercitu antequam sol occumberet dicens unusquisque revertatur in civitatem et in terram suam |
| 22 | 37 | mortuus est autem rex et perlatus est Samariam sepelieruntque regem in Samaria |
| 22 | 38 | et laverunt currum in piscina Samariae et linxerunt canes sanguinem eius et habenas laverunt iuxta verbum Domini quod locutus fuerat |
| 22 | 39 | reliqua vero sermonum Ahab et universa quae fecit et domus eburneae quam aedificavit cunctarumque urbium quas extruxit nonne scripta sunt haec in libro verborum dierum regum Israhel |
| 22 | 40 | dormivit ergo Ahab cum patribus suis et regnavit Ohozias filius eius pro eo |
| 22 | 41 | Iosaphat filius Asa regnare coeperat super Iudam anno quarto Ahab regis Israhel |
| 22 | 42 | triginta quinque annorum erat cum regnare coepisset et viginti et quinque annos regnavit in Hierusalem nomen matris eius Azuba filia Salai |
| 22 | 43 | et ambulavit in omni via Asa patris sui et non declinavit ex ea fecitque quod rectum est in conspectu Domini |
| 22 | 44 | verumtamen excelsa non abstulit adhuc enim populus sacrificabat et adolebat incensum in excelsis |
| 22 | 45 | pacemque habuit Iosaphat cum rege Israhel |
| 22 | 46 | reliqua autem verborum Iosaphat et opera eius quae gessit et proelia nonne haec scripta sunt in libro verborum dierum regum Iuda |
| 22 | 47 | sed et reliquias effeminatorum qui remanserant in diebus Asa patris eius abstulit de terra |
| 22 | 48 | nec erat tunc rex constitutus in Edom |
| 22 | 49 | rex vero Iosaphat fecerat classes in mari quae navigarent in Ophir propter aurum et ire non potuerunt quia confractae sunt in Asiongaber |
| 22 | 50 | tunc ait Ohozias filius Ahab ad Iosaphat vadant servi mei cum servis tuis in navibus et noluit Iosaphat |
| 22 | 51 | dormivitque cum patribus suis et sepultus est cum eis in civitate David patris sui regnavitque Ioram filius eius pro eo |
| 22 | 52 | Ohozias autem filius Ahab regnare coeperat super Israhel in Samaria anno septimodecimo Iosaphat regis Iuda regnavitque super Israhel duobus annis |
| 22 | 53 | et fecit malum in conspectu Domini et ambulavit in via patris sui et matris suae et in via Hieroboam filii Nabath qui peccare fecit Israhel |